صفحه ی 40 از قرآن کریم شامل آیات 156 تا 168 از سوره ی آل عمران
صفحه ی 40 از قرآن کریم شامل آیات 156 تا 168 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَكُونُوا۟ كَالَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَقَالُوا۟ لِإِخْوَٰنِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا۟ فِي الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا۟ غُزًّي لَّوْ كَانُوا۟ عِندَنَا مَا مَاتُوا۟ وَمَا قُتِلُوا۟ لِيَجْعَلَ اللَّهُ ذَٰلِكَ حَسْرَةً فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ يُحْيِ وَيُمِيتُ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ(156)
اي كساني كه ايمان آورده ايد همچون كساني نباشيد كه كفر ورزيدند و به برادرانشان هنگامي كه به سفر رفته [و در سفر مردند] و يا جهادگر شدند [و كشته شدند] گفتند اگر نزد ما [مانده] بودند نمي مردند و كشته نمي شدند [شما چنين سخناني مگوييد] تا خدا آن را در دلهايشان حسرتي قرار دهد و خدا[ست كه] زنده مي كند و مي ميراند و خدا[ست كه] به آنچه مي كنيد بيناست(156)
وَلَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ(157)
و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد قطعا آمرزش خدا و رحمت او از [همه] آنچه [آنان] جمع مي كنند بهتر است(157)
وَلَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَي اللَّهِ تُحْشَرُونَ(158)
و اگر [در راه جهاد] بميريد يا كشته شويد قطعا به سوي خدا گردآورده خواهيد شد(158)
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا۟ مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَي اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ(159)
پس به [بركت] رحمت الهي با آنان نرمخو [و پرمهر] شدي و اگر تندخو و سختدل بودي قطعا از پيرامون تو پراكنده مي شدند پس از آنان درگذر و برايشان آمرزش بخواه و در كار[ها] با آنان مشورت كن و چون تصميم گرفتي بر خدا توكل كن زيرا خداوند توكل كنندگان را دوست مي دارد(159)
إِن يَنصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ وَإِن يَخْذُلْكُمْ فَمَن ذَا الَّذِي يَنصُرُكُم مِّنۢ بَعْدِهِ وَعَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ(160)
اگر خدا شما را ياري كند هيچ كس بر شما غالب نخواهد شد و اگر دست از ياري شما بردارد چه كسي بعد از او شما را ياري خواهد كرد و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند(160)
وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّ وَمَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ ثُمَّ تُوَفَّيٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ(161)
و هيچ پيامبري را نسزد كه خيانت ورزد و هر كس خيانت ورزد روز قيامت با آنچه در آن خيانت كرده بيايد آنگاه به هر كس [پاداش] آنچه كسب كرده به تمامي داده مي شود و بر آنان ستم نرود(161)
أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَٰنَ اللَّهِ كَمَنۢ بَآءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللَّهِ وَمَأْوَيٰهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ(162)
آيا كسي كه خشنودي خدا را پيروي مي كند چون كسي است كه به خشمي از خدا دچار گرديده و جايگاهش جهنم است و چه بد بازگشتگاهي است(162)
هُمْ دَرَجَٰتٌ عِندَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِيرٌۢ بِمَا يَعْمَلُونَ(163)
[هر يك از] ايشان را نزد خداوند درجاتي است و خدا به آنچه مي كنند بيناست(163)
لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُوا۟ عَلَيْهِمْ ءَايَٰتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا۟ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَٰلٍ مُّبِينٍ(164)
