اشعار کیوان مهرگان

تو زود رفتی

یا من دیر رسیدم

مبادا

کوه ها

زودتر از ما به هم برسند

خواب هایی که در جیب هایت قایم کرده ای

در چشمانم پناه گرفته اند

هر چه گشتم

خودم را ندیدم

مرا در کجا صدقه کرده ای

که بلای بی تو بودن بر سرم می آید

قرمز ، آبی یا سیاه

فرقی نمی کند

خیانت را

با چه رنگی بنویسی

دوستت دارم

گناه نیست

لولای در

اسیر یک فریاد بود

یک نفر می رود

و باز یک نفر می رود

برای جاده مهم نیست

کسی تنها می شود

یک کلاغ

یا چهل کلاغ

فرقی نمی کند

کی

خبر دوستت دارم را به تو می رساند

دلم می گیرد

وقتی در درونم

بزرگ می شوی

نیازی

به باز کردن چتر نبود

برای فرار از یورش باران

من

تنها یک قطره بودم

وقتی به تو فکر می کنم

جاده می آید

وقتی در جاده می روم

تو همراهم نیستی

تو و جاده در تنهایی من همدستید

دوستت دارم را

آرام بنویس

زیر فشار این اعتراف

کاغذ هم مچاله می شود

می ترسم

زیر پایم به جای علف

خیانت سبز شود