صفحه ی 81 از قرآن کریم شامل آیات 130 تا 141 از سوره ی انعام
صفحه ی 81 از قرآن کریم شامل آیات 130 تا 141 از سوره ی انعام
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يَٰمَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ ءَايَٰتِي وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَآءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا قَالُوا۟ شَهِدْنَا عَلَيٰٓ أَنفُسِنَا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَوٰةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُوا۟ عَلَيٰٓ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا۟ كَٰفِرِينَ(130)
اي گروه جن و انس آيا از ميان شما فرستادگاني براي شما نيامدند كه آيات مرا بر شما بخوانند و از ديدار اين روزتان به شما هشدار دهند گفتند ما به زيان خود گواهي دهيم [كه آري آمدند] و زندگي دنيا فريبشان داد و بر ضد خود گواهي دادند كه آنان كافر بوده اند(130)
ذَٰلِكَ أَن لَّمْ يَكُن رَّبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَيٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا غَٰفِلُونَ(131)
اين [اتمام حجت] بدان سبب است كه پروردگار تو هيچ گاه شهرها را به ستم نابوده نكرده در حالي كه مردم آن غافل باشند(131)
وَلِكُلٍّ دَرَجَٰتٌ مِّمَّا عَمِلُوا۟ وَمَا رَبُّكَ بِغَٰفِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ(132)
و براي هر يك [از اين دو گروه] از آنچه انجام داده اند [در جزا] مراتبي خواهد بود و پروردگارت از آنچه مي كنند غافل نيست(132)
وَرَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَسْتَخْلِفْ مِنۢ بَعْدِكُم مَّا يَشَآءُ كَمَآ أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ ءَاخَرِينَ(133)
و پروردگار تو بي نياز و رحمتگر است اگر بخواهد شما را مي برد و پس از شما هر كه را بخواهد جانشين [شما] مي كند همچنانكه شما را از نسل گروهي ديگر پديد آورده است(133)
إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَءَاتٍ وَمَآ أَنتُم بِمُعْجِزِينَ(134)
قطعا آنچه به شما وعده داده مي شود آمدني است و شما درمانده كنندگان [خدا] نيستيد(134)
قُلْ يَٰقَوْمِ اعْمَلُوا۟ عَلَيٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُ عَٰقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّٰلِمُونَ(135)
بگو اي قوم من هر چه مقدور شما هست انجام دهيد من [هم] انجام مي دهم به زودي خواهيد دانست كه فرجام [نيكوي] آن سراي از آن كيست آري ستمكاران رستگار نمي شوند(135)
وَجَعَلُوا۟ لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَٰمِ نَصِيبًا فَقَالُوا۟ هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَٰذَا لِشُرَكَآئِنَا فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَي اللَّهِ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَيٰ شُرَكَآئِهِمْ سَآءَ مَا يَحْكُمُونَ(136)
و [مشركان] براي خدا از آنچه از كشت و دامها كه آفريده است سهمي گذاشتند و به پندار خودشان گفتند اين ويژه خداست و اين ويژه بتان ما پس آنچه خاص بتانشان بود به خدا نمي رسيد و[لي] آنچه خاص خدا بود به بتانشان مي رسيد چه بد داوري مي كنند(136)
وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلَٰدِهِمْ شُرَكَآؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُوا۟ عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ وَلَوْ شَآءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ(137)
و اين گونه براي بسياري از مشركان بتانشان كشتن فرزندانشان را آراستند تا هلاكشان كنند و دينشان را بر آنان مشتبه سازند و اگر خدا مي خواست چنين نمي كردند پس ايشان را با آنچه به دروغ مي سازند رها كن(137)
