صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الَّذِينَ قَالُوٓا۟ إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَيْنَآ أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّيٰ يَأْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ قُلْ قَدْ جَآءَكُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِي بِالْبَيِّنَٰتِ وَبِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ(183)
همانان كه گفتند خدا با ما پيمان بسته كه به هيچ پيامبري ايمان نياوريم تا براي ما قربانيي بياورد كه آتش [آسماني] آن را [به نشانه قبول] بسوزاند بگو قطعا پيش از من پيامبراني بودند كه دلايل آشكار را با آنچه گفتيد براي شما آوردند اگر راست مي گوييد پس چرا آنان را كشتيد(183)
فَإِن كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ جَآءُو بِالْبَيِّنَٰتِ وَالزُّبُرِ وَالْكِتَٰبِ الْمُنِيرِ(184)
پس اگر تو را تكذيب كردند بدان كه پيامبراني [هم] كه پيش از تو دلايل روشن و نوشته ها و كتاب روشن آورده بودند تكذيب شدند(184)
كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَيَوٰةُ الدُّنْيَآ إِلَّا مَتَٰعُ الْغُرُورِ(185)
هر جانداري چشنده [طعم] مرگ است و همانا روز رستاخيز پاداشهايتان به طور كامل به شما داده مي شود پس هر كه را از آتش به دور دارند و در بهشت درآورند قطعا كامياب شده است و زندگي دنيا جز مايه فريب نيست(185)
۞ لَتُبْلَوُنَّ فِيٓ أَمْوَٰلِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ مِن قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوٓا۟ أَذًي كَثِيرًا وَإِن تَصْبِرُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَإِنَّ ذَٰلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ(186)
قطعا در مالها و جانهايتان آزموده خواهيد شد و از كساني كه پيش از شما به آنان كتاب داده شده و [نيز] از كساني كه به شرك گراييده اند [سخنان دل]آزار بسياري خواهيد شنيد و[لي] اگر صبر كنيد و پرهيزگاري نماييد اين [ايستادگي] حاكي از عزم استوار [شما] در كارهاست (186)
وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَٰقَ الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَآءَ ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْا۟ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ(187)
و [ياد كن] هنگامي را كه خداوند از كساني كه به آنان كتاب داده شده پيمان گرفت كه حتما بايد آن را [به وضوح] براي مردم بيان نماييد و كتمانش مكنيد پس آن [عهد] را پشت سر خود انداختند و در برابر آن بهايي ناچيز به دست آوردند و چه بد معامله اي كردند(187)
لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَآ أَتَوا۟ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا۟ بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا۟ فَلَا تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(188)
البته گمان مبر كساني كه بدانچه كرده اند شادماني مي كنند و دوست دارند به آنچه نكرده اند مورد ستايش قرار گيرند قطعا گمان مبر كه براي آنان نجاتي از عذاب است [كه] عذابي دردناك خواهند داشت(188)
وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(189)
و فرمانروايي آسمانها و زمين از آن خداست و خداوند بر هر چيزي تواناست(189)
إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَٰفِ الَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَءَايَٰتٍ لِّأُو۟لِي الْأَلْبَٰبِ(190)
مسلما در آفرينش آسمانها و زمين و در پي يكديگر آمدن شب و روز براي خردمندان نشانه هايي [قانع كننده] است(190)
الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَٰمًا وَقُعُودًا وَعَلَيٰ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَٰذَا بَٰطِلًا سُبْحَٰنَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ(191)
همانان كه خدا را [در همه احوال] ايستاده و نشسته و به پهلو آرميده ياد مي كنند و در آفرينش آسمانها و زمين مي انديشند [كه] پروردگارا اينها را بيهوده نيافريده اي منزهي تو پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار(191)
رَبَّنَآ إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ(192)
پروردگارا هر كه را تو در آتش درآوري يقينا رسوايش كرده اي و براي ستمكاران ياوراني نيست(192)
رَّبَّنَآ إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَٰنِ أَنْ ءَامِنُوا۟ بِرَبِّكُمْ فََٔامَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَئَِّاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ(193)
پروردگارا ما شنيديم كه دعوتگري به ايمان فرا مي خواند كه به پروردگار خود ايمان آوريد پس ايمان آورديم پروردگارا گناهان ما را بيامرز و بديهاي ما را بزداي و ما را در زمره نيكان بميران(193)
رَبَّنَا وَءَاتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَيٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ(194)
پروردگارا و آنچه را كه به وسيله فرستادگانت به ما وعده داده اي به ما عطا كن و ما را روز رستاخيز رسوا مگردان زيرا تو وعده ات را خلاف نمي كني(194)
صدق الله العلي العظيم
پاسخ : صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَيَوٰةُ الدُّنْيَآ إِلَّا مَتَٰعُ الْغُرُورِ(185)
خداوند انسان را برای رسیدن به کمالات آفرید.ولی از آنجا که انسان در همۀ لحظات زندگی درگیر جذبه های زیبای دنیوی است و برای رسیدن به کمال مطلوب باید از گذرگاه های طبیعت دنیایی و غرایز نفسانی بگذرد؛ از این رو به هشدارهایی نیازمند است تا جلوه های فریبندۀ دنیا او را متوقف نسازد.ازجملۀ این هشدارها، فانی بودن زندگی دنیوی و پایان پذیرفتن خوشی ها و لذت های دنیا، با حادثۀ مرگ است.حتی اگر ما مرگ را فراموش کنیم ،مرگ ما را فراموش نمی کند و روزی به سراغ ما می آید.
چرا خداوند می فرماید که مرگ را می چشند؟
تعبیر چشیدن به احساس کامل اشاره دارد؛ زیرا گاه می شود انسان غذایی را با چشم می بیند و یا با دست لمس می کند، ولی این ها هیچ کدام احساس کامل نیست،مگر زمانی که به وسیلۀ ذائقۀ خود آن را بچشد.
نکتۀ دیگر اینکه، نفس فقط مرگ را می چشد، یعنی مرگ را به طور کامل درک نمی کند؛ بلکه فقط به مقدار چشیدن آن را درمی یابد. در غیر این صورت و احاطۀ کامل مرگ بر نفس، دیگر راه بازگشت و حیات دیگر در سرای آخرت برای او نبود.
بازتاب اعمال بعد از مرگ چگونه است؟
بعد از آنکه فرمود:مرگ حتمی و انکار ناپذیر است، توجه می دهد که البته مرگ، آخر کار انسان نیست که با آن همه چیز تمام بشود، بلکه مرگ فقط مرحلۀ نهایی زندگی دنیایی انسان است.ولی همان گونه که انسان در این دنیا اگر توپی را به دیوار بزند، به سوی او باز میگردد ، بازتاب اعمال خوب و بد انسان نیز در جهان آخرت به سوی او باز میگردد؛ بازگشتی کامل که در آن هیچ ریز و درشتی از اعمال انسان فروگذار نمی شود.«لا یُغادِرُ صَغِیرَةً وَ لا کَبِیرَةً إِلّا احصَاهَا» {سورۀ کهف آیۀ 49} جملۀ{إِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ} یعنی بدون کم و کاست(به نحو کامل) باطن اعمال خویش را که در دنیا نمی توانستند با چشم ظاهری نبینند،در آنجا به گونه ای کامل به او نشان می دهند. بازتاب اعمال نیک را به صورت روح و ریحان و بازتاب اعمال زشت را به صورت نامطلوب به سوی او باز می گردانند.
ادامه...
پاسخ : صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
....