به يقين خدا بر مؤمنان منت نهاد [كه] پيامبري از خودشان در ميان آنان برانگيخت تا آيات خود را بر ايشان بخواند و پاكشان گرداند و كتاب و حكمت به آنان بياموزد قطعا پيش از آن در گمراهي آشكاري بودند(164)
أَوَلَمَّآ أَصَٰبَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّيٰ هَٰذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنفُسِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(165)
آيا چون به شما [در نبرد احد] مصيبتي رسيد [با آنكه در نبرد بدر] دو برابرش را [به دشمنان خود] رسانديد گفتيد اين [مصيبت] از كجا [به ما رسيد] بگو آن از خود شما [و ناشي از بي انضباطي خودتان] است آري خدا به هر چيزي تواناست(165)
وَمَآ أَصَٰبَكُمْ يَوْمَ الْتَقَي الْجَمْعَانِ فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِيَعْلَمَ الْمُؤْمِنِينَ(166)
و روزي كه [در احد] آن دو گروه با هم برخورد كردند آنچه به شما رسيد به اذن خدا بود [تا شما را بيازمايد] و مؤمنان را معلوم بدارد(166)
وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ نَافَقُوا۟ وَقِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا۟ قَٰتِلُوا۟ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا۟ قَالُوا۟ لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَّاتَّبَعْنَٰكُمْ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمَٰنِ يَقُولُونَ بِأَفْوَٰهِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ(167)
همچنين كساني را كه دو رويي نمودند [نيز] معلوم بدارد و به ايشان گفته شد بياييد در راه خدا بجنگيد يا دفاع كنيد گفتند اگر جنگيدن مي دانستيم مسلما از شما پيروي مي كرديم آن روز آنان به كفر نزديكتر بودند تا به ايمان به زبان خويش چيزي مي گفتند كه در دلهايشان نبود و خدا به آنچه مي نهفتند داناتر است(167)
الَّذِينَ قَالُوا۟ لِإِخْوَٰنِهِمْ وَقَعَدُوا۟ لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا۟ قُلْ فَادْرَءُوا۟ عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ(168)
همان كساني كه [خود در خانه] نشستند و در باره دوستان خود گفتند اگر از ما پيروي مي كردند كشته نمي شدند بگو اگر راست مي گوييد مرگ را از خودتان دور كنيد(168)
صدق الله العلي العظيم
پاسخ : صفحه ی 36 از قرآن کریم شامل آیات 102 تا 114 از سوره ی آل عمران
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
عبدالله91
سلام.ممنون از توجهتون
حالا اگه اجازه بدین با سوال و جواب به پاسخ برسیم
اگه یه موضوعی کاملا روشن شد یعنی همۀ دلایل کافی و واضح برا مسأله ای ارائه شد و افرادی باز با اینکه دلایل کامل روشن بودند و تمام حجتها اتمام شد اما باز قبول نکرند و تفرقه انداختند و اختلاف ایجاد کردند چنین افرادی چرا اینکارو میکنه؟کدام صفت بارز رو دارند؟فاسق هستند؟ کافر هستند؟منافق هستند؟ یا لجبازی میکنند؟اگه با نقل قول جواب بدین بنده مطلع میشم و باهم به جواب میرسیم و هردو استفاده میکنیم.
سلام[shaad]
لجبازی میکنن.
خوب این صفت به تنهایی گروهی رو شامل نمیشه که...
پاسخ : صفحه ی 40 از قرآن کریم شامل آیات 156 تا 168 از سوره ی آل عمران
ممنون.از خوندن این ایات ناراحت شدم.
یه چیزی، این حسرتی که توی ایه اول اورده رو خیلی نفهمیدم چیه... حسرت چی رو به دل کی میندازه؟
- - - به روز رسانی شده - - -
ممنون.از خوندن این ایات ناراحت شدم.
یه چیزی، این حسرتی که توی ایه اول اورده رو خیلی نفهمیدم چیه... حسرت چی رو به دل کی میندازه؟
پاسخ : صفحه ی 36 از قرآن کریم شامل آیات 102 تا 114 از سوره ی آل عمران
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
fateme92
سلام[shaad]
لجبازی میکنن.
خوب این صفت به تنهایی گروهی رو شامل نمیشه که...
