نمایش نسخه قابل چاپ
بچه که تا چیزی رو تجربه نکنه تو کتش نمیره که درسته یا غلط.اینکه میگین باهاش حرف میزنین و منطقیو..
به نظرم جواب نمیده چون آدم دوس داره همه چیزو تجربه کنه.
دیگه بستگی به فکر طرف داره که چ چیزایی رو میخواد تجربه کنه و چیارو دوس نداره.پدرمادرتو این راه فقط میتونن نقش ی همراه و مراقبو داشته باشن.
توزمینه ی تجربه کردن منظورمه.
واسه من ادب و احترام و رعايت حد و مرز خيلي مهمه.در غير اينصورت تنبيه ميشه تا ديگه تكرار نشه.البته نه تنبيه فيزيكي,كه كاملا باهاش مخالفم.
و سعي ميكنم الگوي خوبي براش باشم.تو انتخاب مدرسه ش سختگيري ميكنم,چون خيلي مهمه.
بايد و نبايدها رو واسش توضيح ميدم.تجربه هامو بهش ميگم.
دوس دارم نماز بخونه.
سعي ميكنم رابطمون 1جوري باشه كه باهام راحت باشه و همه چي رو بهم بگه.و اگه اشتباهي كرد سركوفت نميزنم و سعي ميكنم آرومش كنم و راهنماييش كنم.
بهش ميگم تو انتخاب دوست خيلي دقت كنه.با دوستاش ميتونه بره بيرون.البته نه هر جايي و نه تا هر وقتي.
درس خيلي مهمه.بايد حتما بخونه.اما هر رشته اي كه دوست داشت.
سيگار و اعتياد و اين چيزا هم از نوجواني واسش توضيح ميدم و مطمئنا ديگه نميره طرفش.
زياد سختگيري نميكنم اگه اعتمادمو جلب كنه![nishkhand]
خوب زندگی کردن رو یادش میدم و با فرهنگ و خوب پرورش میدم تا خوب و بد رو خودش تشخیص بده و نیازی به ازادی یا منع ازادی از طرف من نباشه. همه ازادی هارو بهش میدم ولی ارتباط با جنس مخالف چون میتونه برای اینده ش خطرناک باشه رو کاملا منع میکنم و نمیزارم یعنی با فرهنگ بارش میارم که خودش بفهمه بده و طرفش نره...
با روش های خودم کتاب خون بارش میارم و در چارچوب خوب زندگی کردن ازاده هرکاری کنه غیر اینکه خطا کنه اون موقع با صحبت کردن حل میکنیم با هم و محدود کردن میشه اخررررررین حالت که همه راهارو رفته باشمو نتیجه نگرفته باشم.
مرسی