اموزش کامل ای سی دی ال

Blank DataBase

در صورت انتخاب Blank كليه اشيائ اكسس شامل Table و غيره قابل طراحي توسط كاربر مي‌باشد. براي ايجاد پايگاه داده ابتدا بايد نام و مسير Data Base را تعيين نموده و بعد دیتابیس را ایجاد نمایید.

گزينه‌هاي زير در اجزا Table, Query,Form مشترك ميباشد
1. Open(نماي ورود داده)
2. Design(نماي طراحي)
3. New(ايجاد شئ جديد)

Macros ,modules داراي گزينه‌هاي زير مي‌باشند:
1. Run(اجرا)
2. Design
3. New

Report شامل:
1. Preview(پيش نمايش)
2. Design
3. New

با انتخاب blank data base مرحله file new data base فعال مي گردد كه در اين قسمت نام فايل و مسير فايل را مي توان مشخص نمود. پيش فرض برنامه براي نام db1 و يا db…… مي باشد. و مسيرپیش فرض آن my document که خود برنامه فایل ساخته شده را در این مسیر ذخیره میکند، مي باشد.

توانایی ایجاد یک بانک اطلاعاتی

در این فصل می آموزید چگونه می توان جدول ایجاد نمود با تعریف داده ،فیلد و رکورد آشنا میشویدو با خصوصیات محیط طراحی و محیط ورود داده آشنا میشوید.

برای ایجاد یک بانک اطلاعاتی همانگونه که در قسمت شناسایی اصول کار با محیط ACCESS گفته شد ابتدا یک فایل با نام مورد نظر می سازید .حال برای تکمیل این بانک اطلاعاتی باید یکی یکی اشیا موجود برای ایجاد بانک اطلاعاتی را بسازیم که اولین و مهمترین انها جدول می باشد ،قبل از آشنایی و ساختن جداول باید با تعاریف و اصطلاحات لازم آشنا شد .

تعريف داده (Data) :
هرگونه اطلاعات لازم و كاربردي درباره يك موجوديت را يك داده مي‌گويند.

تعریف فیلد(Field) :
به هر ستون يك جدول كه در بر گيرنده كليه اطلاعات مربوط به آن ستون مي‌باشد و بخشي از يك موجوديت را تشگيل ميدهد فيلد گفته مي‌شود.

تعريف Rcord :
به هر سطر يك جدول كه اطلاعات مربوط به يك موجوديت را نشان مي‌دهد ، ركورد گويند.

DataSheet View :

در این روش محیط را به شكل يك صفحه گسترده يا با فرمت جدولي نمايش مي‌دهد.ستونها نماينگر فيلدهاي موجود در جدول هستند. كه از Field 1 تا Field 10 در آن موجود مي‌باشد .شما در این روش با Rename Column کردن نام این فیلدها و وارد کردن نام فیلدهای مربوطه می توانید جدول خود را بسازید.برای اینکار ابتدا فیلد را انتخاب سپس از منو Format گزینهRename Column را انتخاب کنید و یا اینکه روی فیلد مورد نظر راست کلیک کنید و گزینه Rename Column را انتخاب کنید .

مزیت این روش این است که شما میتوانید هم فیلدها را بسازید هم رکورد ایجاد کنید .از معایب ان نیز این است که شما در این روش نوع دادها و خصوصیات فیلدها را نمی توانید تغییر دهید.

Table Wizard

دراین روش شما می توانید از جداول از پيش طراحي شده براي ساخت جدول خود استفاده نمایید.با انتخاب این Table Wizard از قسمت New پنجرهء محاوره ای ان ظاهر می گردد که شامل گزينه‌هاي زير موجود است:

1. Sample Tabales :نمونه جدول توسط اين گزينه انتخاب مي‌شود كه بر اساس دو مورد
A. Business
B. Personal
قابل انتخاب مي‌باشد.بعبارتی دیگر چون جداول از قبل ساخته شده است و شما می خواهید جدول یا جداول خود را انتخاب کنید انها را در دو گروه دسته بندی کرده اند که شما به راحتی انها را جستجو کرده و فیلدها و جداول مورد نطرتان را انتخاب کنید.انتخاب اول جداول مربوط به مشاغل و دسته دوم جداول موارد شخصی و عمومی می باشد.