وَقَالُوا۟ هَٰذِهِۦٓ أَنْعَٰمٌ وَحَرْثٌ حِجْرٌ لَّا يَطْعَمُهَآ إِلَّا مَن نَّشَآءُ بِزَعْمِهِمْ وَأَنْعَٰمٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَأَنْعَٰمٌ لَّا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِرَآءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِم بِمَا كَانُوا۟ يَفْتَرُونَ(138)
و به زعم خودشان گفتند اينها دامها و كشتزار[هاي] ممنوع است كه جز كسي كه ما بخواهيم نبايد از آن بخورد و دامهايي است كه [سوار شدن بر] پشت آنها حرام شده است و دامهايي [داشتند] كه [هنگام ذبح] نام خدا را بر آن[ها] نمي بردند به صرف افترا بر [خدا] به زودي [خدا] آنان را به خاطر آنچه افترا مي بستند جزا مي دهد(138)
وَقَالُوا۟ مَا فِي بُطُونِ هَٰذِهِ الْأَنْعَٰمِ خَالِصَةٌ لِّذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَيٰٓ أَزْوَٰجِنَا وَإِن يَكُن مَّيْتَةً فَهُمْ فِيهِ شُرَكَآءُ سَيَجْزِيهِمْ وَصْفَهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ(139)
و گفتند آنچه در شكم اين دامهاست اختصاص به مردان ما دارد و بر همسران ما حرام شده است و اگر [آن جنين] مرده باشد همه آنان [از زن و مرد ] در آن شريكند به زودي [خدا] توصيف آنان را سزا خواهد داد زيرا او حكيم داناست(139)
قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُوٓا۟ أَوْلَٰدَهُمْ سَفَهًۢا بِغَيْرِ عِلْمٍ وَحَرَّمُوا۟ مَا رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِرَآءً عَلَي اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا۟ وَمَا كَانُوا۟ مُهْتَدِينَ(140)
كساني كه از روي بي خردي و ناداني فرزندان خود را كشته اند و آنچه را خدا روزيشان كرده بود از راه افترا به خدا حرام شمرده اند سخت زيان كردند آنان به راستي گمراه شده و هدايت نيافته اند(140)
۞ وَهُوَ الَّذِيٓ أَنشَأَ جَنَّٰتٍ مَّعْرُوشَٰتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَٰتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَٰبِهًا وَغَيْرَ مُتَشَٰبِهٍ كُلُوا۟ مِن ثَمَرِهِۦٓ إِذَآ أَثْمَرَ وَءَاتُوا۟ حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوٓا۟ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ(141)
و اوست كسي كه باغهايي با داربست و بدون داربست و خرمابن و كشتزار با ميوه هاي گوناگون آن و زيتون و انار شبيه به يكديگر و غير شبيه پديد آورد از ميوه آن چون ثمر داد بخوريد و حق [بينوايان از] آن را روز بهره برداري از آن بدهيد و[لي] زياده روي مكنيد كه او اسرافكاران را دوست ندارد(141)
صدق الله العلي العظيم
پاسخ : صفحه ی 81 از قرآن کریم شامل آیات 130 تا 141 از سوره ی انعام
http://heyatemaktabolbagher.epage.ir...0.08.14_76.jpg
مناجات روز شنبه
آیه قرآن :
{...رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ}.
بقرة 201
پروردگارا ! به ما در دنیا « نیکی » عطا کن ؛ و در آخرت نیز « نیکی » مرحمت فرما ؛ و ما را از عذاب آتش نگاه دار
حدیث نبوی :
قال رسول الله صلى الله علیه وآله :
تـُفـَتـَّحُ أَبْوابُ السَّمَاءِ نِصْفَ اللـَّیْل ِ فـَیُنـَادی مُنـَادٍ : هَلْ مِنْ دَاع ٍ فـَیُسْـتـَجَابُ لـَهُ ؟ هَلْ مِنْ مَکـْرُوبٍ فـَیُفـَرَّجُ عَنـْهُ ؟ فـَلا یَبْقـَى مُسْلِمٌ یَدْعُو بـِدَعْوَةٍ إلاّ اسْتـَجَابَ اللهُ تـَعَالى لـَهُ إِلاّ زانِیَة ٌ بـِفـَرْجـِها أَوْ عَشـَّارٌ
نیمه شب درهای آسمان گشوده می شود و منادی ندا می دهد : آیا کسی هست که دعا کند تا مستجاب شود ؟ آیا کسی هست که چیزی بخواهد تا به او داده شود ؟ آیا درد دیده ای هست که غمش تخفیف یابد ؟ پس مسلمانی باقی نمی ماند مگر آنکه خواهش او را خداوند متعال مستجاب می کند مگر زن زناکار وکسی که مال مردم را به زور از آنان می گیرد .