آیا داخل بهشت شدن برا انسان کمال است؟
بعضی افراد وقتی روایت تقسیم عبادت را به عبادت عبید{بنده و برده}، تجار و عبادت احرار{آزادگان} می خوانند، تصور می کنند که اگر انسان خدا را عبادت کند،برای رسیدن به نعمت های زیبای بهشتی و نجات از جهنم، عبادتش کم ارزش است، درحالی که اگر انسان به نعمت های زیبای بهشتی از قبیل حور و قصور برسد، این خود برای انسان کمال است؛ خداوند متعال در این فراز از آیۀ شریفه بعد از آنکه فرمود: در دادن اجر شما کم نمی گذاریم، به انسان توجه می دهد که رسیدن به نعمت های الهی در قیامت کمال است: « فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ»؛ کسی که در دنیا کاری کند که با اعمالش از آتش سوزان جهنم نجات یابد و سعادت دخول در بهشت برایش حاصل گردد، این خودکمالی زیبا و مطلوب است.گر چه برترین عبادتها، عبادت احرار است.
چه کسانی در دنیا ضرر می کنند؟
بعد از آنکه فرمود: رسیدن به بهشت و رهایی از جهنم معیار سعادت و شقاوت است، در فراز آخر آیه «وَمَا الْحَيَوٰةُ الدُّنْيَآ إِلَّا مَتَٰعُ الْغُرُورِ» به انسانهایی که حیات را منحصر در زندگی دنیا می پندارند و جهان باقی پس از مرگ را نادیده می گیرند، توجه می دهد که زندگانی هنگامی زیباست که برای انسان منشأ خیر و برکت گردد و سعادت جاویدان انسان را تأمین کند ولی زندگانی دنیا و بهره های زودگذر آن که برای انسان ماندگار نیست، سرمایه ای جز فریب عاید انسان نمی کند؛ مانند لذتی که در پی آن گرفتاری های بزرگ باشد
ادامه...
پاسخ : صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
پیام های آیه:
1- مرگ عدم نیست، بلکه امری وجودی و قابل چشیدن و انتقال از دنیا به آخرت است{ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ}.
2- گناهان و عوامل سوق دهنده به دوزخ، دارای جذبه هایی است که باید انسان با نیروی ایمان و عمل صالح خود را از آن برهاند{زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ}
3- جزای کامل اعمال در آخرت است و پاداشهای دنیوی در مقابل آخرت ناچیز می باشد{تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ ... وَمَا الْحَيَوٰةُ الدُّنْيَآ إِلَّا مَتَٰعُ الْغُرُورِ}.
4- زندگی دنیا، در صورت غفلت از آخرت خیری جز فریب نیست{فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَيَوٰةُ الدُّنْيَآ إِلَّا مَتَٰعُ الْغُرُورِ}.
برگرفته از کتاب تفسیر همراه ج1
پاسخ : صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
ممنون.مثل همیشه جالب.
توضیحات هم خیلی خوب بود، خصوصا اون بخشی که راجع به تقسیم عبادت ها بود. جدید بود![tashvigh]
یه سوال ،منظور ایه 187 کیاست؟
پاسخ : صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
سلام. واقعا ممنونم از اطلاعات قرآني كه در اختيار كاربرا ميذاريد.
اجركم عند الله
پاسخ : صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
مرگ عدم نیست،
این یعنی چی؟
پاسخ : صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
بلدرچین
مرگ عدم نیست،
این یعنی چی؟
یعنی مرگ نابودی محض نیست بلکه انسان فقط با مردن از این دنیا به دنیای دیگه میره و نابود نمیشه
پاسخ : صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
بلدرچین
مرگ عدم نیست،
سلام
عدم یعنی نیستی و نابودی . اگر مرگ عدم بود خلقت پوچ و بیهوده به حساب می آمد درحالی که خدا بزرگتر از آن است که نعوذبالله کار بیهوده ای انجام دهد و این کار با صفت خدا سازگاری ندارد.
پاسخ : صفحه ی 42 از قرآن کریم شامل آیات 183 تا 194 از سوره ی آل عمران
سلام
جالبه
تا حالا اینجوری نخونده بودمش
