مشاعره

وادی پر از فرعونیان و قبطیان است
موسی جلودار است و نیل اندر میان است

تاریک شد از مهر دل افروزم روز

شد تیره شب، از آه جگر سوزم روز

شد روشنی از روز و سیاهی ز شبم

اکنون نه شبم شبست و نه روزم روز

شنيدم چو قوي زيبا بميرد
فريبنده زاد و فريبا بميرد

دل من لک زده است
گرمی دست تو را محتاجم
و دل من به نگاهی از دور ، طفلکی می سازد

ای قدیمی ای خوب

بر سنگ مزارم بنويسيد
آشفته و خفته ولي خلوت و خاموش
آنجا بنويسيد كه او زاده غم بود
و غم هاي جهان گشت فراموش

شادی آورده ای ای امید سپیـــــــد
برف نو
برف نو بنشین
خوش نشسته ای بر بام
شادی آورده ای ای امید سپیـــــــد
همــه آلودگی است این ایام

مردی به مردی دشنه بر بیداد بسته
در خامشی ها قامت فریاد بسته

هر چه در اين پرده نشانت دهند
گر نپسندي به حزانت دهند

در ایرانشهر

همه در بیم

نفس در تنگنای سینه ها محبوس

همه خاموش

شده قلبم دلاویز وجودت

برای من دعا کن

در همه ذکر و سجودت

[dooa]