آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

بر شما باد قران که ان را برای خود پیشوا و رهبر قرار دهید
پیامبر اکرم (ص)

صرفا برای اطلاع
علاوه بر این که سوره نسا به نام زنان است و بیشتر احکام مربوط به زنان را بیان میکند
احکام فقهی زیادی را در بر دارد
خصوصیت دیگر این سوره این است یک ایه سوگند دارد
و در ایه 65 با سوگند به پروردگاربر لجاجت مشرکان ناباور تاکید می کند
که گروهی از مردمان لجوج وجود دارند که با هیچ استدلالی حق را نمی پذیرند و کوشش در اصلاح و هدایت ان ها امر بیهوده ای است

صفحه ی 58 از قرآن کریم شامل آیات 160 تا 171 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِينَ هَادُوا۟ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَٰتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا(160)
پس به سزاي ستمي كه از يهوديان سر زد و به سبب آنكه [مردم را] بسيار از راه خدا باز داشتند چيزهاي پاكيزه اي را كه بر آنان حلال شده بود حرام گردانيديم(160)



وَأَخْذِهِمُ الرِّبَوٰا۟ وَقَدْ نُهُوا۟ عَنْهُ وَأَكْلِهِمْ أَمْوَٰلَ النَّاسِ بِالْبَٰطِلِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَٰفِرِينَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا(161)
و [به سبب] رباگرفتنشان با آنكه از آن نهي شده بودند و به ناروا مال مردم خوردنشان و ما براي كافران آنان عذابي دردناك آماده كرده ايم(161)



لَّٰكِنِ الرَّٰسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَالْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَالْمُقِيمِينَ الصَّلَوٰةَ وَالْمُؤْتُونَ الزَّكَوٰةَ وَالْمُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْءَاخِرِ أُو۟لَٰٓئِكَ سَنُؤْتِيهِمْ أَجْرًا عَظِيمًا(162)
ليكن راسخان آنان در دانش و مؤمنان به آنچه بر تو نازل شده و به آنچه پيش از تو نازل گرديده ايمان دارند و خوشا بر نمازگزاران و زكات دهندگان و ايمان آورندگان به خدا و روز بازپسين كه به زودي به آنان پاداشي بزرگ خواهيم داد(162)



۞ إِنَّآ أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ كَمَآ أَوْحَيْنَآ إِلَيٰ نُوحٍ وَالنَّبِيِّۦنَ مِنۢ بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَآ إِلَيٰٓ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْمَٰعِيلَ وَإِسْحَٰقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَيٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَٰرُونَ وَسُلَيْمَٰنَ وَءَاتَيْنَا دَاوُۥدَ زَبُورًا(163)
ما همچنانكه به نوح و پيامبران بعد از او وحي كرديم به تو [نيز] وحي كرديم و به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط و عيسي و ايوب و يونس و هارون و سليمان [نيز] وحي نموديم و به داوود زبور بخشيديم(163)



وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَٰهُمْ عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَرُسُلًا لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَكَلَّمَ اللَّهُ مُوسَيٰ تَكْلِيمًا(164)
و پيامبراني [را فرستاديم] كه در حقيقت [ماجراي] آنان را قبلا بر تو حكايت نموديم و پيامبراني [را نيز برانگيخته ايم] كه [سرگذشت] ايشان را بر تو بازگو نكرده ايم و خدا با موسي آشكارا سخن گفت(164)



رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَي اللَّهِ حُجَّةٌۢ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا(165)
پيامبراني كه بشارتگر و هشداردهنده بودند تا براي مردم پس از [فرستادن] پيامبران در مقابل خدا [بهانه و] حجتي نباشد و خدا توانا و حكيم است(165)



لَّٰكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِمَآ أَنزَلَ إِلَيْكَ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلَٰٓئِكَةُ يَشْهَدُونَ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا(166)
ليكن خدا به [حقانيت] آنچه بر تو نازل كرده است گواهي مي دهد [او] آن را به علم خويش نازل كرده است و فرشتگان [نيز] گواهي مي دهند و كافي است خدا گواه باشد(166)



إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَصَدُّوا۟ عَن سَبِيلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا۟ ضَلَٰلًۢا بَعِيدًا(167)
بي ترديد كساني كه كفر ورزيدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند به گمراهي دور و درازي افتاده اند(167)



إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَظَلَمُوا۟ لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقًا(168)
كساني كه كفر ورزيدند و ستم كردند خدا بر آن نيست كه آنان را بيامرزد و به راهي هدايت كند(168)



إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسِيرًا(169)
مگر راه جهنم كه هميشه در آن جاودانند و اين [كار] براي خدا آسان است(169)



يَٰٓأَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِن رَّبِّكُمْ فََٔامِنُوا۟ خَيْرًا لَّكُمْ وَإِن تَكْفُرُوا۟ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا(170)
اي مردم آن پيامبر [موعود] حقيقت را از سوي پروردگارتان براي شما آورده است پس ايمان بياوريد كه براي شما بهتر است و اگر كافر شويد [بدانيد كه] آنچه در آسمانها و زمين است از آن خداست و خدا داناي حكيم است(170)



يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ لَا تَغْلُوا۟ فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا۟ عَلَي اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَيٰهَآ إِلَيٰ مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِّنْهُ فََٔامِنُوا۟ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَا تَقُولُوا۟ ثَلَٰثَةٌ انتَهُوا۟ خَيْرًا لَّكُمْ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَٰهٌ وَٰحِدٌ سُبْحَٰنَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا(171)
اي اهل كتاب در دين خود غلو مكنيد و در باره خدا جز [سخن] درست مگوييد مسيح عيسي بن مريم فقط پيامبر خدا و كلمه اوست كه آن را به سوي مريم افكنده و روحي از جانب اوست پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد و نگوييد [خدا] سه گانه است باز ايستيد كه براي شما بهتر است خدا فقط معبودي يگانه است منزه از آن است كه براي او فرزندي باشد آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن اوست و خداوند بس كارساز است(171)


صدق الله العلي العظيم

برای اطلاع
سوره نسا از نظر تدوین و جمع اوری در قران چهارمین سوره است
و به ترتیب نزول نود و دومین سوره است
که در مدینه قبل از سوره ممتحنه
وبعد از سوره زلزال نازل شده است
ششمین سوره از سوره های نازل شده در مدینه
و از نظر حجم سومین سوره از سوره های هفتگانه(طول)
و بعد از سوره بقره بزرگ ترین سوره قران است

صفحه ی 59 از قرآن کریم شامل آیات 172 تا 176 از سوره ی النساء و آیات 1 تا 2 از سوره ی مائده



اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


لَّن يَسْتَنكِفَ الْمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبْدًا لِّلَّهِ وَلَا الْمَلَٰٓئِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَمَن يَسْتَنكِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيْهِ جَمِيعًا(172)
مسيح از اينكه بنده خدا باشد هرگز ابا نمي ورزد و فرشتگان مقرب [نيز ابا ندارند] و هر كس از پرستش او امتناع ورزد و بزرگي فروشد به زودي همه آنان را به سوي خود گرد مي آورد(172)



فَأَمَّا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضْلِهِ وَأَمَّا الَّذِينَ اسْتَنكَفُوا۟ وَاسْتَكْبَرُوا۟ فَيُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(173)
اما كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند پاداششان را به تمام [و كمال] خواهد داد و از فضل خود به ايشان افزونتر مي بخشد و اما كساني كه امتناع ورزيده و بزرگي فروخته اند آنان را به عذابي دردناك دچار مي سازد و در برابر خدا براي خود يار و ياوري نخواهند يافت(173)



يَٰٓأَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَكُم بُرْهَٰنٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَآ إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا(174)
اي مردم در حقيقت براي شما از جانب پروردگارتان برهاني آمده است و ما به سوي شما نوري تابناك فرو فرستاده ايم(174)



فَأَمَّا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ بِاللَّهِ وَاعْتَصَمُوا۟ بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَٰطًا مُّسْتَقِيمًا(175)
و اما كساني كه به خدا گرويدند و به او تمسك جستند به زودي [خدا] آنان را در جوار رحمت و فضلي از جانب خويش درآورد و ايشان را به سوي خود به راهي راست هدايت كند(175)