2. Sample Fields :با انتخاب هر جدول فیلدهای ان در قسمت Sample Field ظاهر میشود ،که به شما این اجازه را می دهد که توسط دکمه های راهنما انها را به قسمت Field In My New Table انتقال دهید.

3. Fields In My New Table : فیلدهای منتقل شده به این قسمت ،فیلدهایی هستند که جدول شما را می سازند.
4. NEXT

5. در اين مرحله نام براي جدول خود انتخاب کنید و از شما می پرسد که فيلد كليد اصلي برای جدولتان در نظر بگیرم ،در صورتي كه پيش فرض را بپذيريد خود برنامه كليد اصلي ايجاد مي‌كند در غير اين صورت خود بايد تعيين نماييد. برای درک اینکه فیلد کلید اصلی چیست مراجعه کنید به قسمت شناسایی اصول کار با رابطه ها و فیلدهای کلیدی .

6. NEXT

7. در اين مرحله مي‌توان نحوه اجرا جدول را تعيين نمود:

الف‌. اجرا در نماي ورود داده
Enter date directly into design

ب‌. اجرا در نماي طراحي
the table design Modify

ت‌. اجرا در نماي ورود داده همراه با ايجاد فرم از ان
Enter date into the table using a form the wizard creates for me.

گزینه خود را انتخاب کنید و دکمه Next غیر فعال است با انتخاب دکمه Finish ساخت جدول تمام می شود و نتیجه را می توانید مشاهده کنید.

Design View

در این روش می توانید جدولی بسازید که خود ساختار جدول ، فيلدها و خصوصيات ان را تنظيم نمودو مشاهده نمایید .
نماي طراحي از دوقسمت بالا و پایین تشکیل شده که شامل گزينه‌هاي زير می باشد.
در قسمت اول پنجره طراحي داريم:

1. Field Name
2. Data Type
3. Description
قسمت دوم شامل Field Properties می باشد که خود شامل دو بخش است:

1. General
2. Look Up

• Field Name:

امكان نام گذاري براي فيلدها را امكان پذير مي‌سازد.در قسمت های بعدی با قواعد نامگذاری ان اشنا میشوید.

• Description :

شما میتوانید برای راهنمایی کاربران توضیحاتی درباره فیلد مد نظرتان بدهید.نتیجه انچه بعنوان توضیح نوشته اید در نمای ورود داده در قسمت StatusBar قابل مشاهده می باشد البته باید ستون نام ان فیلد انتخاب باشد.

• Field Properties :

متناسب با نوع داده خصوصيات را نشان مي‌دهد و نشان مي‌دهدچه خصوصياتي را مي‌توان وارد كرد و یا تنظیم نمایید . برای درک این مطلب باید قسمتهای اینده را بررسی و دنبال کنید.

برای ساخت جدول از طریق Design View شما باید با نوع دادهData Type و سایر خصوصیات آشنا شوید بنابراین مراحل بعدی را دنبال کنید تا توانایی ایجاد جدول را با استفاده از این روش بدست اورید.

شناسایی اصول انتخاب نوع فیلدها ، اندازه انها و فرمت انها

قواعد نامگذاري فيلدها:

1. نام فيلدها نبايد از 64 كاراكتر بيشتر باشد
2. حتما بايد اول نام فيلدها با حروف الفبا شروع شود ولي در ادامه نام مي‌توان از ارقام نيز استفاده كرد.
3. در نام فيلد از علامتهايي همچون ] , [ , ? ,! , ) ,( نبايد استفاده كرد.

Data Type :

اصل و اساس جدول را مشخص مي‌كند و در واقع نوع داده و اطلاعاتي كه در فيلد ذخيره مي‌شود را مشخص مي‌كند.بعبارتی دیگر یک واحد سنجش می باشد برای فیلدهای ما بطور مثال ما برای خرید پارچه از واحد متر استفاده می کنیم و میگویم 3 متر از پارپچه A بده و یا به کسی که ادرس می پرسد می گوییم 100 متر باید حرکت کنی بنابراین نتیجه میگیریم که نوع داده ،مشخص میکند هر فیلدی چه دسته از داده ها را شامل میشودو از چه نوعی است.

