صبر باید ... !ورنه اینجا، میوه ی شیرین عشققسمت فرهاد اگر باشدبه پرویزش دهندمستِ تقواعاشقی باشد که در بزمِ شهود
ساغرش در دست بگذارند و ...پرهیزش دهند
http://uc-njavan.ir/images/wi0l3sf32zd6l41w0nf.jpg
نمایش نسخه قابل چاپ
صبر باید ... !ورنه اینجا، میوه ی شیرین عشققسمت فرهاد اگر باشدبه پرویزش دهندمستِ تقواعاشقی باشد که در بزمِ شهود
ساغرش در دست بگذارند و ...پرهیزش دهند
http://uc-njavan.ir/images/wi0l3sf32zd6l41w0nf.jpg
باختی در کار نیستبرای تو قلبم را ریسک می کنمیا می برم یا می میرم …
تنهایی یعنی….این همه اغوش برات بازهاماتوهمنو میخوای که بهت پشت کرده…..
اعتراف می کنم به خیانت
در نبودت با
خیالت بودم
...
دوست داشتــــن ساده است و باورکردنــــش سخت
تو ســــاده باورکـــن
که من سخت دوستت دارم
http://s1.picofile.com/file/74419113...1twc9fpe5l.jpg
پشت نسیم بهار پنهان می‌شوی و آهسته و بی‌صدا از بالای درختان کاج و سپیدار و کنار پنجره اتاق من می‌گذری و فکر می‌کنی من نمی‌دانم که طراوت هر نسیم بهاری به خاطر لطافت حضور تو در ورای آن است!؟
کنار بنفشه و سنبل قایم می‌شوی و لابه لای گلها و شکوفه‌های بهاری خودت را مخفی می‌کنی و فکر می‌کنی من متوجه نمی‌شوم که زیبایی و جذابیت همه گلها و شکوفه‌های عالم، فقط و فقط به دلیل حضور نگاه جذاب تو در دل گلبرگ‌ها و شکوفه‌هاست؟
فکر می‌کنی من ردپای تو را نمی‌شناسم و نمی‌دانم که این تویی که در آغاز همه بهارها در گوشم نجوا می‌کنی که صدایت بزنم و نو شدن و دگرگونی قلبم را از تو طلب کنم تا تو برای تازگی و بهاری شدن زندگی بهانه‌ام شوی؟ بهارت را دوست دارم، نه به خاطر نسیم‌های پرطراوتش و گلها و شکوفه‌های زیبا و دلربا و نه به خاطر همه تازگی که به همراه دارد. بهار را دوست دارم چون می‌دانم که این تویی که در پشت همه زیبایی هایش پنهان شده‌ای و بی‌آنکه بدانم با نگاه همیشه بهارت مواظب من هستی. بهار را به خاطر نگاهت دوست دارم.
عشق
عشق ٬ همان گونه که تاج بر سرتان می گذارد ٬ به صلیبتان می کشد.
همان گونه که شما را می پروراند٬ شاخ و برگتان را هرس می کند.
همان گونه که از قامتتان بالا می رود و نازک ترین شاخه هاتان را که در آفتاب می لرزد٬ نوازش می کند
به زمین فرو می روید و ریشه هاتان را که به خاک چسبیده اند می لرزاند.
عشق ٬ شما را هم چون بافه های گندم برای خود دسته می کند.
می کوبدتان تا برهنه تان کند.
سپس غربالتان می کند تا از کاه جداتان کند.
آسیابتان می کند تا سپید شوید.
ورزتان می دهد تا نرم شوید.
آن گاه شما را به آتش مقدس خود می سپارد تا برای ضیافت مقدس خداوند نانی مقدس شوید.
عشق ٬ میزبانی مهربان است گرچه برای میهمان ناخوانده٬ خانه ی عشق سراب است و مایه ی خنده
هنگامی که عشق دامن می گسترد٬ کلام خاموش می شود.
زندگی بدون عشق به درختی می ماند بدون شکوفه و میوه.
برای کسانی که عاشقند ٬ عشق برای همیشه بی کلام می ماند.
اما برای کسانی که عشق نمی ورزند٬ عشق شوخی بی رحمانه ای بیش نیست.
(جبران خلیل جبران)
http://saraomidvar.blogfa.com/tag/%D...AF%D8%A8%DB%8C