مشاوره میخوام/ به شدت داغونم

سلام مجدد به تمامی دوستان .ممنونم که در این مدت کم چه به صورت خصوصی و چه تو تاپیک به بنده راهنمایی دادن وباعث شدن تا حد زیادی از بار روانی که داشتم رهایی پیدا کنم. من ادم ضعیفی به لحاظ شخصیتی نیستم ویا اینکه نتونم چیزی رو صراحتا به کسی بگم . اتفاقا برعکسه ولی این موارد که عرض کردم در مورد دوستان به ظاهر صمیمی !!!! بود که بالاخره حد اقل 15 سال با هم رفیق بودیم و من یک حالت رودربایستی رو داشتم . البته به قول دوستان احتمالا تلقی بنده وشناخت بنده از دوستی ناقص بوده و اصلا اشتباه میکردم که اونا رو دوستخودم میدونستم البته تاریخ دوستی ما!!! بر میگرده به سنین پایین و این دوستی در سنین بالا اتفاق نیفتاده که بخوام شناخت خوبی داشته باشم یا نه . من طوریم اگه با کسی دوستی کنم جونمم میذارم پاش اما در مورد شخصیت اون به ظاهر رفیق ها اشتباه میکردم .البته خوشبختانه دوستان بسیار زیادی پیدا کردم چه در دانشگاه چه محل زندگی که چون با شناخت تمام انتخابشون کردم همین الانشم امتحان خودشونو برام در جاهای حساس پس دادن. انشالله بتونم از راهنمایی های تک تک دوستان استفاده کنم

تقوای از الله بزرگ قطعا موثره . قطعا نصایح الله بزرگ در قرآن کریم مشگلات ما و شما قادر است حل کند .یا علی (ع)

نقل قول:

---

تا اینکه یه روز اقایون یه کاری کردن که صبرم واقعا لبریز شد و میخواستن به اسم ما دونفر دیگه یه کارایی بکنن که واقعا

دیگه زدیم به سیم اخر و اون کتکی که به گرگ بیابون هم نمیزنن به جفتشون زدیم و از خونه با تیکپا پرتشون کردم بیرون.

---

اینکارو را همون اول باید انجام می دادید. روز اول گربه را دم حجله بکش ;)
از قدیم گفتن:
مکن کاری که دانایان بخندند
مرو راهی که پایت را ببندند

داداش سعی کن همیشه با افرادی که هم فاز خودت هستند؛ هم صحبت و هم سفره بشی تا هیچوقت به مشکل برنخوری ;)

خیلی خوبه که تو این سایت اینقدر کاربرا نسبت به همدیگه احساس مسئولیت می کنند و تجربیاتشون رو به همدیگه منتقل می کنند.

واقعا جای خوشحالی داره و افتخار به این جوونای همدل..

-------------------------------------------------------------------------------

آقا مهدی گل
بی مقدمه برم سر اصل مطلب


چون گفتی گذشته ها گذشته .. برای آینده ای بهتر چند کلوم برادرانه می گم



ما باید یه چارچوب تو رفتارهامون و ارتباط هامون داشته باشیم

همون چارچوبی که دینمون به ما یاد داده

حالا دو تا سوال پیش میاد:
1. چارچوب رفتاری و ارتباطی از نظر دین چیه؟
2. آيا ما باید نسبت به همه افراد یک چارچوب فقط داشته باشیم؟

جواب این دو سوال:

• دین اسلام به ما میگه در درجه اول در همه ارتباط ها باید احترام و متانت و وقار خودمون رو حفظ کنیم (روایاتی که به ما میگن همیشه و همه جا و با همه کس هر جور شوخی نکنیم!)

• و در مرحله بعد خطوط قرمز خودمون رو به اطرافیانمون بفهمونیم تا دیگران ناخواسته هتک حرمتی نکنند.( با لحنی خوب و با رفتارهامون و در موقعیت هایی که فکر می کنیم بهترین فرصت هست تا نظر و اعتقادمون رو بیان کنیم )

• در برابر هر گونه بدی ، زشتی ، حرف و عمل بد احساس وظیفه کنیم و عکس العمل نشون بدیم(با رفتار مناسب البته) ( اینجوری اطرافیان ما هم می فهمند که ما محدوده اعتقادات و عملمون تا چه حده) حتی در روایات اومده که بهترین دوست کسی هست که عیب های تو رو بهت هدیه بده.

• بین افراد فرق نگذاریم --> در انجام اصول اولیه اخلاقی . یعنی اصول اخلاقی رو همیشه رعایت کنیم با همه.
• بین افراد فرق بگذاریم --> در موضع گرفتن ها و امور جزئی که با آنها درگیر هستیم و در انتخاب رفتارهای مناسب با هر فرد. ( مسلما هر کسی بنا به شخصیتی که داره رفتار متناسب با خودش رو نیاز داره)

• در ارتباطاتمون زرنگ باشیم و از تجربه هامون نهایت استفاده رو ببریم و از یک سوراخ دو بار نیش نخوریم! ( در روایت هست که مومن زرنگه و از یک سوراخ دو بار نیش نمی خوره)

• این اصل رو یادمون نره که وقتی کسی رو به عنوان همسفر/همراه/همنشین و .. انتخاب می کنیم هیچ تضمینی وجود نداره که حتما تا آخر راه با ما باشه! ( چون همه چیز دست ما نیست . اون شخص اراده و اختیار و علاقه های خاص خودش رو داره)

• پس باید قبل از انتخاب دقتمون رو بیشتر کنیم و ادامه با هم بودن ها مواضع قطعی و خطوط قرمز خودمون رو نشون بدیم و از این خطوط عقب نشینی نکنیم

• و خودمون رو از نظر روانی آماده کنیم که تا وقتی که اصول رفتاری و اعتقادی افراد با هم جور در بیاد می تونند در کنار هم بمونند و الا راهشون جدا میشه . تا وقتی راه ما با راه یکی از همراهان ما عوض شد قدرت تحمل بیشتری داشته باشیم.

• اگر کار درستی انجام میدیم و با عقل و دینمون سازگاره محکم پای عمل و حرفمون بایستیم و به خدا توکل کنیم.

• راه اصلاح رفتار و عمل رو در خودمون همیشه باز بگذاریم تا بتونیم شناختها و تجربه هامون رو در رفتار وعمل و اعتقادمون نشون بدیم.

• دین اسلام رفتارهای ما نسبت به دیگران رو به دو دسته کلی تقسیم می کنه و یک محور به ما میده:/

• جاذبه : رفتارهایی که موجب میشه دیگران به سمت ما جلب بشوند باید طبق اصول عقلی و دینی باشه تا افراط و تفریط در اون رفتار و ارتباط پیش نیاد.
• دافعه : رفتارهایی که موجب میشه دیگران از ما دور بشوند هم باید طبق اصول عقلی و مبانی اعتقادی دینی ما باشه تا نگران از دست دادن روابطمون نباشیم و همیشه نگاهمون به مرتبه بالاتری باشه.

• محور دوستی ها و ارتباطات رو خداوند قرار بدیم و رضایت و نارضایتی او رو ملاک رفتار ها و مواضعمون قرار بدیم تا در افت و خیز روزگار پایدار باشیم و آرامش داشته باشیم.