نمایش نسخه قابل چاپ
نوبت حسین آمد کآورد به میدان رو
نُه فلک به جوش آمد، منقلب دو عالم شد
چرخ در خروش آمد، خاک شعله‌پوش آمد
آسمان به جوش آمد، کشته اسم اعظم شد
بر سر از غم زهرا خاک می‌کند مریم
با مصیبت خاتم تازه داغ آدم شد
گرچه عقده‌ی دل بود آبروی بی‌دل بود
کز هجوم فرصت‌ها این فغان فراهم شد
دوباره شهر را از دسته‌هاي سينه‌زن پر كن
بنه مرهم جراحت‌هاي چندين دستگي‌ها را
چگونه رنگ‌ها ما را جدا كردند، مي‌بيني؟!
بياموزان به ما يكرنگي و وارستگي‌ها را
ای هلال ماه غم خون جگـــر آورده ای
سوز دل فریاد جان اشکی بسـر آورده ای
با قد خم گشته خود بر فـــــراز آسمان
از هلال دختر زهرا خبــــــــر آورده ای
آتش و خاکستر و کعب و نی و زخم زبان
از برای عترت خیرالبشــــــــر آورده ای
بر دل فرزند زهرا تیــــــر داری در کمان
یا برای اصغرش تیر دگــــــــر آورده ای
ای محرم وای بر تو پیش تیـــــــر حرمله
حلق اصغر چشم سقا را سپـــــر آورده ای
ای محرم این تو هستی که یتیم وحــــی را
در کنار جسم عریان پــــــــدر آورده ای
یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد
در میان حاجیان یک دل کجاست؟
یک دل فارق ز آب و گل کجاست؟
ای دل این کعبه نشانی بیش نیست
محرم اسرار نا درویش نیست
تا توانی رفع غم از خاطر ناشاد کن
در جهان گریاندن آسان است اشکی پاک کن
نذر کردم لحظه تنگ غروب
نذر يک شب اشک نيلی ريختن
بر سر هر کوچه شهر خيال
شب چراغی از نگاه آويختن
ناچار اين پرواز را اين بار باور ميکنم
يک عهد بستم با خودم وقتي بيايي پيش من
نرگسم سوي چمن خواند و سروم سوي باغ***من مردد که دهم دل به کدام اي شيراز
زخمه ها محکم بزن بر عود ما
تا ببینی پیچ وتاب دود ما