بچه که بودیم بزرگترین غممون شکستن نوک مداد قرمزمون بود اما حالا........
نمایش نسخه قابل چاپ
بچه که بودیم بزرگترین غممون شکستن نوک مداد قرمزمون بود اما حالا........
بچه که بودم بلندترین جای دنیا برایم شانه های پدر بود!و بیشترین دردم درد زانوهای زخمیم بود
.
.
.
.
اما... حالا پشت خمیده ی پدر و دل شکسته ام بیشتر به چشم می آید[negaran]
بچه که بودیم دل کوچیکی داشتیمو کم غم ولی حالا....
کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم
کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود
کاش قلب ها در چهره بود
ساده بگم ، این روزا ! . . . خوب که باشی ! خیر نمی بینی !!!
بچه که بودیم الکی خوش بودیم ..نادون وجاهل.....الکی همه رودوست داشتیم ولی نگوهمه مارودوست ندارن..............