نوع داده شامل گزينه‌هاي زير مي‌باشد:

Text:

وقتی بخواهیم فیلدی بسازیم که متنی باشد از این نوع داده استفاده میشود.این نوع داده شامل حرف و عدد است كه محدوده ان از 1 تا 255 كاركتر را مي‌پذيرد.مثل فیلد FirstName ،LastName ،غیره

Memo :

نوع داده متني كه 65000 كاركتر حرفي را مي‌پذيرد.این نوع داده مانند نوع داده Text میباشد با این تفاوت که برای فیلدهایی استفاده میشود که چند خطی هستند و تعداد کارکترهای انها بیش از 255 کارکتر است.مثل فیلد Note و غیره

Number :

وقتی بخواهیم فیلدی بسازیم که رقم و عددی باشد ازنوع داده عددي استفاده می کنیم کاربرد ان این است که براي نگهداري عمليات محاسباتي به كار مي‌رود.مثل فیلد NomreDarss و غیره

Date/Time :

وقتی بخواهیم فیلدی بسازیم که قابلیت نمایش تاریخ و زمان را داشته باشد ازنوع داده Date/Time استفاده می کنیم .مثل فیلد BirthDate و غیره

Currency :

وقتی بخواهیم فیلدی بسازیم که قابلیت دریافت مقادیر پولی را داشته باشد ازنوع داده Currency استفاده می کنیم .مثل فیلد UnitPrice و غیره

AutoNumber :

نوع داده كه به طور متوالي رقم مي‌اندازد.یعنی با انتخاب این نوع داده به طور اتوماتیک ارقام ایجاد میشود.اصولا فیلدهای که با نام کد پرسنلی ،کد دانش اموزی و غیره از این نوع داده استفاده میشود.

Yes/No :

این نوع داده برای فیلدهایی که می خواهیم به صورت گزينشي باشد استفاده میشود.مثلا فیلد جنسیت که جواب ان بله یا خیر می باشد.
OLE Object :

كليه برنامه‌هاي كاربردي كه ole(object link embaded) را پشتيباني مي‌كند ، نگهداري مي‌كند.در فصول بعدی در قسمت ارتباط و لینک برنامه Access با سایر برنامه های تحت Office کاربرد این نوع داده توضیح داده شده است.

HyperLink :

كليه سندها ،آدرسهاو صفحات Web را نگهداري مي‌كند. در فصول بعدی کاربرد ان توضیح داده شده است.

LookUp Wizard:

امكان انتخاب گزينه‌ها را به صورت انتخاب از ليست فراهم مي‌كند.اين گزينه روي دو نوع داده Text,Number قابل اجرا است و به دو صورت مي‌توان آن را ايجاد نمود .

1. از Table or Query

ابتدا در نماي طراحي فیلد مورد نظر را كه از نوع داده text يا number مي باشد را انتخاب كرده و سپس روي همان نوع داده ، نوع داده lookup wizard را انتخاب مي كنيم . در اين مرحله با استفاده از جدول يا پرس و جوي مدنظر مي توان look u p را طراحي نمود .
در اين مثال ابتدا فيلد *** (جنسيت) انتخاب شده است و ازجدول table 1 مي خواهيم براي lookup استفاده كنيم.
در اين مرحله فيلد table1 كه مي خواهيم به عنوان ليست lookup قرار گيرد را انتخاب مي كنيم.
در صورتي كه بخواهيم ميتوانيم ليست را به صورت مرتب شده صعودي و يا نزولي مرتب كنيم. كه در زير به صورت صعودي نمايش داده شده است.
در اين مرحله يك نام براي فيلد lookup داده شده و با تائيد كاربر، ليست look u p تشكيل مي گردد.
نتيجه ايجاد lookup (ايجاد ليست براي فيلد جنسيت) در نماي ورود داده data sheet view قابل مشاهده مي باشد.