سلام
بله فقط یک گروه رو شامل نمیشه در واقع قرآن برا همۀ دوران ها و همۀ زمانها و همۀ افراد نازل شده است و قرآن کتاب هدایت معرفی شده است .خدا در همه جای قرآن اکثرا قوم یهود را برا مسلمانان مثال میزند. خدا هشدار می دهد که لجبازی آدم رو تا کجا پیش می برد.واقعا لجبازی صفت بسیار زشتی است که آدمو تا فعر بدبختی پیش می برد. همین الان را هم خدا می گوید و هشدار می دهد و آینده را همچنین
پاسخ : صفحه ی 36 از قرآن کریم شامل آیات 102 تا 114 از سوره ی آل عمران
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
عبدالله91
سلام
بله فقط یک گروه رو شامل نمیشه در واقع قرآن برا همۀ دوران ها و همۀ زمانها و همۀ افراد نازل شده است و قرآن کتاب هدایت معرفی شده است .خدا در همه جای قرآن اکثرا قوم یهود را برا مسلمانان مثال میزند. خدا هشدار می دهد که لجبازی آدم رو تا کجا پیش می برد.واقعا لجبازی صفت بسیار زشتی است که آدمو تا فعر بدبختی پیش می برد. همین الان را هم خدا می گوید و هشدار می دهد و آینده را همچنین
فقط یه گروه رو شامل نمیشه؟چه گروهی؟
میشه از این جزء، کلی رو نتیجه گرفت؟ یعنی بگیم که لجبازی عامل دور شدنه؟
پاسخ : صفحه ی 40 از قرآن کریم شامل آیات 156 تا 168 از سوره ی آل عمران
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
fateme92
ممنون.از خوندن این ایات ناراحت شدم.
یه چیزی، این حسرتی که توی ایه اول اورده رو خیلی نفهمیدم چیه... حسرت چی رو به دل کی میندازه؟
- - - به روز رسانی شده - - -
ممنون.از خوندن این ایات ناراحت شدم.
یه چیزی، این حسرتی که توی ایه اول اورده رو خیلی نفهمیدم چیه... حسرت چی رو به دل کی میندازه؟
سلام.
اول درباره اون حسرتی که در آیه اول ذکر شده از تفسیر نمونه یه مطلبی رو براتون می گذارم و توضیحش اینکه:
توضیح ابتدایی از بنده:
منافقان و دشمنان بعد از جنگ احد می خواستند کاری کنند روحیه مسلمانان و کسانی که دور پیامبر اعظم ص هستند ضعیف بشه و از شرکت در جنگ صرف نظر کنند و چون مسلمانان پیروز شده بودند و همینطور در اکثر جنگها پیروز می شدند باعث شده بود که دشمنان و منافقان با هر بهانه ای دل مسلمانان رو خالی کنند
بخاطر همین به مسلمانان می گفتند: اون کسانی که کشته شدند اگر پیش مامی ماندند کشته نمی شدند...
اما خداوند در مقابل می فرماید: حسرت اینکه بتوانند در دل مسلمانان خدشه ای ایجاد کنند و آنها را ضعیف کنند و از صحنه خارج کنند بر دلشان می ماند...
متن تفسیر نمونه ذیل آیه شریفه:
بهره بردارى منافقان
حادثه احد از دو نظر براى مسلمانان فوق العاده اهميت داشت :
نخست
اينکه آئينه تمام نمائى بود که مى توانست چهره واقعى مسلمانان آن زمان را منعکس سازد، و آنها را وادار به اصلاح وضع خود و بر طرف ساختن نقاط ضعف بنمايد و به همين جهت قرآن فوق العاده روى آن تکيه کرده ، و در آيات بسيارى که در گذشته خوانديم و در آينده نيز خواهيم خواند از آن استفاده تربيتى مى کند.
از سوى ديگر اين حادثه زمينه را براى سمپاشى دشمنان و منافقان آماده ساخت و به همين دليل آيات زيادى براى خنثى کردن اين سمپاشى ها نازل گرديد که آيات فوق از آنهاست .
اين آيات به منظور در هم کوبيدن فعاليتهاى تخريبى منافقان و هشدار به مسلمانان ، نخست به افراد با ايمان خطاب کرده و مى گويد: ( اى کسانى که ايمان آورده ايد! شما همانند کافران نباشيد که هنگامى که برادرانشان به مسافرتى مى روند و يا در صف مجاهدان قرار مى گيرند و کشته مى شوند مى گويند: افسوس اگر نزد ما بودند نمى مردند و کشته نمى شدند) (يا ايهاالذين آمنوا لا تکونوا کالذين کفرو و قالوا لاخوانهم اذا ضربوا فى الارض او کانوا غزى لو کانوا عندنا ما ماتوا و ما قتلوا).
