چطور وارد یک جمع و مهمانی شوم ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط bidmeshk

واقعا ممنون[golrooz]یاس خانوم
البته که دوست دارم هم ظاهرم خوب باشه هم خودم...بله مسلمه که همه اینو میخوان اما ظاهر خوب برای هر فردی معنی و شکل خودشو داره

اما نکته اینجاس که ایا راهی وجود داره که شخصیت اجتماعی خودتو بشناسی .......بله وجود داره.....تو روانشناسی یکسری تستها وجود داره که کلا اختصاصین و میشه با اونا شخصیت افراد رو شناخت..........البته فرد خودش هم میتونه به نوعی بفهمه چجور آدمیه(به شرطی که با خودش صادق باشه....مثلا یه نفر میدونه که کلا آدم توداریه و یه نفر برعکس کلا آدم دهن لقیه......یا مثلا یه نفر همیشه جدیه یه نفر کلا همه جا خودشو به بی خیالی میزنه.....البته اینها دو طرف طیف هستن افراد میانه خیلی بیشتر پیدا میشن) اما اگر منظورتون اینه که دقیقا حد محبوبیت یک شخص بین افراد حاضر در اجتماع رو بخواید متوجه شید من دقیق نمیدونم........اما تا یه حدی هم میشه تشخیص داد که اکثرا مردم از چه افرادی خوششون میاد البته باز هم میگم دقیق نمیدونم
به نطر من مهم ترین چیز برای داشتن اعتماد به نفس اول اینکه خودتو دوست داشته باشی ......بله دقیقا....باید یه جورایی خود باوری داشته باشی و همچنین مثبت اندیشی(البته انتظار بیش از حد داشتن از توانایی های خود باعث کاهش اعتماد به نفس میشه پس فرد باید برای خودش حدودی هم تعیین کنه......همه در همه موارد توانا نیستن)
بعد اینکه نزدیکانت تورو باور داشته باشن.......گاهی متاسفانه نزدیکان آدم چنین باوری ندارن اما این دلیل نمیشه آدم خودشو نادیده بگیره .....تازه باید کاری کنه که بیشتر دیده بشه و این نادیده گرفتن رفع بشه.....البته دیده شدن توسط نزدیکان برای همه در راس خواسته ها نیست.....بعضی خیلی به این موضوع اهمیت نمیدن نه اینکه مهم نیست خیلی روش مانور نمیدن معتقدن اگر موفق باشن تو کارشون خودبخود به چشم هم میان اما بعضی ترجیحا روی این موضوع مانور میدن و وقت و انرژی میذارن)

اما جایش که من باهاش مشکل دارم اینکه بتونی مقعیت وجایگاهت رو در جمعی که توش حضور داری بشناسی........دقیقا متوجه نمیشم در چه حدی میخواید موقعیت خودتون رو بشماسید؟؟؟؟یعنی براتون نظر دیگران مهمه؟؟؟

---

بی ادبی نباشه دوستان عزیز و امیدوارم بد آموزی هم نداشته باشه/
توی دانشگاه با یه استاد مهم من و دوستم سمیرا کنفرانس داشتیم همون روز سالن اجتماعات پر بود از دانشجو به خصوص از نوع مذکرش یه یا علی گفتم و بدون اینکه به این فکر کنم این آدما که دارن منو نگاه میکنن چقدر مهمن و چی تو فکرشون میگذره کنفرانس رو با اعتماد به نفس کامل ارائه دادم و با تشویق بچه ها اومدم پایین حالا نوبت دوستم بود که ادامه کار رو بگیره از فشار استرس داشت گریه اش میگرفت قسمم میداد که ادامه بحث رو خودم ارائه بدم فرصت زیادی واسه کلنجار رفتن اینکه کی بره کی نره رو نداشتیم دستای سمیرا رو گرفتم آروم بهش گفتم سمیراجون پیش خودت تصور کن وقتی رفتی بالا تصور کن همه اونایی که پایین نشستن دارن نگاهت میکنن همه گوسفندن و مشغول علف خوردن نمیدونم چرا ولی یهو این قضیه به ذهنم رسید باور کنیدهمون موقع سمیرا آروم شد و گفت راست میگی؟
رفت بالا و شروع کرد به ارائه کنفرانش حتی وسط کار که حول میکرد روی یه برگه واسش بزرگ نوشتم که اینا گوسفندانی بیش نیستند و بهش نشون میدادم...
خلاصه از اون روز به بعد شعار این آدم خجالتی شد "اینا گوسفندانی بیش نیستند" کارش با این جمله پیش رفت تا خودش شخصا به این باور رسید که از آدمای دیگه و سطح فکرشون واسه خودش فکرای عجیب غریب نسازه به این باور رسید که فکر و نظر دیگران تا حدی میتونه واسه ما اهمیت داشته باشه . خودمون رو باور داشته باشیم و بپذیریم در حد و جایگاه خودمون بهترینیم.

اگه فقط موضوع ترسی باشه که تو از یه جمع داری به نظر من هم گوسپندان موجودات خوبی هستند که ترس مارو از جمع ازبین ببرند
اما اگه یکی در اون لحظه استرس نداشته باشه !
اما بعد از کنفرانس هی یاد تپق هایی که زده بیوفته و پیش خودش بگه حالا دیگران میگن چقدر بی دستو پا بود چی؟ ایا این ادم بی ععتماد به نفسه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط bidmeshk

اگه فقط موضوع ترسی باشه که تو از یه جمع داری به نظر من هم گوسپندان موجودات خوبی هستند که ترس مارو از جمع ازبین ببرند
اما اگه یکی در اون لحظه استرس نداشته باشه !
اما بعد از کنفرانس هی یاد تپق هایی که زده بیوفته و پیش خودش بگه حالا دیگران میگن چقدر بی دستو پا بود چی؟ ایا این ادم بی ععتماد به نفسه؟

---

وقتی کار از کار گذشت و با موفقیت کنفرانس دادی........حالا بعدش با خودت بگو اشکال نداره مطمئنا حتی اساتیدی که میخوان برن تو یه همایش کنفرانس بدن هم استرس دارن......

این استرس خیلی خوبه......یعنی لازمه تا بتونی از عهده کنفرانس به خوبی بربیای ..........

اینکه بعدش فکر کنیم حالا همه پیش خودشون بگن من آدم دست و پاچلفتی هستم یا نه ، بذار بگن ، من که کنفرانسمو بالاخره دادم ، حالا چندتا تپق به جایی برنمیخوره ، باعث میشه دفعه بعد بیشتر تلاش کنم.....

مهم ایننه به نظر خودم همون موقع استرس زیادی از حد نداشتم و در حد خودم خیلیم خوب از کار دراومد........

این فکر باعث خودسازی میشه ..... هرچیزی از اولش سخته ولی به مرور راحت تر میشیم.......

به نظر من رویا از مهمونیها یا جمعهای کوچیک شروع کنه بعد سعی کنه از اولش با یه نفر که باهاش راحته وارد مهمونی بشه و قتیکه همراهش مشغول احوالپرسیه اونهم از فرصت استفاده کرده با همه شروع به احوالپرسی،دست دادن و ایجور برنامه ها بکنه. و به نظر من چند وقت درمیون سعی کنه که میزبانی جمعی هرچند کوچیک رو بعهده بگیره کمک بزرگی بهش میکنه.