کتاب نهج الفصاحة
دعای روز شنبه
بسم الله الرحمن الرحیم
بِسْمِ اللهِ کـَلِمَةِ المُعْتَصِمینَ ، وَ مَقالةِ المُتَحَرِّزینَ ، وَ أعُوذ ُ بِاللهِ تـَعَالى مِنْ جَوْرِ الْجائِرینَ ، وَ کـَیْدِ الْحاسِدینَ ، وَ بَغْی ِ الظَّالِمینَ ، وَ أحمَدُهُ فـَوْقَ حَمْدِ الْحامِدینَ . اللّهم أنْتَ الْواحِدُ بِلا شَریکٍ ، وَ الْمَلِکُ بِلا تـَمْلیکٍ ، لا تـُضادَّ فی حُکـْمِکَ ، وَ لا تُنَازَعَ فی مُلْکِکَ ، أسْئـَلـُکَ أنْ تـُصَلـِّی عَلـَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ ، وَ أنْ تـُوزِعَنِی مِنْ شُکـْرِ نُعْمَاکَ مَا تـَبْلـُغُ بـِی غـَایة َ رِضَاکَ ، وَ أنْ تـُعِـینـَنِی عَلـَى طاعَتِکَ وَ لـُزُومِ عِبَادَتِکَ ، وَ اسْتِحْقاقِ مَثـُوبَتِکَ بـِلُطْفِ عِنایَتِکَ، وَ تـَرْحَمَنی بـِصَدِّی عَنْ مَعَاصیکَ مَا أحْیَیْتـَنی ، وَ تـُوَفـِّقـَنی لِما یَنـْفـَعُنی مَا أبْقـَیْتـَنی ، وَ أنْ تـَشْرَحَ بـِکِتابـِکَ صَدْری، وَ تـَحُط َّ بـِتِلاوَتِهِ وِزْرِی، وَ تـَمْنـَحَنِی السَّلامَة َ فی دِینی وَ نـَفـْسِـی، وَ لا تـُوحِشَ بـِی أهْلَ أُنـْسـِی وَ تـُتِمَّ إِحْسَانـَکَ فِیما بَقِیَ مِنْ عُمْری کـَمَا أَحْسَنـْتَ فِیمَا مَضَى مِنـْهُ ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .
منبع : پیـوند آل محمد (ص)
پاسخ : صفحه ی 74 از قرآن کریم شامل آیات 37 تا 51 از سوره ی انعام
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
pr.javadshahi
سلام
قران خوبه ولی باید بدونی که اونو چه موقع بخونی و چه موقع حفظ و نگهداریش کنی
البته باید بدونی برای چه کسی سندش می کنی شاید تو موقعیت تو نباشه
لطفا برای من سند نکن تا اشتباه بیوفتم و ... هزار مشغله دیگه.
خداحافظ
سلام دوست محترم
متوجه منظورتون نشدم
آیا منظورتون اینکه به این تاپیک ها دعوت نشید
خب شما میتونید وقتی پیام دعوت این تاپیک ها رو دیدید به این تاپیک ها مراجعه نکنید
پاسخ : صفحه ی 74 از قرآن کریم شامل آیات 37 تا 51 از سوره ی انعام
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
pr.javadshahi
سلام
قران خوبه ولی باید بدونی که اونو چه موقع بخونی و چه موقع حفظ و نگهداریش کنی
البته باید بدونی برای چه کسی سندش می کنی شاید تو موقعیت تو نباشه
لطفا برای من سند نکن تا اشتباه بیوفتم و ... هزار مشغله دیگه.
