آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط fateme92

،منظور ایه 187 کیاست؟

---

سلام

این آیه دربارۀ دانشمندان اهل کتاب(یهود و نصاری) است. خداوند در قرآن کریم اکثرا قوم یهود را مثال می زند، اکثرا افراد این قوم تمامی آن چیزی که مایۀ عبرت شدن دیگران لازم است را دارا بودند حتی علمای آنها.
اما این آیه هشدار و اخطار به تمام دانشمندان و علمای مذهبی است که موظف هستند تمام دستورهای الهی و معارف دینی را که برایشان آمده را برای عموم مردم تبیین و روشن سازند و خداوند از همۀ آنها عهد و پیمان موکدی گرفته است. خداوند عالمان یهود را مثال زده تا کسانی که علمی دارند را به دیگران یاد بدهند و از عذاب خود ترسانده است که راه علمای یهود را در پیش نگیرید و کتمان نکنید .یک روایتی را در این زمینه نقل می کنم:

حسن بن عمار می گوید: « روزی نزد «زهری» رفتم، بعد از آنکه نقل حدیث را برای مردم ترک کرده بود. به او گفتم: احادیثی که شنیده ای برای من بازگو. به من گفت: مگر تو نمی دانی که من دیگر برای کسی حدیث نقل نمی کنم؟! گفتم:یا تو برای من حدیث بگو یا من برای تو حدیث نقل می کنم. گفت: تو حدیث بگو. گفتم: از علی(ع) نقل شده که فرمودند: «خداوند از نادانان پیمان نگرفت که یاد بگیرند مگر اینکه پیش از آن، از عالمان پیمان گرفت که یاد دهند». هنگامی که این حدیث تکان دهنده را برای او خواندم، سکوت خود را شکست و گفت : اکنون بشنو تا برای تو بگویم و در همان مجلس، چهل حدیث برای من روایت کرد.{تفسیر نمونه}

از پیامبر(ص) نقل شده است که: «هرکس که دانشی را از اهل آن (کسانی که به آن نیاز دارند) کتمان کند، در روز رستاخیز، دهنه ای از آتش به دهان او زده می شود.»{نمونه}

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عبدالله91

سلام

این آیه دربارۀ دانشمندان اهل کتاب(یهود و نصاری) است. خداوند در قرآن کریم اکثرا قوم یهود را مثال می زند، اکثرا افراد این قوم تمامی آن چیزی که مایۀ عبرت شدن دیگران لازم است را دارا بودند حتی علمای آنها.
اما این آیه هشدار و اخطار به تمام دانشمندان و علمای مذهبی است که موظف هستند تمام دستورهای الهی و معارف دینی را که برایشان آمده را برای عموم مردم تبیین و روشن سازند و خداوند از همۀ آنها عهد و پیمان موکدی گرفته است. خداوند عالمان یهود را مثال زده تا کسانی که علمی دارند را به دیگران یاد بدهند و از عذاب خود ترسانده است که راه علمای یهود را در پیش نگیرید و کتمان نکنید .یک روایتی را در این زمینه نقل می کنم:

حسن بن عمار می گوید: « روزی نزد «زهری» رفتم، بعد از آنکه نقل حدیث را برای مردم ترک کرده بود. به او گفتم: احادیثی که شنیده ای برای من بازگو. به من گفت: مگر تو نمی دانی که من دیگر برای کسی حدیث نقل نمی کنم؟! گفتم:یا تو برای من حدیث بگو یا من برای تو حدیث نقل می کنم. گفت: تو حدیث بگو. گفتم: از علی(ع) نقل شده که فرمودند: «خداوند از نادانان پیمان نگرفت که یاد بگیرند مگر اینکه پیش از آن، از عالمان پیمان گرفت که یاد دهند». هنگامی که این حدیث تکان دهنده را برای او خواندم، سکوت خود را شکست و گفت : اکنون بشنو تا برای تو بگویم و در همان مجلس، چهل حدیث برای من روایت کرد.{تفسیر نمونه}

از پیامبر(ص) نقل شده است که: «هرکس که دانشی را از اهل آن (کسانی که به آن نیاز دارند) کتمان کند، در روز رستاخیز، دهنه ای از آتش به دهان او زده می شود.»{نمونه}

---

سلام
ممنون، خیلی تامل برانگیز بود..[golrooz]

صفحه ی 43 از قرآن کریم شامل آیات 195 تا 200 از سوره ی آل عمران و آیات 1 تا 5 از سوره النساء



اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَآ أُضِيعُ عَمَلَ عَٰمِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَيٰ بَعْضُكُم مِّنۢ بَعْضٍ فَالَّذِينَ هَاجَرُوا۟ وَأُخْرِجُوا۟ مِن دِيَٰرِهِمْ وَأُوذُوا۟ فِي سَبِيلِي وَقَٰتَلُوا۟ وَقُتِلُوا۟ لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَئَِّاتِهِمْ وَلَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ ثَوَابًا مِّنْ عِندِ اللَّهِ وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ(195)
پس پروردگارشان دعاي آنان را اجابت كرد [و فرمود كه] من عمل هيچ صاحب عملي از شما را از مرد يا زن كه همه از يكديگريد تباه نمي كنم پس كساني كه هجرت كرده و از خانه هاي خود رانده شده و در راه من آزار ديده و جنگيده و كشته شده اند بديهايشان را از آنان مي زدايم و آنان را در باغهايي كه از زير [درختان] آن نهرها روان است درمي آورم [اين] پاداشي است از جانب خدا و پاداش نيكو نزد خداست(195)



لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ فِي الْبِلَٰدِ(196)
مبادا رفت و آمد [و جنب و جوش] كافران در شهرها تو را دستخوش فريب كند(196)



مَتَٰعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَيٰهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ(197)
[اين] كالاي ناچيز [و برخورداري اندكي] است سپس جايگاهشان دوزخ است و چه بد قرارگاهي است(197)



لَٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا۟ رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّٰتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا نُزُلًا مِّنْ عِندِ اللَّهِ وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ لِّلْأَبْرَارِ(198)
ولي كساني كه پرواي پروردگارشان را پيشه ساخته اند باغهايي خواهند داشت كه از زير [درختان] آن نهرها روان است در آنجا جاودانه بمانند [اين] پذيرايي از جانب خداست و آنچه نزد خداست براي نيكان بهتر است(198)



وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَٰبِ لَمَن يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيْهِمْ خَٰشِعِينَ لِلَّهِ لَا يَشْتَرُونَ بَِٔايَٰتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُو۟لَٰٓئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ(199)
و البته از ميان اهل كتاب كساني هستند كه به خدا و بدانچه به سوي شما نازل شده و به آنچه به سوي خودشان فرود آمده ايمان دارند در حالي كه در برابر خدا خاشعند و آيات خدا را به بهاي ناچيزي نمي فروشند اينانند كه نزد پروردگارشان پاداش خود را خواهند داشت آري خدا زودشمار است(199)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ اصْبِرُوا۟ وَصَابِرُوا۟ وَرَابِطُوا۟ وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(200)
اي كساني كه ايمان آورده ايد صبر كنيد و ايستادگي ورزيد و مرزها را نگهباني كنيد و از خدا پروا نماييد اميد است كه رستگار شويد(200)



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



يَٰٓأَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا۟ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَٰحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَآءً وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ الَّذِي تَسَآءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا(1)
اي مردم از پروردگارتان كه شما را از نفس واحدي آفريد و جفتش را [نيز ] از او آفريد و از آن دو مردان و زنان بسياري پراكنده كرد پروا داريد و از خدايي كه به [نام] او از همديگر درخواست مي كنيد پروا نماييد و زنهار از خويشاوندان م بريد كه خدا همواره بر شما نگهبان است(1)



وَءَاتُوا۟ الْيَتَٰمَيٰٓ أَمْوَٰلَهُمْ وَلَا تَتَبَدَّلُوا۟ الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَلَا تَأْكُلُوٓا۟ أَمْوَٰلَهُمْ إِلَيٰٓ أَمْوَٰلِكُمْ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا(2)
و اموال يتيمان را به آنان [باز]دهيد و [مال پاك] و [مرغوب آنان ] را با [مال] ناپاك [خود] عوض نكنيد و اموال آنان را همراه با اموال خود مخوريد كه اين گناهي بزرگ است(2)



وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا۟ فِي الْيَتَٰمَيٰ فَانكِحُوا۟ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَآءِ مَثْنَيٰ وَثُلَٰثَ وَرُبَٰعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا۟ فَوَٰحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَٰنُكُمْ ذَٰلِكَ أَدْنَيٰٓ أَلَّا تَعُولُوا۟(3)
و اگر در اجراي عدالت ميان دختران يتيم بيمناكيد هر چه از زنان [ديگر] كه شما را پسند افتاد دو دو سه سه چهار چهار به زني گيريد پس اگر بيم داريد كه به عدالت رفتار نكنيد به يك [زن آزاد] يا به آنچه [از كنيزان] مالك شده ايد [اكتفا كنيد] اين [خودداري] نزديكتر است تا به ستم گراييد [و بيهوده عيال وار گرديد](3)



