نمایش نسخه قابل چاپ
"چقد خوابم میاد"...
تنها جمله ای که همیشه تکرار میکردی...
آرزو به دل ماندم که حرف دیگری بزنی...
اما حالا میفهمم...
من برای تو رویایی بیش نبودم...
همان بهتر که فکر کنی خواب دیده ای...!
اما اکنون دیگر صبح شده است و...
و آدم،یک رویا را دوبار نمیبیند....
صبح بخیر و خدانگهدار...
مهربانی تا کــــــــــی؟؟؟؟؟
بگذار سخت باشم و سرد!!!!!!!!!
باران که بــــــــــارید......چتر بگیرم و چکــــــمه......
خورشید که تــــــــــابید......پنجره ببندم و تـــــــــاریک......
اشک که آمـــــــــد......دستمالی بردارم و خشــــــک.......
او که رفـــــت نیشخندی بزنم و ســــــــــوت..........
خدایا ، راهی نمیبینم ، آینده پنهان است
اما مهم نیست
همین کافیست که تو راه رامیبینی و من تو را...
خداوندا جهنم تر از نبودنت، جايي را سراغ ندارم...!
خدایا
راضی به رضای توام ...هر چه تو بخواهی ...
ولی میخواهم بخواهی برای مردمم آگاهی-محبت -مهربانی-لطافت-ادب- احترام- شعور و
خدایا زیاده خواهم ؟
کهکشانها،کو زمینم؟!
زمین،کو وطنم؟!
وطن،کو خانه ام؟!
خانه،کو مادرم؟!
مادر،کو کبوترانم؟!
...معنای این همه سکوت چیست؟
من گم شده ام در تو...یا تو گم شده ای در من...ای زمان؟!
...کاش هر گز آنروز از درخت انجیر پایین نیامده بودم....
کاش!
(حسین پناهی)
اگر چه نزد شما تشنه ی سخن بودم
کسی که حرف دلش را نگفت من بودم
دلم برای خودم تنگ می شود آری
همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم
نشد جواب بگیرم سلام هایم را
هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم
چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را ؟
اشاره ای کنم انگار کوهکن بودم
زندگی پروازیست تا اسمانها و فراتر از ان و برای پرواز 2بال لازم است
بالهای به وسعت دریاها
بالهایی به وسعت عشق
بالهایی به وسعت تو و من
ایا کسی هست که بداند در پس این اسمانها که پایان سفر ماست
چه کسی به انتظار نشسته است
به بودن ها دیر عادت کن
و
بــــه نـــبـــودن هـــا زود
زیرا
نبودن ها بیشتر تکرار می شوند!
کسی که کردارش او را به جایی نرساند!
افتخارات خاندانش اورا به جایی نخواهد رساند!