خداحافظ
سلام دوست بزرگوار
بهتر و زیباتر نبود نظر شخصی تون رو در این خصوص به صورت پیام خصوصی به دوستمون ابلاغ میکردید ؟
با تشکر
پاسخ : صفحه ی 81 از قرآن کریم شامل آیات 130 تا 141 از سوره ی انعام
وَهُوَ الَّذِيٓ أَنشَأَ جَنَّٰتٍ مَّعْرُوشَٰتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَٰتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَٰبِهًا وَغَيْرَ مُتَشَٰبِهٍ كُلُوا۟ مِن ثَمَرِهِۦٓ إِذَآ أَثْمَرَ وَءَاتُوا۟ حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوٓا۟ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ(141)
در آیات گذشتۀ این سوره، سخن از احکام خرافی بت پرستان است. آنان، از زراعت و چهارپایان، نصیبی برای خدا قرار می دادند و عقیده داشتند این سهام باید به شکل مخصوصی مصرف شود.
سوار شدن بر پشت بعضی از چهارپایان را تحریم می کردند و بچه های خود را برای بعضی از بتها قربانی می نمودند. آیۀ فوق و آیۀ بعد، در حقیقت،پاسخی به تمام این احکام خرافی است؛ زیرا به صراحت می گوید: خالق تمام این نعمتها خدا است. او است که همۀ این درختان و چهارپایان و زراعت ها را آفریده است و او است که دستور داده از آنها بهره گیرید و اسراف نکنید؛ بنابراین غیر او نه حق تحریم دارد و نه حق تحلیل
حق محصولات هنگام درو و برداشت
باتوجه به این که این سوره مکی است و حکم زکات در مدینه نازل شده، منظور از حقی که به هنگام درو باید پرداخت شود، زکات نیست؛ بلکه منظور از آن، چیزی است که به هنگام حضور مستمند – هنگام چیدن میوه یا درو کردن زراعت – به او داده می شود و حد معین و ثابتی ندارد. روایات فراوانی نیز این حق را غیر زکات معرفی می کند.
چرا خداوند «یوم حصاده» تعبیر فرموده است؟
تصریح به کلمۀ «یوم» ممکن است اشاره به این باشد که چیدن میوه ها و درو کردن زراعت ها بهتر است در روز انجام گیرد؛ اگر چه مستمندان حاضر شوند و قسمتی از آن به آنها داده شود، نه اینکه شبانه انجام گردد تا کسی باخبر نشود.
در روایتی از مولا امام جعفر صادق(ع) نقل شده است که فرمودند:
«میوه ها را در شب نچین و شبانه درو نکن... زیرا اگر در شب درو کنی، فقیران نزد تو نمی آیند.»
در سورۀ «قلم» می خوانیم که: خداوند باغ کسانی را که تصمیم گرفتند شبانه و دور از چشم فقرا، میوه ها را بچینند و به آنها ندهند، سوزاند.
پاسخ : صفحه ی 81 از قرآن کریم شامل آیات 130 تا 141 از سوره ی انعام
نهی از اسراف :
مراد از نهی از اسراف، این است که در استفاده از این میوه ها و غلات، از آن حدی که برای معاش شما مناسب و مفید است، تجاوز نکنید. درست است که شما صاحب آن هستید، ولی نمی توانید در خوردن و بذل و بخشش آن زیاده روی کنید، یا به غیر مصرفی که خدا معین کرده برسانید؛ مثلا در راه معصیت خدا صرف کنید. همچنین فقیری که از شما می گیرد، نباید در آن اسراف نموده، مثلا آن را ضایع کند. پس آیه مطلق است و خطاب آن شامل همۀ مردم است.
