مشاعره

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند وندر ان ظلمت شب آب حیاتم دادند
بیخود از شعشه پرتو ذاتم کردند باده از جام تجلی صفاتم دادند

دل مي رود ز دستم صاحبدلان خدا را*************دردا كه راز پنها خواهد شد آشكارا

آن تويي گوش بتحسينگر عشاق جمال
وين منم چشم بدروازه ي خاموشيها

اگر به عقل و هنر همسر فلاطونی / وگر بدانش و فضل، اوستاد لقمانی

یاری آن است ، که زهر از قبلش، نوش کنی

نه چو رنجی رسدت ، یار ، فراموش کنی

یک پشت زمین دشمن گر روی به من آرند*************از روی تو بیزارم گرروی بگردانم

مرغ زیرک نشو د در چمنش نغمه سرا [golrooz] هر بهاری که بدنباله خزانی دارد

در به روی دوست بستن شرط نیست................................ور ببندی سر به در بر می زند

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند، گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

دلم ز حلقه زلفش به جان خرید آشوب / چه سود دید ندانم که این تجارت کرد