[esteress][negaran]
نمایش نسخه قابل چاپ
اهل سنندجم حوصله شعر گفتن ندارم[nishkhand]
بوت نووسیم وبوت بنووسم ئه من چیم ؟
دوندی قه ندیل و گوره پانی هه لگورد نیم
به ره و به رزایی ده چم گه ر چی وردم
خاکی به ری پی یی تیکوشه ریکی کوردم
ماموستا هیمن
زندگانی دارم
در مشهدالرضا
اما نمیدانم
نمیدانم که لیاقت این موهبت را دارم؟
آیا واقعا خدا مرا دوست داشته ؟
سلام.
ببخشید...
چند روزی نتم رو قطع کرده بودن.
به بربط چو بایست بر ساخت رود
برآورد مازندرانی سرود
که مازندران شهر ما یاد باد
همیشه برو بومش آباد باد
که در بوستانش همیشه گل است
به کوه اندرون لاله و سنبل است
هوا خوشگوار و زمین پر نگار
نه گرم و نه سرد و همیشه بهار
نوازنده بلبل به باغ اندرون
گرازنده آهو به راغ اندرون
گلاب است گویی به جویش روان
همی شاد گردد ز بویش روان
دی و بهمن و آذر و فریدون
همیشه پر از لاله بینی زمین
همه ساله خندان لب جویبار
به هر جای باز شکاری به کار