بلای اسراف در دنیا و آخرت :
بدون شک، نعمتها و مواهب موجود در کرۀ زمین، برای ساکنانش کافی است؛ ولی به شرط اینکه به هدر داده نشود؛ بلکه به صورت صحیح و دور از هرگونه افراط و تفریط، از آن استفاده شود.
چه بسا اسراف در منطقه ای از زمین باعث محرومیت منطقۀ دیگری شود یا اسراف انسان های امروز، باعث محرومیت نسل های آینده گردد؛ از همین رو قرآن در آیات فراوانی مسرفان را شدیدا محکوم کرده است. در این آیه می فرماید: اسراف نکنید که خداوند، اسراف کاران را دوست ندارد. در جای دیگر، مسرفان را اصحاب دوزخ می شمرد« إنّ المسرفین هم أصحاب النّار»(غافر:43) و اسراف را یک برنامۀ فرعونی قلمداد می کند«و إنّ فرعون لعال فی الارض و إنّه لمن المسرفین»(یونس:83). در سورۀ «انبیا» سر انجام آنها را نابودی اعلام می کند.«ثمّ صدقناهم الوعد فأنجیناهم و من نّشاء و أهلکنا المسرفین»(انبیا:9)
کفر، سرانجام اسراف
در آیۀ 13 سورۀ مبارکۀ «یونس»، خداوند، فرعون را اسرافکار دانسته و در آیۀ 85 او و اطرافیانش را ظالم معرفی می کند. سر انجام در آیۀ بعد، آنان را کافر قلمداد کرده است. این تفاوت تعبیرها شاید به سبب این باشد که انسان، در مسیر گناه و خطا، نخست از اسراف، یعنی تجاوز از حد و مرز شروع می کند؛ بعد بنای ستمکاری می گذارد و سرانجام، کارش به کفر و انکار منتهی می شود.
پاسخ : صفحه ی 81 از قرآن کریم شامل آیات 130 تا 141 از سوره ی انعام
پیام های این آیه :
1- تنوع میوه ها و محصولات کشاورزی، آن هم از یک آب و خاک، نشانۀ قدرت الهی است.«أَنشَأَ ... مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ»
2- در انفاق نیز میانه رو باشیم«وَءَاتُوا۟ حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوٓا۟»
3- اسلام، دین اعتدال است؛ هم تحریم نابجا را ممنوع می کند(در آیۀ قبل) و هم مصرف بی رویه را «لَا تُسْرِفُوٓا۟»
4- شرط روا بودن مصرف، پرداخت حق محرومان است.«كُلُوا۟ ...ءَاتُوا۟ حَقَّهُ»
5- هنگام رسیدن و برداشت محصول آمادگی انسان برای انفاق، بیشتر است؛ پس فرصت را از دست ندهیم«ءَاتُوا۟ حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ ».
6- اسرافکار، از محبت خداوند، محروم است« إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ ».
7- در خت نخل در بین درختان و زیتون و انار در بین میوه ها ارزش و جایگاه ویژه ای دارند.« وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ ... وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ». توضیح اینکه به ذکر نام نخل از بین درختان و زیتون و انار در بین میوه ها بیانگر ویژگی آنهاست.