گرچه آنها اين سخنان را در لباس دلسوزى ايراد مى کنند اما نظرى جز مسموم ساختن روحيه شما ندارند و نبايد شما تحت تاثير اين سخنان مسموم قرار گيريد و چنين جمله هائى بر زبان آريد.
اگر شما مؤ منان تحت تاثير سخنان گمراه کننده آنان قرار گيريد و همان حرفها را تکرار کنيد طبعا روحيه شما ضعيف گشته و از رفتن به ميدان جهاد و سفر در راه خدا خوددارى خواهيد کرد و آنها به هدف خود نائل مى شوند، ولى شما اين کار را نکنيد و با روحيه قوى به ميدان جهاد برويد. (تا اين حسرت بر دل منافقان براى هميشه بماند). (ليجعل الله ذلک حسرة فى قلوبهم ).
-------------------------------
اما مسئله دوم: چه چیزی از این آیات شما رو ناراحت کرد و چرا ؟ برام جالبه که بدونم
پاسخ : صفحه ی 36 از قرآن کریم شامل آیات 102 تا 114 از سوره ی آل عمران
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
fateme92
فقط یه گروه رو شامل نمیشه؟چه گروهی؟
میشه از این جزء، کلی رو نتیجه گرفت؟ یعنی بگیم که لجبازی عامل دور شدنه؟
سلام
هر گروهی ممکنه به اینجا برسه اگه لجبازی کنه و با وجود دلایل روشن باز انکار کنه
بله لجبازی تو زندگی و مسائل عادی بسیار خطرناکه چه برسه به مسائل اعتقادی که زمینۀ کفر رو فراهم میکنه و نتیجۀ بسیار بدی را درپیش رو خواهد داشت. انشاالله خدا مارو از این صفت زشت دور کنه و بتوانیم با نظر خودش حق رو هر چند که به ظاهر به ضررمون باشه قبول و تأیید کنیم
پاسخ : صفحه ی 40 از قرآن کریم شامل آیات 156 تا 168 از سوره ی آل عمران
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
kamanabroo
سلام.
اول درباره اون حسرتی که در آیه اول ذکر شده از تفسیر نمونه یه مطلبی رو براتون می گذارم و توضیحش اینکه:
توضیح ابتدایی از بنده:
منافقان و دشمنان بعد از جنگ احد می خواستند کاری کنند روحیه مسلمانان و کسانی که دور پیامبر اعظم ص هستند ضعیف بشه و از شرکت در جنگ صرف نظر کنند و چون مسلمانان پیروز شده بودند و همینطور در اکثر جنگها پیروز می شدند باعث شده بود که دشمنان و منافقان با هر بهانه ای دل مسلمانان رو خالی کنند
بخاطر همین به مسلمانان می گفتند: اون کسانی که کشته شدند اگر پیش مامی ماندند کشته نمی شدند...
اما خداوند در مقابل می فرماید: حسرت اینکه بتوانند در دل مسلمانان خدشه ای ایجاد کنند و آنها را ضعیف کنند و از صحنه خارج کنند بر دلشان می ماند...
متن تفسیر نمونه ذیل آیه شریفه:
بهره بردارى منافقان
حادثه احد از دو نظر براى مسلمانان فوق العاده اهميت داشت :
نخست
اينکه آئينه تمام نمائى بود که مى توانست چهره واقعى مسلمانان آن زمان را منعکس سازد، و آنها را وادار به اصلاح وضع خود و بر طرف ساختن نقاط ضعف بنمايد و به همين جهت قرآن فوق العاده روى آن تکيه کرده ، و در آيات بسيارى که در گذشته خوانديم و در آينده نيز خواهيم خواند از آن استفاده تربيتى مى کند.
از سوى ديگر اين حادثه زمينه را براى سمپاشى دشمنان و منافقان آماده ساخت و به همين دليل آيات زيادى براى خنثى کردن اين سمپاشى ها نازل گرديد که آيات فوق از آنهاست .