2.ايجاد مقادير توسط كاربر

بقيه مراحل مانند ايجاد lookup با استفاد ه از روش TABLE و يا query مي باشد.

در هر دو مورد از طريق ويزارد با انتخاب گزينه‌هاي مورد نظر به آساني Look Up ايجاد مي‌گردد.

سایز فیلد برای داده های عددی و متنی

Field Size :
منظور از سایز فیلد همان Field Size است. نوع داده Text,Number,AutoNumber داراي فيلد سايز مي‌باشند.

نوع داده Text :

Field size:50

مقدار اين نوع داده به صورت عددي بوده كه بطور پيش فرض مقدار 50 را نشان ميدهدبه عبارتي ديگر، كنترل كننده تعداد كاركترهاي ورود داده براي فيلد است.

نوع داده Number :

این نوع داده دارای فیلد سایز با محدوده های متفاوتی می باشد

استفاده از Input Mask

اين خصوصيت نحوه ورود داده‌ها را از لحاظ قالبندي كنترل مي‌كند.داده‌هاي از نوع Text , Number , Date/Time , Currency داراي اين خصوصيت مي‌باشند ، گزينه‌ها و علائم مطرح در Input Mask به شرح زير مي‌باشد:

0 : احتياج به عدد است.بعبارتی دیگر وقتی بخواهیم کاربر فقط بتواند داده های رقمی وارد کند و همچنین الزاما داده وارد کند از این فرمت می توان استفاده نمود .

مثال:

فیلدی را با نام وزن محصول ایجاد کنید و نوع داده ان را Number قرار دهید حال:

Input mask:000 قرار دهید .وقتی که وارد نمای ورود داده میشوید شما باید الزاما یک وزن با سه رقم وارد کنید مثلا 123 ،456 و غیره

9 : عدد يا فاصله خالي مي‌تواند وارد شود اما الزامي نيست.این مورد مانند کارکتر 0 است با این تفاوت که الزاما نباید رقم وارد شود اختیاری است.مثال بالا را با این کاراکتر امتحان کنید.

#:عدد،علامت مثبت ، علامت منفي و فاصله خالي مي‌تواند وارد شود اما الزامي نيست

L :احتياج به حرف است.مثلا برای فیلد نام که از نوع داده text استفاده شده کافیست مقدار Input mask:LLLLL وارد کنید بنابراین الزاما باید داده وارد شود برای نام و باید حتما 5 کارکتری باشد مثل نام سعیده و غیره

? :حرف مي‌تواند وارد شود اما الزامي نيست.مانند مثال بالا اما الزامی نیست اختیاری است داده وارد کردن.مثال بالا را با این کاراکتر بررسی کنید.

A :احتياج به حرف يا عدد است.این کارکتر برای نوع داده Text قابلیت دارد.نحوه بکار بردن ان مانند موارد گفته شده می باشد.این کارکتر را برای فیلد کد محصول بررسی کنید.بطور مثال در Input mask:AAAA را وارد و نتیجه را بررسی کنید.

a :حرف يا عدد مي‌تواند وارد شود اما الزامي نيست.مثال بالا را با این کارکتر بررسی کنید.

& :احتياج به حرف يا فاصله خالي است.مثالهای بالا را با این کاراکتر بررسی کنید.

C :هر كاركتر يا فاصله خالي مي‌تواند وارد شود اما الزامي نيست. مثالهای بالا را با این کاراکتر بررسی کنید.

< : كاركترهايي كه بعد از آن وارد مي‌شود را به حروف كوچك تبديل مي‌كند.مثلا برای فیلد نام وارد کنیدInput mask????? وقتی وارد نمای ورود داده فیلد میشوید با وارد کردن یک نام 5 کارکتری یا کمتر آن نام را با حروف بزرگ نمایش میدهد.لازم به توضیح است که روی فیلدهای انگلیسی اجرا میشود حروف بزرگ.