صفحه ی 82 از قرآن کریم شامل آیات 142 تا 150 از سوره ی انعام
صفحه ی 82 از قرآن کریم شامل آیات 142 تا 150 از سوره ی انعام
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَمِنَ الْأَنْعَٰمِ حَمُولَةً وَفَرْشًا كُلُوا۟ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعُوا۟ خُطُوَٰتِ الشَّيْطَٰنِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ(142)
و [نيز] از دامها حيوانات باركش و حيوانات كرك و پشم دهنده را [پديد آورد] از آنچه خدا روزيتان كرده است بخوريد و از پي گامهاي شيطان مرويد كه او براي شما دشمني آشكار است(142)
ثَمَٰنِيَةَ أَزْوَٰجٍ مِّنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَمِنَ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ قُلْ ءَآلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الْأُنثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ الْأُنثَيَيْنِ نَبُِّٔونِي بِعِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ(143)
هشت فرد [آفريد و بر شما حلال كرد] از گوسفند دو تا و از بز دو تا بگو آيا [خدا] نرها[ي آنها] را حرام كرده يا ماده را يا آنچه را كه رحم آن دو ماده در بر گرفته است اگر راست مي گوييد از روي علم به من خبر دهيد(143)
وَمِنَ الْإِبِلِ اثْنَيْنِ وَمِنَ الْبَقَرِ اثْنَيْنِ قُلْ ءَآلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الْأُنثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ الْأُنثَيَيْنِ أَمْ كُنتُمْ شُهَدَآءَ إِذْ وَصَّيٰكُمُ اللَّهُ بِهَٰذَا فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَيٰ عَلَي اللَّهِ كَذِبًا لِّيُضِلَّ النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّٰلِمِينَ(144)
و از شتر دو و از گاو دو بگو آيا [خدا] نرها[ي آنها] را حرام كرده يا ماده ها را يا آنچه را كه رحم آن دو ماده در بر گرفته است آيا وقتي خداوند شما را به اين [تحريم] سفارش كرد حاضر بوديد پس كيست ستمكارتر از آنكس كه بر خدا دروغ بندد تا از روي ناداني مردم را گمراه كند آري خدا گروه ستمكاران را راهنمايي نمي كند(144)
قُل لَّآ أَجِدُ فِي مَآ أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَيٰ طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّآ أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَّسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(145)
بگو در آنچه به من وحي شده است بر خورنده اي كه آن را مي خورد هيچ حرامي نمي يابم مگر آنكه مردار يا خون ريخته يا گوشت خوك باشد كه اينها همه پليدند يا [قربانيي كه] از روي نافرماني [به هنگام ذبح] نام غير خدا بر آن برده شده باشد پس كسي كه بدون سركشي و زياده خواهي [به خوردن آنها] ناچار گردد قطعا پروردگار تو آمرزنده مهربان است(145)
وَعَلَي الَّذِينَ هَادُوا۟ حَرَّمْنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ وَمِنَ الْبَقَرِ وَالْغَنَمِ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَآ إِلَّا مَا حَمَلَتْ ظُهُورُهُمَآ أَوِ الْحَوَايَآ أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذَٰلِكَ جَزَيْنَٰهُم بِبَغْيِهِمْ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ(146)
و بر يهوديان هر [حيوان] چنگال داري را حرام كرديم و از گاو و گوسفند پيه آن دو را بر آنان حرام كرديم به استثناي پيه هايي كه بر پشت آن دو يا بر روده هاست يا آنچه با استخوان درآميخته است اين [تحريم] را به سزاي ستم كردنشان به آنان كيفر داديم و ما البته راستگوييم(146)
فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل رَّبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ وَٰسِعَةٍ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ(147)
[اي پيامبر] پس اگر تو را تكذيب كردند بگو پروردگار شما داراي رحمتي گسترده است و [با اين حال] عذاب او از گروه مجرمان بازگردانده نخواهد شد(147)
سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا۟ لَوْ شَآءَ اللَّهُ مَآ أَشْرَكْنَا وَلَآ ءَابَآؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِن شَيْءٍ كَذَٰلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ حَتَّيٰ ذَاقُوا۟ بَأْسَنَا قُلْ هَلْ عِندَكُم مِّنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَآ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ(148)
كساني كه شرك آوردند به زودي خواهند گفت اگر خدا مي خواست نه ما و نه پدرانمان شرك نمي آورديم و چيزي را [خودسرانه] تحريم نمي كرديم كساني هم كه پيش از آنان بودند همين گونه [پيامبران خود را] تكذيب كردند تا عقوبت ما را چشيدند بگو آيا نزد شما دانشي هست كه آن را براي ما آشكار كنيد شما جز از گمان پيروي نمي كنيد و جز دروغ نمي گوييد(148)
قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبَٰلِغَةُ فَلَوْ شَآءَ لَهَدَيٰكُمْ أَجْمَعِينَ(149)
بگو برهان رسا ويژه خداست و اگر [خدا] مي خواست قطعا همه شما را هدايت مي كرد(149)
قُلْ هَلُمَّ شُهَدَآءَكُمُ الَّذِينَ يَشْهَدُونَ أَنَّ اللَّهَ حَرَّمَ هَٰذَا فَإِن شَهِدُوا۟ فَلَا تَشْهَدْ مَعَهُمْ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَآءَ الَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْءَاخِرَةِ وَهُم بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ(150)
بگو گواهان خود را كه گواهي مي دهند به اينكه خدا اينها را حرام كرده بياوريد پس اگر هم شهادت دادند تو با آنان شهادت مده و هوسهاي كساني را كه آيات ما را تكذيب كردند و كساني كه به آخرت ايمان نمي آورند و [معبودان دروغين را] با پروردگارشان همتا قرار مي دهند پيروي مكن(150)
صدق الله العلي العظيم
پاسخ : صفحه ی 82 از قرآن کریم شامل آیات 142 تا 150 از سوره ی انعام
قال الله تعالی :
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الَّرحِیمِ
به نام خداوند بخشنده بخشایگر
یَاأیُّها الَّذِینَ ءَامَنُوا لاتَتَّبِعُواخُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ وَمَنْ یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإنَّهُ یَأمُرُ
ای کسانیکه ایمان آورده اید از گامهای شیطان پیروی نکنید هرکس پیرو گامهای شیطان شود[گمراهش میسازد، زیرا]
بِالْفَحشَآءِ وَالْمُنْکَرِوَلَوْلا فَضْلُ اللهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَازَکَى مِنْکُمْ مِنْ أحَدٍأبَداًوَلَکِنَّ اللهَ
اوبه فحشا ومنکر فرمان می دهد واگر فضل ورحمت الهی بر شما نبود هرگز احدی از شما پاک نمی شد ؛ ولی خداوند
یُزَکِّی مَنْ یَشَاءُ واللهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ 21 نور
هر که را بخواهد تزکیه می کند، وخدا شنوا وداناست
قال رسول الله صلی الله علیه وآله :
رسول گرامی (ص) می فرمایند :
التَؤُدَّةُ فی کُلِّ شَیْءٍ خَیْرٌ إلاّ فی عَمَلِ الآخِرَةِ
صبر وحوصله در همه چیز خوب است مگر در کاری که برای آخرت باشد.
حدیث شماره 1168، صفحه 199، کتاب نهج الفصاحة ، ترجمه وتدوین : علی سلیمی ، انتشارات جمهوری.