يَسْتَفْتُونَكَ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِي الْكَلَٰلَةِ إِنِ امْرُؤٌا۟ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَلَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ وَهُوَ يَرِثُهَآ إِن لَّمْ يَكُن لَّهَا وَلَدٌ فَإِن كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ وَإِن كَانُوٓا۟ إِخْوَةً رِّجَالًا وَنِسَآءً فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَيَيْنِ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ أَن تَضِلُّوا۟ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌۢ(176)
از تو [در باره كلاله] فتوا مي طلبند بگو خدا در باره كلاله فتوا مي دهد اگر مردي بميرد و فرزندي نداشته باشد و خواهري داشته باشد نصف ميراث از آن اوست و آن [مرد نيز] از او ارث مي برد اگر براي او [=خواهر] فرزندي نباشد پس اگر [ورثه فقط] دو خواهر باشند دو سوم ميراث براي آن دو است و اگر [چند] خواهر و برادرند پس نصيب مرد مانند نصيب دو زن است خدا براي شما توضيح مي دهد تا مبادا گمراه شويد و خداوند به هر چيزي داناست(176)




بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ أَوْفُوا۟ بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَكُم بَهِيمَةُ الْأَنْعَٰمِ إِلَّا مَا يُتْلَيٰ عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ(1)
اي كساني كه ايمان آورده ايد به قراردادها[ي خود] وفا كنيد براي شما [گوشت] چارپايان حلال گرديده جز آنچه [حكمش] بر شما خوانده مي شود در حالي كه نبايد شكار را در حال احرام حلال بشمريد خدا هر چه بخواهد فرمان مي دهد(1)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تُحِلُّوا۟ شَعَٰٓئِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْيَ وَلَا الْقَلَٰٓئِدَ وَلَآ ءَآمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَٰنًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا۟ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنََٔانُ قَوْمٍ أَن صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُوا۟ وَتَعَاوَنُوا۟ عَلَي الْبِرِّ وَالتَّقْوَيٰ وَلَا تَعَاوَنُوا۟ عَلَي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَٰنِ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ(2)
اي كساني كه ايمان آورده ايد حرمت شعاير خدا و ماه حرام و قرباني بي نشان و قربانيهاي گردن بنددار و راهيان بيت الحرام را كه فضل و خشنودي پروردگار خود را مي طلبند نگه داريد و چون از احرام بيرون آمديد [مي توانيد] شكار كنيد و البته نبايد كينه توزي گروهي كه شما را از مسجد الحرام باز داشتند شما را به تعدي وادارد و در نيكوكاري و پرهيزگاري با يكديگر همكاري كنيد و در گناه و تعدي دستيار هم نشويد و از خدا پروا كنيد كه خدا سخت كيفر است(2)


صدق الله العلي العظيم

با سپاس از مطلب شما

صفحه ی 60 از قرآن کریم شامل آیات 3 تا 7 از سوره ی مائده


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّطِيحَةُ وَمَآ أَكَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَي النُّصُبِ وَأَن تَسْتَقْسِمُوا۟ بِالْأَزْلَٰمِ ذَٰلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِن دِينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَٰمَ دِينًا فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(3)
بر شما حرام شده است مردار و خون و گوشت خوك و آنچه به نام غير خدا كشته شده باشد و [حيوان حلال گوشت] خفه شده و به چوب مرده و از بلندي افتاده و به ضرب شاخ مرده و آنچه درنده از آن خورده باشد مگر آنچه را [كه زنده دريافته و خود] سر ببريد و [همچنين] آنچه براي بتان سربريده شده و [نيز] قسمت كردن شما [چيزي را] به وسيله تيرهاي قرعه اين [كارها همه] نافرماني [خدا]ست امروز كساني كه كافر شده اند از [كارشكني در] دين شما نوميد گرديده اند پس از ايشان مترسيد و از من بترسيد امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم و اسلام را براي شما [به عنوان] آييني برگزيدم و هر كس دچار گرسنگي شود بي آنكه به گناه متمايل باشد [اگر از آنچه منع شده است بخورد] بي ترديد خدا آمرزنده مهربان است(3)



يَسَْٔلُونَكَ مَاذَآ أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَٰتُ وَمَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ فَكُلُوا۟ مِمَّآ أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا۟ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ(4)
از تو مي پرسند چه چيزي براي آنان حلال شده است بگو چيزهاي پاكيزه براي شما حلال گرديده و [نيز صيد] حيوانات شكارگر كه شما بعنوان مربيان سگهاي شكاري از آنچه خدايتان آموخته به آنها تعليم داده ايد [براي شما حلال شده است] پس از آنچه آنها براي شما گرفته و نگاه داشته اند بخوريد و نام خدا را بر آن ببريد و پرواي خدا بداريد كه خدا زودشمار است(4)



الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَٰتُ وَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ حِلٌّ لَّكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَّهُمْ وَالْمُحْصَنَٰتُ مِنَ الْمُؤْمِنَٰتِ وَالْمُحْصَنَٰتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ مِن قَبْلِكُمْ إِذَآ ءَاتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَٰفِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِيٓ أَخْدَانٍ وَمَن يَكْفُرْ بِالْإِيمَٰنِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الْءَاخِرَةِ مِنَ الْخَٰسِرِينَ(5)
امروز چيزهاي پاكيزه براي شما حلال شده و طعام كساني كه اهل كتابند براي شما حلال و طعام شما براي آنان حلال است و [بر شما حلال است ازدواج با] زنان پاكدامن از مسلمان و زنان پاكدامن از كساني كه پيش از شما كتاب [آسماني] به آنان داده شده به شرط آنكه م هرهايشان را به ايشان بدهيد در حالي كه خود پاكدامن باشيد نه زناكار و نه آنكه زنان را در پنهاني دوست خود بگيريد و هر كس در ايمان خود شك كند قطعا عملش تباه شده و در آخرت از زيانكاران است(5)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِذَا قُمْتُمْ إِلَي الصَّلَوٰةِ فَاغْسِلُوا۟ وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَي الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا۟ بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَي الْكَعْبَيْنِ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا۟ وَإِن كُنتُم مَّرْضَيٰٓ أَوْ عَلَيٰ سَفَرٍ أَوْ جَآءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَآئِطِ أَوْ لَٰمَسْتُمُ النِّسَآءَ فَلَمْ تَجِدُوا۟ مَآءً فَتَيَمَّمُوا۟ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا۟ بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ(6)
اي كساني كه ايمان آورده ايد چون به [عزم] نماز برخيزيد صورت و دستهايتان را تا آرنج بشوييد و سر و پاهاي خودتان را تا برآمدگي پيشين [هر دو پا] مسح كنيد و اگر جنب ايد خود را پاك كنيد [=غسل نماييد] و اگر بيمار يا در سفر بوديد يا يكي از شما از قضاي حاجت آمد يا با زنان نزديكي كرده ايد و آبي نيافتيد پس با خاك پاك تيمم كنيد و از آن به صورت و دستهايتان بكشيد خدا نمي خواهد بر شما تنگ بگيرد ليكن مي خواهد شما را پاك و نعمتش را بر شما تمام گرداند باشد كه سپاس [او] بداريد(6)



وَاذْكُرُوا۟ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمِيثَٰقَهُ الَّذِي وَاثَقَكُم بِهِۦٓ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ الصُّدُورِ(7)
و نعمتي را كه خدا بر شما ارزاني داشته و [نيز] پيماني را كه شما را به [انجام] آن متعهد گردانيده به ياد آوريد آنگاه كه گفتيد شنيديم و اطاعت كرديم و از خدا پروا داريد كه خدا به راز دلها آگاه است(7)


صدق الله العلي العظيم

http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:A...Iu6McdklByYhCg


http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:A...-M1FazUAzt73Iw

ممنون دوست عزیز امیدوارم خدا همواره دلت رو روشن کنه

چرا این سوره به این نام مشهور است؟
1-در این سوره دوبار کلمه مائده به کار رفته است.
یک بار در ایه 112
و بار دیگردر ایه114
این کلمه جز این سوره در هیچ سوره دیگری نیامده است
2-مائده به معنای غذای گواراو لذیذ اسمانی و خوان گسترده و با برکت الهی است
چون در این سوره یاران حضرت عیسی ع از وی مائده و غذای اسمانی خواستند
و او نیز دست به دعا گشود و از پیشگاه خداوند مائده و غذای اسمانی برای انان در خواست کرد
و عرضه داشت
خدایا!برای ما غذای اسمانی نازل بفرما
این دعا پذیرفته شد
و برای یاران حضرت از سوی خدا مائده اسمانی نازل شد

صفحه ی 61 از قرآن کریم شامل آیات 8 تا 16 از سوره ی مائده


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ كُونُوا۟ قَوَّٰمِينَ لِلَّهِ شُهَدَآءَ بِالْقِسْطِ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنََٔانُ قَوْمٍ عَلَيٰٓ أَلَّا تَعْدِلُوا۟ اعْدِلُوا۟ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَيٰ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌۢ بِمَا تَعْمَلُونَ(8)
اي كساني كه ايمان آورده ايد براي خدا به داد برخيزيد [و] به عدالت شهادت دهيد و البته نبايد دشمني گروهي شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است و از خدا پروا داريد كه خدا به آنچه انجام مي دهيد آگاه است(8)



وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ(9)
خدا كساني را كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند به آمرزش و پاداشي بزرگ وعده داده است(9)



وَالَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَكَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَآ أُو۟لَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ الْجَحِيمِ(10)
و كساني كه كفر ورزيدند و آيات ما را دروغ انگاشتند آنان اهل دوزخند(10)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ اذْكُرُوا۟ نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن يَبْسُطُوٓا۟ إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنكُمْ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ وَعَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ(11)
اي كساني كه ايمان آورده ايد نعمت خدا را بر خود ياد كنيد آنگاه كه قومي آهنگ آن داشتند كه بر شما دست يازند و [خدا] دستشان را از شما كوتاه داشت و از خدا پروا داريد و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند(11)



۞ وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَٰقَ بَنِيٓ إِسْرَٰٓءِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَوٰةَ وَءَاتَيْتُمُ الزَّكَوٰةَ وَءَامَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَئَِّاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَآءَ السَّبِيلِ(12)
در حقيقت خدا از فرزندان اسرائيل پيمان گرفت و از آنان دوازده سركرده برانگيختيم و خدا فرمود من با شما هستم اگر نماز برپا داريد و زكات بدهيد و به فرستادگانم ايمان بياوريد و ياريشان كنيد و وام نيكويي به خدا بدهيد قطعا گناهانتان را از شما مي زدايم و شما را به باغهايي كه از زير [درختان] آن نهرها روان است در مي آورم پس هر كس از شما بعد از اين كفر ورزد در حقيقت از راه راست گمراه شده است(12)



فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَٰقَهُمْ لَعَنَّٰهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَٰسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُوا۟ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُوا۟ بِهِ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَيٰ خَآئِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ(13)
پس به [سزاي] پيمان شكستنشان لعنتشان كرديم و دلهايشان را سخت گردانيديم [به طوري كه] كلمات را از مواضع خود تحريف مي كنند و بخشي از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند به فراموشي سپردند و تو همواره بر خيانتي از آنان آگاه مي شوي مگر [شماري] اندك از ايشان [كه خيانتكار نيستند] پس از آنان درگذر و چشم پوشي كن كه خدا نيكوكاران را دوست مي دارد(13)



وَمِنَ الَّذِينَ قَالُوٓا۟ إِنَّا نَصَٰرَيٰٓ أَخَذْنَا مِيثَٰقَهُمْ فَنَسُوا۟ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُوا۟ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَآءَ إِلَيٰ يَوْمِ الْقِيَٰمَةِ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُوا۟ يَصْنَعُونَ(14)
و از كساني كه گفتند ما نصراني هستيم از ايشان [نيز] پيمان گرفتيم و[لي] بخشي از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند فراموش كردند و ما [هم] تا روز قيامت ميانشان دشمني و كينه افكنديم و به زودي خدا آنان را از آنچه مي كرده اند [و مي ساخته اند] خبر مي دهد(14)



يَٰٓأَهْلَ الْكِتَٰبِ قَدْ جَآءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِّمَّا كُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَٰبِ وَيَعْفُوا۟ عَن كَثِيرٍ قَدْ جَآءَكُم مِّنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَٰبٌ مُّبِينٌ(15)
اي اهل كتاب پيامبر ما به سوي شما آمده است كه بسياري از چيزهايي از كتاب [آسماني خود] را كه پوشيده مي داشتيد براي شما بيان مي كند و از بسياري [خطاهاي شما] درمي گذرد قطعا براي شما از جانب خدا روشنايي و كتابي روشنگر آمده است(15)



يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَٰنَهُ سُبُلَ السَّلَٰمِ وَيُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَٰتِ إِلَي النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيٰ صِرَٰطٍ مُّسْتَقِيمٍ(16)
خدا هر كه را از خشنودي او پيروي كند به وسيله آن [كتاب] به راه هاي سلامت رهنمون مي شود و به توفيق خويش آنان را از تاريكيها به سوي روشنايي بيرون مي برد و به راهي راست هدايتشان مي كند(16)


صدق الله العلي العظيم