نمایش نسخه قابل چاپ
گفتم : خدايا از همه دلگيرم گفت: حتي از من؟
گفتم: خدايا دلم را ربودند گفت: پيش از من؟
گفتم : خدايا چقدر دوري گفت:تو يا من؟
گفتم : خدايا تنهاترينم گفت: پس من؟
گفتم : خدايا كمك خواستم گفت : غير از من؟
گفتم : خدايا دوستت دارم گفت: بيش از من؟
گفتم: خدايا اينقدر نگو من گفت: من توام تو من...
سارا كيانيان
ساعت 9:42
13 شهريور 1390
امام حسین (ع) فرمودند: عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند.
خوشبختی پروانه است. اگر او را دنبال کنید از شما می گریزد ولی اگر آرام بنشینید، روی سر شما خواهد نشست.(هیوم)
دل،
تنگی اش نه
گرفتگی اش هیچ
خستگی اش به کنار
.
نگران است...!
یکی از بزرگترین خوشبختی ها ، خدمت بیشتر به مردم است . اُرد بزرگ
قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از این خاک غریب
که درآن هیچکی نیست که دربیشه عشق ...
قهرمانان را پیدا می کند
همچنان خواهم راند
همچنان خواهم راند
دور باید شد
دور ...
*mohammad.persia*
وقتی کاری انجام نمی شه، حتما خیری توش هست
وقتی مشکل پیش بیاد ، حتما حکمتی داره
وقتی کسی را از دست می دی ، حتما لیاقتت را نداشته
وقتی تو زندگیت ، زمین بخوری حتماً چیزی است که باید یاد بگیری
وقتی بیمار می شی ، حتماً جلوی یک اتفاق بدتر گرفته شده
وقتی دیگران بهت بدی می کنند ، حتماً وقتشه که تو خوب بودن خودتو نشون بدی
وقتی اتفاق بد یا مصیبتی برات پیش می یاد ، حتماً داری امتحان پس می دی
وقتی همه ی درها به روت بسته می شه، حتماً خدا می خواد پاداش بزرگی بابت صبر و شکیبایی بهت بده
وقتی سختی پشت سختی می یاد ،حتماً وقتشه روحت متعالی بشه
وقتی دلت تنگ می شه ، حتماً وقتشه با خدای خودت تنها باشی .
(•̪●)
مهرناز
12:45شب
دو شنبه14شهریور90
قلب من خانه ی خداست...
ممکن است گاهی گریه کنم ...
ولی
هیچگاه در تنهایی گریهنمیکنم...چون ...
خداوند اینجاستاشکهای مرا پاک می کند...
چون...قلب من خانه ی خداست
ممکن است گاهی بیفتم و بلغزم...
اما
هرگز در سقوط تنهانمی مانمخداوند هست و مرا بلند می کند... چون...قلب من خانه ی خداست
شاید گاهی رنج بکشم ...
اما
هرگز در این رنج کشیدن تنهانمی مانمپروردگار مرا از رنجها رها می کند...
چون...قلب من خانه ی خداست
خوشحالم...
برای اینکه
میدانم هرگز تنها نیستمخداوند همواره با من است...
چون...قلب من خانه ی خداست...
دلم کسی را میخواهد که نابینا باشد
خط بریل بداند فصل به فصل تنم را بخواند
بازیهای ادبی ام را کشف کند
دستش را بگیرم بازو به بازو
دنیا را برایش تعریف کنم
چشمش شوم و تمامی زشتیهای جهان را برایش از قلم بیندازم