دعای روز یکشنبه :
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الَّرحِیمِ
به نام خداوند بخشنده بخشایگر
بِسْمِ اللهِ الَّذِی لا أرْجُو إلاّ فَضْلَهُ ، وَ لا أخْشَى إلاّ عَدْلَهُ لإ وَ لا أَعْتَمِدُ إلاّ قَوْلَهُ ،
به نام خدائی که امید ندارم جز بخشش اورا، ونترسم مگر از عدل ودادگری او، و تکیه نکنم جز از سخنان او
وَ لا أُمْسِکُ إِلا بِحَبْلِهِ بِکَ أَسْتَجِیرُ یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الرِّضْوَانِ مِنَ الظُّلْمِ وَ الْعُدْوَانِ،
و تمسک نکنم جزبه رشتۀ بندگی او ، بتو پناه میبرم ای صاحب بخشش وگذشت وخوشنودی از ستم ودشمنی،
وَ مِنْ غِیَرِ الزَّمَانِ وَ تَوَاتُرِ الْأَحْزَانِ وَ طَوَارِقِ الْحَدَثَانِ وَ مِنِ انْقِضَاءِ الْمُدَّةِ قَبْلَ
واز تغییرات وحوادث روزگار در اندوهند پى درپى واز حوادث ناگوارشب وروز واز گذشتن وسپرى شدن عمرپیش
التَّأَهُّبِ وَ الْعُدَّةِ وَ إِیَّاکَ أَسْتَرْشِدُ لِمَا فِیهِ الصَّلاحُ وَ الْإِصْلاحُ وَ بِکَ أَسْتَعِینُ فِیمَا
ازمهیاوآماده شدن وتوشه گیری، وتنها توراطلب راهنمائی می کنم به آنچه درآن است درصلاح واصلاح ، وازتو یاری میجویم
یَقْتَرِنُ بِهِ النَّجَاحُ وَ الْإِنْجَاحُ ، وَ إِیَّاکَ أَرْغَبُ فِی لِبَاسِ الْعَافِیَةِ وَ تَمَامِهَا وَ شُمُولِ
که مرا مقرون سازی پیروزی وکامروایی را ، وتنها از تو خواهان و مایلم که مرا لباس عافیت کامل بپوشان و فراگیری
السَّلامَةِ وَدَوَامِهَاوَأَعُوذُ بِکَ یَارَبِّ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ وَأَحْتَرِزُبِسُلْطَانِکَ مِنْ جَوْرِ
سلامت دائم و همیشه را، وپناه آرم به تو ای پروردگار از نیرنگهای پنهانی شیطان،وسیله گیرم با سلطه وقدرت تو از ستم
السَّلاطِینِ فَتَقَبَّلْ مَاکَانَ مِنْ صَلاتِی وَصَوْمِی وَاجْعَلْ غَدِی وَمَا بَعْدَهُ أَفْضَلَ مِنْ
سلاطین پس بپذیر آنچه بوده از نمازم و روزه ام ، و قرار بده فردا و پس فردای مرا بر تر از
سَاعَتِی وَیَوْمِی وَ أَعِزَّنِی فِی عَشِیرَتِی وَ قَوْمِی ، احْفَظْنِی فِی یَقَظَتِی وَ نَوْمِی فَأَنْتَ
این ساعتم و روزم ، وعزیزم گردان در میان خویشاوندان وقومم، وحفظ کن مرا در بیداریم وخوابم ، پس تو
اللَّهُ خَیْرٌحَافِظا وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَبْرَأُإِلَیْکَ فِی یَوْمِی هَذَا وَمَابَعْدَهُ مِنَ
خدای بهتری ازنظرنگهداری، وتو مهربان ترین مهربانانی، خدایا من تبرئه وبی زاری میجویم به سوی تودرامروز وهم بعد از
الآْحَادِ مِنَ الشِّرْکِ وَالْإِلْحَادِ وَأُخْلِصُ لَکَ دُعَائِی تَعَرُّضا لِلْإِجَابَةِ وَ أُقِیمُ عَلَى طَاعَتِکَ
یکشنبه های دیگر،ازشرک وبت پرستی وبی دینی،وخالص می میگردانم برای تودعایم رادرمعرض اجابت قراردادن، رَجَاءً لِلْإِثَابَةِ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَیْرِخَلْقِکَ الدَّاعِی إِلَى حَقِّکَ
ومی ایستم درطاعتت به امید ثواب، پس درود فرست برمحمد که بهترین خلق توست، ودعوت کننده به سوی حقانیت توست،
وَ أَعِزَّنِی بِعِزِّکَ الَّذِی لا یُضَامُ وَ احْفَظْنِی بِعَیْنِکَ الَّتِی لا، تَنَامُ وَاخْتِمْ بِالانْقِطَاعِ
و عزیز گردان به عزّتت آنکه ستم ناپذیر است، و نگهدار مرا به آن دیده ات آنچنانکه هرگز نخوابد، وبه پایان رسان با بریدگی
وَ بِالْمَغْفِرَةِ عُمْرِی إِنَّکَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ
از سوی تو کارم را، وعمرم را با آمرزش ومعرفت خود ختم کن، زیرا توئی آمرزنده وبخشنده
برگرفته از مفاتیح الجنان