وَءَاتُوا۟ النِّسَآءَ صَدُقَٰتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِن طِبْنَ لَكُمْ عَن شَيْءٍ مِّنْهُ نَفْسًا فَكُلُوهُ هَنِيًٓٔا مَّرِيًٓٔا(4)
و م هر زنان را به عنوان هديه اي از روي طيب خاطر به ايشان بدهيد و اگر به ميل خودشان چيزي از آن را به شما واگذاشتند آن را حلال و گوارا بخوريد(4)



وَلَا تُؤْتُوا۟ السُّفَهَآءَ أَمْوَٰلَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَٰمًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا۟ لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا(5)
و اموال خود را كه خداوند آن را وسيله قوام [زندگي] شما قرار داده به سفيهان مدهيد و[لي] از [عوايد] آن به ايشان بخورانيد و آنان را پوشاك دهيد و با آنان سخني پسنديده بگوييد(5)



صدق الله العلي العظيم

سپاس[golrooz]

فاما التیم فلا تقهر/ضحی ایه 9
سلام ایه های قران همه اشون زیبا اند
با تشکر از شما دوست عزیز[golrooz]

ممنون. جالب بود.[shaad]
خصوصا تو ایه های 196 و 197 اون دیدی که داره میده خیلی جالب و هیجان انگیزه!در عین حال ارامش دهنده...

صفحه ی 44 از قرآن کریم شامل آیات 6 تا 12 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَابْتَلُوا۟ الْيَتَٰمَيٰ حَتَّيٰٓ إِذَا بَلَغُوا۟ النِّكَاحَ فَإِنْ ءَانَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوٓا۟ إِلَيْهِمْ أَمْوَٰلَهُمْ وَلَا تَأْكُلُوهَآ إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَن يَكْبَرُوا۟ وَمَن كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَمَن كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَٰلَهُمْ فَأَشْهِدُوا۟ عَلَيْهِمْ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا(6)
و يتيمان را بيازماييد تا وقتي به [سن] زناشويي برسند پس اگر در ايشان رشد [فكري] يافتيد اموالشان را به آنان رد كنيد و آن را [از بيم آنكه مبادا] بزرگ شوند به اسراف و شتاب مخوريد و آن كس كه توانگر است بايد [از گرفتن اجرت سرپرستي] خودداري ورزد و هر كس تهيدست است بايد مطابق عرف [از آن] بخورد پس هر گاه اموالشان را به آنان رد كرديد بر ايشان گواه بگيريد خداوند حسابرسي را كافي است(6)



لِّلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَٰلِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَٰلِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ كَثُرَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا(7)
براي مردان از آنچه پدر و مادر و خويشاوندان [آنان] بر جاي گذاشته اند سهمي است و براي زنان [نيز] از آنچه پدر و مادر و خويشاوندان [آنان] بر جاي گذاشته اند سهمي [خواهد بود] خواه آن [مال] كم باشد يا زياد نصيب هر كس مفروض شده است(7)



وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُو۟لُوا۟ الْقُرْبَيٰ وَالْيَتَٰمَيٰ وَالْمَسَٰكِينُ فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا۟ لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا(8)
ارزاني داريد و با آنان سخني پسنديده گوييد(8)



وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا۟ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَٰفًا خَافُوا۟ عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا۟ اللَّهَ وَلْيَقُولُوا۟ قَوْلًا سَدِيدًا(9)
و آنان كه اگر فرزندان ناتواني از خود بر جاي بگذارند بر [آينده] آنان بيم دارند بايد [از ستم بر يتيمان مردم نيز] بترسند پس بايد از خدا پروا دارند و سخني [بجا و] درست گويند(9)



إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَٰلَ الْيَتَٰمَيٰ ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا(10)
در حقيقت كساني كه اموال يتيمان را به ستم مي خورند جز اين نيست كه آتشي در شكم خود فرو مي برند و به زودي در آتشي فروزان درآيند(10)



يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِيٓ أَوْلَٰدِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَيَيْنِ فَإِن كُنَّ نِسَآءً فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ وَإِن كَانَتْ وَٰحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ وَلِأَبَوَيْهِ لِكُلِّ وَٰحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِن كَانَ لَهُ وَلَدٌ فَإِن لَّمْ يَكُن لَّهُ وَلَدٌ وَوَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ الثُّلُثُ فَإِن كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ مِنۢ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِي بِهَآ أَوْ دَيْنٍ ءَابَآؤُكُمْ وَأَبْنَآؤُكُمْ لَا تَدْرُونَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ لَكُمْ نَفْعًا فَرِيضَةً مِّنَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا(11)
خداوند به شما در باره فرزندانتان سفارش مي كند سهم پسر چون سهم دو دختر است و اگر [همه ورثه] دختر [و] از دو تن بيشتر باشند سهم آنان دو سوم ماترك است و اگر [دختري كه ارث مي برد] يكي باشد نيمي از ميراث از آن اوست و براي هر يك از پدر و مادر وي [=متوفي] يك ششم از ماترك [مقرر شده] است اين در صورتي است كه [متوفي] فرزندي داشته باشد ولي اگر فرزندي نداشته باشد و [تنها] پدر و مادرش از او ارث برند براي مادرش يك سوم است [و بقيه را پدر مي برد] و اگر او برادراني داشته باشد مادرش يك ششم مي برد [البته همه اينها] پس از انجام وصيتي است كه او بدان سفارش كرده يا د يني [كه بايد استثنا شود] شما نمي دانيد پدران و فرزندانتان كدام يك براي شما سودمندترند [اين] فرضي است از جانب خدا زيرا خداوند داناي حكيم است(11)



۞ وَلَكُمْ نِصْفُ مَا تَرَكَ أَزْوَٰجُكُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّهُنَّ وَلَدٌ فَإِن كَانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَكُمُ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْنَ مِنۢ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِينَ بِهَآ أَوْ دَيْنٍ وَلَهُنَّ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْتُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّكُمْ وَلَدٌ فَإِن كَانَ لَكُمْ وَلَدٌ فَلَهُنَّ الثُّمُنُ مِمَّا تَرَكْتُم مِّنۢ بَعْدِ وَصِيَّةٍ تُوصُونَ بِهَآ أَوْ دَيْنٍ وَإِن كَانَ رَجُلٌ يُورَثُ كَلَٰلَةً أَوِ امْرَأَةٌ وَلَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِكُلِّ وَٰحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ فَإِن كَانُوٓا۟ أَكْثَرَ مِن ذَٰلِكَ فَهُمْ شُرَكَآءُ فِي الثُّلُثِ مِنۢ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصَيٰ بِهَآ أَوْ دَيْنٍ غَيْرَ مُضَآرٍّ وَصِيَّةً مِّنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٌ(12)
و نيمي از ميراث همسرانتان از آن شما [شوهران] است اگر آنان فرزندي نداشته باشند و اگر فرزندي داشته باشند يك چهارم ماترك آنان از آن شماست [البته] پس از انجام وصيتي كه بدان سفارش كرده اند يا د يني [كه بايد استثنا شود] و يك چهارم از ميراث شما براي آنان است اگر شما فرزندي نداشته باشيد و اگر فرزندي داشته باشيد يك هشتم براي ميراث شما از ايشان خواهد بود [البته] پس از انجام وصيتي كه بدان سفارش كرده ايد يا د يني [كه بايد استثنا شود] و اگر مرد يا زني كه از او ارث مي برند كلاله [=بي فرزند و بي پدر و مادر] باشد و براي او برادر يا خواهري باشد پس براي هر يك از آن دو يك ششم [ماترك] است و اگر آنان بيش از اين باشند در يك سوم [ماترك] مشاركت دارند [البته] پس از انجام وصيتي كه بدان سفارش شده يا د يني كه [بايد استثنا شود به شرط آنكه از اين طريق] زياني [به ورثه] نرساند اين است سفارش خدا و خداست كه داناي بردبار است(12)



صدق الله العلي العظيم

ارایت الذی یکذب بالدین
فذلک الذی یدع الیتیم
ولا یحض علی طعام المسکین
سوره ماعون-ایات 1تا3
ممنون از شما

لِّلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَٰلِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَٰلِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ كَثُرَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا(7)
براي مردان از آنچه پدر و مادر و خويشاوندان [آنان] بر جاي گذاشته اند سهمي است و براي زنان [نيز] از آنچه
پدر و مادر و خويشاوندان [آنان] بر جاي گذاشته اند سهمي [خواهد بود] خواه آن [مال] كم باشد يا زياد نصيب هر كس مفروض شده است(7)



سهمی یعنی ارث؟

صفحه ی 45 از قرآن کریم شامل آیات 13 تا 22 از سوره ی النساء

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ(13)
اينها احكام الهي است و هر كس از خدا و پيامبر او اطاعت كند وي را به باغهايي درآورد كه از زير [درختان] آن نهرها روان است در آن جاودانه اند و اين همان كاميابي بزرگ است(13)



وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَتَعَدَّ حُدُودَهُ يُدْخِلْهُ نَارًا خَٰلِدًا فِيهَا وَلَهُ عَذَابٌ مُّهِينٌ(14)
و هر كس از خدا و پيامبر او نافرماني كند و از حدود مقرر او تجاوز نمايد وي را در آتشي درآورد كه همواره در آن خواهد بود و براي او عذابي خفت آور است(14)



وَالَّٰتِي يَأْتِينَ الْفَٰحِشَةَ مِن نِّسَآئِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا۟ عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِّنكُمْ فَإِن شَهِدُوا۟ فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّيٰ يَتَوَفَّيٰهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا(15)
و از زنان شما كساني كه مرتكب زنا مي شوند چهار تن از ميان خود [مسلمانان] بر آنان گواه گيريد پس اگر شهادت دادند آنان [=زنان] را در خانه ها نگاه داريد تا مرگشان فرا رسد يا خدا راهي براي آنان قرار دهد(15)



وَالَّذَانِ يَأْتِيَٰنِهَا مِنكُمْ فََٔاذُوهُمَا فَإِن تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا۟ عَنْهُمَآ إِنَّ اللَّهَ كَانَ تَوَّابًا رَّحِيمًا(16)
و از ميان شما آن دو تن را كه مرتكب زشتكاري مي شوند آزارشان دهيد پس اگر توبه كردند و درستكار شدند از آنان صرفنظر كنيد زيرا خداوند توبه پذير مهربان است(16)



إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَي اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٍ فَأُو۟لَٰٓئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا(17)
توبه نزد خداوند تنها براي كساني است كه از روي ناداني مرتكب گناه مي شوند سپس به زودي توبه مي كنند اينانند كه خدا توبه شان را مي پذيرد و خداوند داناي حكيم است(17)



وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّئَِّاتِ حَتَّيٰٓ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الَْٰٔنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ أُو۟لَٰٓئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا(18)
و توبه كساني كه گناه مي كنند تا وقتي كه مرگ يكي از ايشان دررسد مي گويد اكنون توبه كردم پذيرفته نيست و [نيز توبه] كساني كه در حال كفر مي ميرند پذيرفته نخواهد بود آنانند كه برايشان عذابي دردناك آماده كرده ايم(18)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَرِثُوا۟ النِّسَآءَ كَرْهًا وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا۟ بِبَعْضِ مَآ ءَاتَيْتُمُوهُنَّ إِلَّآ أَن يَأْتِينَ بِفَٰحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِن كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَيٰٓ أَن تَكْرَهُوا۟ شَئًْا وَيَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا(19)
اي كساني كه ايمان آورده ايد براي شما حلال نيست كه زنان را به اكراه ارث بريد و آنان را زير فشار مگذاريد تا بخشي از آنچه را به آنان داده ايد [از چنگشان به در] بريد مگر آنكه مرتكب زشتكاري آشكاري شوند و با آنها بشايستگي رفتار كنيد و اگر از آنان خوشتان نيامد پس چه بسا چيزي را خوش نمي داريد و خدا در آن مصلحت فراوان قرار مي دهد(19)



وَإِنْ أَرَدتُّمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَّكَانَ زَوْجٍ وَءَاتَيْتُمْ إِحْدَيٰهُنَّ قِنطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا۟ مِنْهُ شَئًْا أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَٰنًا وَإِثْمًا مُّبِينًا(20)
و اگر خواستيد همسري [ديگر] به جاي همسر [پيشين خود] ستانيد و به يكي از آنان مال فراواني داده باشيد چيزي از او پس مگيريد آيا مي خواهيد آن [مال] را به بهتان و گناه آشكار بگيريد(20)



وَكَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَيٰ بَعْضُكُمْ إِلَيٰ بَعْضٍ وَأَخَذْنَ مِنكُم مِّيثَٰقًا غَلِيظًا(21)
و چگونه آن [م هر] را مي ستانيد با آنكه از يكديگر كام گرفته ايد و آنان از شما پيماني استوار گرفته اند(21)



وَلَا تَنكِحُوا۟ مَا نَكَحَ ءَابَآؤُكُم مِّنَ النِّسَآءِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ كَانَ فَٰحِشَةً وَمَقْتًا وَسَآءَ سَبِيلًا(22)
و با زناني كه پدرانتان به ازدواج خود درآورده اند نكاح مكنيد مگر آنچه كه پيشتر رخ داده است چرا كه آن زشتكاري و [مايه] دشمني و بد راهي بوده است(22)


صدق الله العلي العظيم