نمایش نسخه قابل چاپ
سلام...[golrooz]
من از سال 76 به بعد جدا از خونواده زندگي ميكنم...
بيش از 60-70 نفر همخونه داشتم...
با اينكه آدم كليد و بد اخلاقي هستم...
يعني اينكه همخونه من حق نداره ساعت 9 شب به بعد بيرون باشه و اطلاعي نداده باشه...
اما هرگز جز چند مورد كوچيك مشكلي نداشتم...
ممنونم از همشون كه غرغرهاي من رو تحمل كردن...[golrooz]
خدا شاهده براي موفقيت و خوشبختي خودشون بوده...
به نظر من چشم پوشي از اختلاف يك طرف از طرف ديگه، بنا به هر دليلي، راز همزيستي سازگار است...
سلام
با کسی ناسازگاری ندارم همیشه به رفتارهای اطرافیانم توجه می کنم و اول از همه دنبال نکاتی هستم که باعث دلخوری اون یک نفر میشه و سعی می کنم انجان ندم...هرچند خودم حساسیت هایی دارم که وقتی میبینم اون یه نفر انجام داده ناراحت میشم مثل دروغ گفتن
واقعا دنبال دلیلی قانع کننده هستم اگه پیدا شد که هیچ اگه نشد عصبانی میشم[nishkhand]
سلام دوست عزیزنقل قول:
نوشته اصلی توسط SaSaMc2
خوشحالم در این بحث شرکت کردید
در واقع شما طوری بودید که دیگران بیشتر باید باهاتون سازگاری میکردند
سوالی که برام پیش اومده اینه که الان هم اینطوری هستید؟ یا سازگاری شما با بقیه بیشتر شده.
به نظرتون کسی که بهونه زیادی میگیره کمی بهش سخت نمیگذره؟ تا اون شخصی که سازگاری بیشتری داره.
اگر توانستید جواب بدهید.[shaad]
سلام...[golrooz]نقل قول:
نوشته اصلی توسط Maani Parvaz
در حقيقت توي اين 15 خونه اي كه بودم يكيش مال من بوده تا حالا...
يعني هميشه اونا دعوت ميكردن تا من همخونه اونا باشم...
بدون هيچ هزينه اي و كار خونه هم انجام نميدم جز گاهي آشپزي...
الان تعدادي از دوستان تماس ميگيرن كه بيا خونه ما زندگي كنيم...!
خودمم هميشه راز اين معما رو متوجه نشدم...
حتما سازگاري من توي اين سالها بيشتر شده...
من بسيار زياد شوخي ميكنم و جو هميشه خندون هست...
اما سر يه سري چيزا شوخي ندارم مخصوصا رعايت ادب...
مثلا كسي تا به امروز چه خونواده ام چه همخونه هنوز موبايل من رو لمس نكرده...
يا كسي كامپيوتر من رو روشن نميكنه، ولي من لباسهاي اونا رو هم ميپوشم...
و بدون اطلاع اونا ميرم و خونواده هاشون رو ملاقات كنم...
با هفت هشت نفرشون رابطه از دوست صميمي هم نزديكتر شده...
خونواده هاي دوستان هم دائم با من تماس ميگيرن...
يكم پيچيده به نظر مياد...!!!
اما هرچي هستم و هرچي هستند اون هفت هشت نفر رو با دنيا عوض نميكنم...[golrooz]
به نظرتون کسی که بهونه زیادی میگیره کمی بهش سخت نمیگذره؟ تا اون شخصی که سازگاری بیشتری داره.
به نظر من بهونه كلا اخلاق تو مخي هست...
بايد يه سري قوانين رو براي همزيستي پايه گذاري كني...
خود به خود بهونه تعريفش طبق اون قوانين تعيين ميشه...
اول بايد دوستان رو خودت انتخاب كني...
اگر مدتي با هم بوده باشين اخلاق هم رو ميدونيد...
و ميدونيد اخلاقهاي بده اين فرد از نظر شما قابل تحمل هست يا نه...
يا خوبيهاش چه وزنه اي رو برابر با بديهاش براي شما داره...
اگر پذيرفتين و اون فرد از اون چيزي كه قبلا بود پيشروي نكرد...
مشكل خاصي پيش نمياد...[golrooz]
خب در واقع شما با اینکه چها چوب خاصی را برای خودتان تعریف کرده اید میتوانید سازگار هم باشید
یکی از علتهای جذب به دیگران اینه که فردی شوخ و شاد باشید و اینکه میگید جو همیشه خندون است خودش نکته خوبیه
معمولا انرژی داشتن و سرحال بودن و عامل شادی بخش بودن یکی از موارد مهمی در سازگاری و جذب افراد هست
قانون می تونه اولین اشتراک برای همزیستی باشه اگه قانون نباشه که مشکل اندر مشکل ...
[golrooz] بیشتر برای بنده رعایت نظم خونه مهمه و اونوقتا توی خوابگاه سر این مسئله بیشتر مثل یک نظامی برخورد می کردم چرا که اتاق و نافرمی در نظم اون اگر چه موضوع شخصی محسوب می شد ولی نباید برای سایرین اذیت کننده می بود . نظم هر چی سر جای خود و شادی و دوستی و صمیمیت هم سر جای خود.
جالبه صمیمی ترین دوستم یک فرد بی نظم و ریختو پاشی بود و نتیجتا موقع فارغ التحصیلی، ایشون از نظم بنده ایراد می گرفتن!!! [taajob] ولی دنیای خوابگاهی واقعا زیبا بود که می شد همزیستی با تنوع فرهنگی رو تجربه کرد.