نمایش نسخه قابل چاپ
از کرببلا هروله کردیم سوی شام
از مروه رسیدیم دوباره به صفا، های
خورشید فراز آمده از عرش به نیزه
جبریل فرود آمده از غار حرا، های
این هیات بی‌سر شدگان قافله کیست؟
شد نوبت تو، قافله سالار منا! های
من قافله سالارم و ما قافله‌ی تو
ای بَرشده بر نیزه، تویی راهنما، های
ما آمده بودیم بمیریم و بمانیم
ما آمده بودیم به پابوس فنا، های
***
یا سید شوریده سران! کوفه چه می خواست؟
آن روز در آن هروله‌ی هول و ولا، های
منظومه‌ی خونین جگران! کوفه چه دارد؟
از کوفه چه مانده‌ست بجز گریه به جا؟ های
خون نامه‌ی بی‌سرشدگان! کوفه نفهمید
سطری ز سفرنامه‌ی دلتنگ تو را، های
پیراهن یوسف نفسان! کوفه چه داند؟
منظومه هفتاد و دو گیسوی رها! های
***
در مشعر زخم تو رسیدم به تشهّد
تا از عرفات تو رسیدم به منا، های
با گریه و با نذر کجا را که نگشتیم
حیران تو ای آینه غیب نما، های
در غربت این سینه برافروز چراغی
در خلوت این دیده جمالی بنما، های
آن شاعر شوریده که می‌گفت کجایید
اینجاست بیایید شهیدان بلا! های
من حنجره‌ام نذر شهیدان خدایی ست
من حنجره‌ام وقف تمام شهدا، های
از خویش بپرسیم کجاییم و چه داریم
از خویش برون می‌زنی امشب به کجا؟ های
ماندیم در این خاک و پری باز نکردیم
مُردیم در این درد و ندیدیم دوا، های
های ای عطش آغشته ترینان! عطشم کُشت
آبی برسانید به این تشنه هلا، های
یک بار بپرسید ز حالم که چرا های
تا پاسخ‌تان گویم یاران که چرا های ...
***
هفتاد و دو دف هر صبح می‌کوبد در من
هفتاد و دو نی هر شب در من به نوا، های
این جاده همان جاده خون است بپویید
این در، در دهلیز بهشت است، درآ، های
ای عاشق دل باخته، آهی بکش از جان
ای شاعر دلسوخته، اشکی بسرا، های
حالی چه کنم گر نکنم شکوه و فریاد
در منقبت و مرثیت آل عبا، های...
«علیرضا قزوه»
به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم الحرام، دو سروده از حضرت آیت الله صافی گلپایگانی منتشر شد.
به گزارش رسا، همزمان با فرا رسیدن ماه محرم، دو سروده از حضرت آیت الله صافی گلپایگانی به عناوین هلال آزادگی و انقلاب محرم منتشر شد.
هلال آزادگی
هلال ماه محرّم ز نو هویدا شد
بیا که رایت سلطان عشق بر پا شد
بیا که رایت سلطان عشق بر پا شد
بیا که آیت فتح و ظفر هویدا شد
درآ به مکتب حرّیت و فداکاری
بیا که دین ز قیام حسین احیا شد
شعار باطل و شرک و فساد شد محکوم
بیا که جلوه‌ی توحید، عالم آرا شد
اگر که حامی حقّی و یار قرآنی
بیا که پرچم دین و جهاد برپا شد
به ملک غیرت و جانبازی و اراده وعزم
شهید کرب و بلا قهرمان دنیا شد
به دشت ماریه از همّت بلند حسین
کتاب همّت و ایمان و صبر معنا شد
حسین عدل و شهامت، حسین آزادی
فدای دین خدا در هجوم اعدا شد
بزرگ‌تر سند افتخار انسان‌ها
به خون پاک حسین شهید امضا شد
مرام‌نامه‌ی آزادی و حقوق بشر
از آن مجاهده‌ی بی‌نظیر انشا شد
در این جهاد مقدّس، حسین شد پیروز
یزید ننگ بشر گشت و خوار و رسوا شد
یزید کیست؟ هر آن‌کس‌که ضدّ آزادی است
هر آن که دشمن قرآن و آل طه شد
فدای رهبر لب تشنه‌ای که در ره دین
غریب و بی‌کس و تنها به سوی هیجا شد
دریغ و درد که در کربلا ز ظلم خسان
جدا سر از تن پاک عزیز زهرا شد
به زیر سمّ ستوران فتاد جسم حسین
خیام محترم اهل بیت یغما شد
نگشت تابع ظالم که ظلم را کوبید
اگر چه رنج و بلایش فزون ز احصا شد
بنال «لطفی صافی» که روز عاشورا
ز خون پاک شهیدان چو عید اضحی شد
***** *****
- - - به روز رسانی شده - - -
انقلاب محرّم
محرّم است و جهان پر ز انقلاب شده است
به شیون و غم و اندوه، شیخ و شاب شده است
ز بانگ شور برانگیز القیام و جهاد
قلوب اهل ستم اندر اضطراب شده است
ز مکتب کَرَم و نهضت و عزای حسین
الی الابد به سوی خلق، فتح باب شده است
به مُلک عزّت نفس و ثبات و قوّت دین
شهید کرب و بلا مالک الرّقاب شده است
برای اهل بیت پیمبر کنار شطّ فرات
ز جور فرقه‌ی کفّار، قحط آب شده است
پیمبر (ص) است غمین و علی (ع) عزادار است
به روضه، حضرت زهرا (س) در التهاب شده است
مگر حسین ز میدان دوباره بهر وداع
به سوی خیمه‌گه زینب و رباب شده است
دریغ و درد که از سنگ کینه‌ی دشمن
ز خون، محاسن نورانی‌اش خضاب شده است
مگر که حضرت عبّاس باز از پی آب