اين آيات به منظور در هم کوبيدن فعاليتهاى تخريبى منافقان و هشدار به مسلمانان ، نخست به افراد با ايمان خطاب کرده و مى گويد: ( اى کسانى که ايمان آورده ايد! شما همانند کافران نباشيد که هنگامى که برادرانشان به مسافرتى مى روند و يا در صف مجاهدان قرار مى گيرند و کشته مى شوند مى گويند: افسوس اگر نزد ما بودند نمى مردند و کشته نمى شدند) (يا ايهاالذين آمنوا لا تکونوا کالذين کفرو و قالوا لاخوانهم اذا ضربوا فى الارض او کانوا غزى لو کانوا عندنا ما ماتوا و ما قتلوا).
گرچه آنها اين سخنان را در لباس دلسوزى ايراد مى کنند اما نظرى جز مسموم ساختن روحيه شما ندارند و نبايد شما تحت تاثير اين سخنان مسموم قرار گيريد و چنين جمله هائى بر زبان آريد.
اگر شما مؤ منان تحت تاثير سخنان گمراه کننده آنان قرار گيريد و همان حرفها را تکرار کنيد طبعا روحيه شما ضعيف گشته و از رفتن به ميدان جهاد و سفر در راه خدا خوددارى خواهيد کرد و آنها به هدف خود نائل مى شوند، ولى شما اين کار را نکنيد و با روحيه قوى به ميدان جهاد برويد. (تا اين حسرت بر دل منافقان براى هميشه بماند). (ليجعل الله ذلک حسرة فى قلوبهم ).
-------------------------------
اما مسئله دوم: چه چیزی از این آیات شما رو ناراحت کرد و چرا ؟ برام جالبه که بدونم
سلام.ممنون. جالب بود.[shaad]
یادمه توی یکی از همین صفحات گفته بودم که چیزی جز محبت ندیدم..
راستش این موضوع برمیگرده به شرایط الانم.
از جنگ خسته و ناراحتم.واسه همین ، نسبت بهش حس نوستالوژیک پیدا کردم.این جریان هم حادثه تلخی بوده...
با این مقدمات؛ نتیجه ناراحتی طبیعیه..
صفحه ی 41 از قرآن کریم شامل آیات 169 تا 182 از سوره ی آل عمران
صفحه ی 41 از قرآن کریم شامل آیات 169 تا 182 از سوره ی آل عمران
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا۟ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَٰتًۢا بَلْ أَحْيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ(169)
هرگز كساني را كه در راه خدا كشته شده اند مرده مپندار بلكه زنده اند كه نزد پروردگارشان روزي داده مي شوند(169)
فَرِحِينَ بِمَآ ءَاتَيٰهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا۟ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ(170)
به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند و براي كساني كه از پي ايشانند و هنوز به آنان نپيوسته اند شادي مي كنند كه نه بيمي بر ايشان است و نه اندوهگين مي شوند(170)
۞ يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ(171)
بر نعمت و فضل خدا و اينكه خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمي گرداند شادي مي كنند(171)
الَّذِينَ اسْتَجَابُوا۟ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنۢ بَعْدِ مَآ أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا۟ مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا۟ أَجْرٌ عَظِيمٌ(172)
كساني كه [در نبرد احد] پس از آنكه زخم برداشته بودند دعوت خدا و پيامبر [او] را اجابت كردند براي كساني از آنان كه نيكي و پرهيزگاري كردند پاداشي بزرگ است(172)
الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا۟ لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَٰنًا وَقَالُوا۟ حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ(173)
همان كساني كه [برخي از] مردم به ايشان گفتند مردمان براي [جنگ با] شما گرد آمده اند پس از آن بترسيد و[لي اين سخن] بر ايمانشان افزود و گفتند خدا ما را بس است و نيكو حمايتگري است(173)
فَانقَلَبُوا۟ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوٓءٌ وَاتَّبَعُوا۟ رِضْوَٰنَ اللَّهِ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ(174)
پس با نعمت و بخششي از جانب خدا [از ميدان نبرد] بازگشتند در حالي كه هيچ آسيبي به آنان نرسيده بود و همچنان خشنودي خدا را پيروي كردند و خداوند داراي بخششي عظيم است(174)
إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ الشَّيْطَٰنُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَآءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ(175)
در واقع اين شيطان است كه دوستانش را مي ترساند پس اگر مؤمنيد از آنان مترسيد و از من بترسيد(175)
وَلَا يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَٰرِعُونَ فِي الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَن يَضُرُّوا۟ اللَّهَ شَئًْا يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْءَاخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ(176)
و كساني كه در كفر مي كوشند تو را اندوهگين نسازند كه آنان هرگز به خدا هيچ زياني نمي رسانند خداوند مي خواهد در آخرت براي آنان بهره اي قرار ندهد و براي ايشان عذابي بزرگ است(176)
إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا۟ الْكُفْرَ بِالْإِيمَٰنِ لَن يَضُرُّوا۟ اللَّهَ شَئًْا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(177)
در حقيقت كساني كه كفر را به [بهاي] ايمان خريدند هرگز به خداوند هيچ زياني نخواهند رسانيد و براي آنان عذابي دردناك است(177)
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوٓا۟ إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ(178)
و البته نبايد كساني كه كافر شده اند تصور كنند اينكه به ايشان مهلت مي دهيم براي آنان نيكوست ما فقط به ايشان مهلت مي دهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند و [آنگاه] عذابي خفت آور خواهند داشت(178)
مَّا كَانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيٰ مَآ أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّيٰ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَي الْغَيْبِ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي مِن رُّسُلِهِ مَن يَشَآءُ فََٔامِنُوا۟ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَإِن تُؤْمِنُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ(179)
خدا بر آن نيست كه مؤمنان را به اين [حالي] كه شما بر آن هستيد واگذارد تا آنكه پليد را از پاك جدا كند و خدا بر آن نيست كه شما را از غيب آگاه گرداند ولي خدا از ميان فرستادگانش هر كه را بخواهد برمي گزيند پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد و اگر بگرويد و پرهيزگاري كنيد براي شما پاداشي بزرگ خواهد بود(179)
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَآ ءَاتَيٰهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ هُوَ خَيْرًا لَّهُم بَلْ هُوَ شَرٌّ لَّهُمْ سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا۟ بِهِ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ وَلِلَّهِ مِيرَٰثُ السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ(180)
و كساني كه به آنچه خدا از فضل خود به آنان عطا كرده بخل مي ورزند هرگز تصور نكنند كه آن [بخل] براي آنان خوب است بلكه برايشان بد است به زودي آنچه كه به آن بخل ورزيده اند روز قيامت طوق گردنشان مي شود ميراث آسمانها و زمين از آن خداست و خدا به آنچه مي كنيد آگاه است(180)
لَّقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُوٓا۟ إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَآءُ سَنَكْتُبُ مَا قَالُوا۟ وَقَتْلَهُمُ الْأَنۢبِيَآءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُوا۟ عَذَابَ الْحَرِيقِ(181)
مسلما خداوند سخن كساني را كه گفتند خدا نيازمند است و ما توانگريم شنيد به زودي آنچه را گفتند و بناحق كشتن آنان پيامبران را خواهيم نوشت و خواهيم گفت بچشيد عذاب سوزان را(181)
ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ(182)
اين [عقوبت] به خاطر كار و كردار پيشين شماست [و گر نه] خداوند هرگز نسبت به بندگان [خود] بيدادگر نيست(182)
صدق الله العلي العظيم
پاسخ : صفحه ی 41 از قرآن کریم شامل آیات 169 تا 182 از سوره ی آل عمران
سلام خدمت شما !
تشکر از لطف بی کران شما خداوندشمارا جزای خیر دهد و همیشه اوقات موفق و پیروز باشید . این حتمیست که خداوند ج پاداش شما را ضایع نمیکند حتما برای تان مزد زیادی عنایت خواهند فرمود.
از بارگاه خداوندج مسئلت دارم که ما را معاونت فرموده تا از ایات متبرک و احادیث نبوی ص استفاده کنیم و در زندگی روز مره خود مورد عمل قرار دهیم .
تشکر