برای تشنه لبان پای در رکاب شده است
مگر که اصغر بی‌شیر خسته‌ی مظلوم
به ضرب تیر ستم‌پیشگان به خواب شده است
مگر یگانه شبیه نبی، علی اکبر
به عزم یاری دین، باز بر عقاب شده است
ز ظلم دشمن دین گر چه روز عاشورا
ز رحم وعدل وشرف، چهره درحجاب شده است
ز قتل سبط پیمبر اگر به ظاهر حال
یزید پست فرو مایه کامیاب شده است
به رغم آل معاویه و یزید پلید
که کیدشان همه بر باد و در تباب شده است
ربوده است دل خلق را قیام حسین
جهان، مسخّر آل ابوتراب شده است
نصیب شیعه‌ی آل است روضه‌ی رضوان
نصیب ناصبیان، لعنت و عذاب شده است
اساس حق و حقیقت همیشه آباد است
بنای ظلم به هر بوم و بر خراب شده است
ظهور جوهر ایمان و استقامت شخص
رهین عزم وی و صبر در صعاب شده است
خموش «لطفی صافی» که در عزای حسین
قلوب اهل ولا از الم کباب شده است
سعی کن در حرم دوست تو محرم باشیخاک از حُرمت شش گوشه او حُرمت یافتگر شوی خاک رهش قبله عالم باشیمنزلت نیست تو را بی مدد مهر حسینگرچه موسی شوی و عیسی مریم باشیگرچه نیکوست به اندوه و غمش ناله زدنسعی کن زینت این روضه و پرچم باشیهمره زمزم اشکی که تو را بخشیدندمی توان مُحرم بیت الله اعظم باشیشادی هر دو جهانت به خدا تأمین استگر در این ماه عزا همسفر غم باشیصاحب بزم حسین است، علی و زهرانکند غافل از این محفل ماتم باشیبه همان دست و سر و سینه مجروح قسمشرط عشق است بر این زخم تو مرهم باشی
شعله هجران تو...
تا شعله هجران تو خاموش كنم / برآتش دل ز صبر، سرپوش كنمبسيار بكوشيدم و، نتوانستم / يك لحظه غم تو را فراموش كنماي كاش، دمي دهد امانم اين اشك / تا نقش تو را به ديده منقوش كنمآخر چه شود، شبي به خوابم آيي / تا جام محبت تو را نوش كنمبنشيني و، در برت،مرا بنشاني / تا زمزمه نوازشت گوش كنمگر بار دگر مرا در آغوش كشي / صد بوسه بر آن دست و بر آن دوش كنمچون درد و فراق تو، زحد درگذرد / زين عطرتو قلب خويش مدهوش كنماز حمله و غارت به دلم آتش هاست / اين داغ، عيان، زلاله گوش كنمگويند به من،يتيم غارت زده ام / ز آن چشمه چشم خويش پرجوش كنمديگر اگر اي پدر نخواهي برگشت / برخيزم و پيكرم سيه پوش كنم
اين داغ حسين، جاودان است (حسان) / هرگز نتوان به اشك خاموش كنمحبيب الله چايچيان(حسان)
http://danesh.roshd.ir/mavara/img/da...p/1/10/h19.jpg
ماه غم، ماه عزا، ماه محن
بر تو بادا تسليت يا ابن الحسن (عج)
در عزاي جد مظلومت حسين
اشکهايت گشته جاري از دو عين
شال غم افکنده‌اي مولا به دوش
ناله از دل مي‌کشي با صد خروش
چنين گويي تو با صد شور و عين
روز و شب گريم برايت يا حسين (ع)
گر نبودم تا تو را ياري کنم
آنقدر بهرت عزاداري کنم
اشک چشمم گر شود روزي تمام
خون کنم جاري ز چشمانم مدام
کي فراموشم شود اين خاطرات
کام عطشان تو و آب فرات
کي رود از ياد من شمشيرها
نيزه‌ها و سنگها و تيرها
چهره‌هاي نيلي و افروخته
جامه‌ها و خيمه هاي سوخته
تا که ياد آيد مرا از قتله‌گاه
ناله از دل برکشم با سوز وآه
زين وصيت‌ها همه جان بر لبم
داغدار عمه خود زينبم
«حامد کاظمی»
باز اين چه شورش است كه در خلق عالم است
باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز اين چه رستخيز عظيم است كز زمين
بي نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
اين صبح تيره باز دميد از كجا كزو
كار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گويا طلوع مي‌كند از مغرب آفتاب
كاشوب در تمامي ذرات عالم است
گر خوانمش قيامت دنيا بعيد نيست
اين رستخيز عام كه نامش محرم است
در بارگاه قدس كه جاي ملال نيست
سرهاي قدسيان همه بر زانوي غم است
جن و ملك بر آدميان نوحه مي‌كنند
گويا عزاي اشرف اولاد آدم است
http://www.askdin.com/gallery/images/4435/5_8.jpg
کیستم من دُر دریای کرامت، ثمر نخل امامت، گل گلزار حسینم، دل و دلدار حسینم، همه شب تا به سحر عاشق بیدار حسینم، سر و جان بر کف و پیوسته خریدار حسینم، سپهم اشک و علم ناله و در شام علمدار حسینم، سند اصل اسارت که درخشیده به طومار حسینم، منم آن کودک رزمنده که بین اسرا یار حسینم، منم آن گنج که در دامن ویرانه یگانه دُر شهوار حسینم، به خدا عمة ساداتم و در شام بلا مثل عمو قبله حاجاتم و سر تا به قدم آینه‌ام وجه امام شهدا را.
***