<: كاركترهايي كه بعد از آن وارد مي‌شود را به حروف بزرگ تبديل مي‌كند.مشابه مثال بالا اما کارکترهای انگلیسی را کوچک نمایش میدهد.

! :باعث مي‌گردد كاركترها از راست به چپ وارد شوند

\ :كاركترهاي كه به دنبال آن مي‌آيند به جاي اينكه به عنوان كد خوانده شود به صورت تحت الفظي نمايش مي‌يابد.یعنی اگر بخواهیم یک مقداری عینا نمایش یابد قبل از آن کارکتر از این علامت استفاده میشود.مثلا در فیلد کد محصول وارد کنیم Inputmask:\a???Aدر نمای ورود داده این مقدار را وارد کنید برنامه میپذیرد و مقدار a را به طور ثابت در همه رکوردها نمایش می یابد.مثلا aksh3 یاadfg7 یا aermz و غیره

نكته :معادل کارکتر \ می توانید از علامت نقل قول(“ “) استفاده کنید.

Inputmask:”a”???A

تعیین مقادیر پیش فرض برای فیلدها

• Default Value :

شما می توانید با این خصوصيت براي فيلد طراحي شده خود يك مقدار به صورت پيش فرض تعریف کنید. به طور مثال فیلد شهر با نوع داده Text را در نظر بگیرید و خصوصیت Default Value:esfahan قرار دهید .در نمای ورود داده هرگاه رکورد جدیدی ایجاد شود شما مقدار esfahan را در ستون فیلد نام شهر می بینید،شما میتوانید این مقدار پیش فرض را پذیرفته و یاحذف و مقدار جدیدی وارد کنید.

• Rule Validatin :

خصوصيتي است كه امكان كنترل ورود داده ها را دارا مي‌باشد، به عبارتي ديگر با تعيين مقدار در اين خصوصيت كاربر را ملزم به وارد كردن مقادير تعيين شده مي‌نماييد.

برای مثال شما می خواهید فیلد کشور فقط نام کشور ایران و یا آلمان را از کاربر دریافت و لا غیر ،پس ابتدا خصوصیت Validation Rule:"Iran" or "German" را برای این فیلد وارد کنید در نمای ورود داده وقتی می خواهید برای این فیلد داده وارد کنید اگر غیر از این دو کشور کشور دیگری وارد شود ، نمی پذیرد و پیغام خطا می دهد.

انواع عملگرها

عملگرهاي مقايسه‌اي :

1. > علامت بزرگتر
2. < علامت کوچکتر
3. = علامت مساوی
4. => علامت کوچکتر و مساوی
5. =< علامت بزرگتر و مساوی
6. < > علامت مخالف

عملگرهاي منطقي:

1. And این شرط در صورتی برقرار است که هر دو شرط درست باشد.
2. Or این شرط در صورتی برقرار است که حداقل یکی از شرط ها درست باشد.
3. Xor این شرط در صورتی برقرار است که حداقل یکی از شرط ها غلط باشد.
4. Not این شرط در صورتی برقرار است که هر دو شرط غلط باشد.
5. …. Between ….And این شرط محدوده ایی از مقادیر را تعیین میکند.مثلا نمرات بین 15 تا 20 کافیست در این شرط بنویسیدValidation Rule:Between 15 And 20 بنابراین فقط نمرات بین این محدوده را دریافت میکند.
این عملگر ها برای شرط گذاری روی این خصوصیت مطابق مثال فیلد کشورکاربرد دارد در مثالهای بالا با انواع کاربردهای ان اشنا شده و می توانید بکار ببرید

• Validation Text :
درصورتي كه كاربر مقاديري خارج از مقادير تعيين شده در خصوصيت قبل وارد نمايد پيغام خطا صادر مي‌نمايد.(كاربر مي‌تواند خود پيغام مناسبي درج نماييد)

• Required :
در صورت فعال كردن اين خصوصيت ورود داده براي آن فيلد الزامي مي‌باشددر صورت وارد نكردن داده ،پيغام اخطار مي‌دهد. به طور مثال اگر این خصوصیت را برای فیلد نام خانوادگی روی مقدار Yes تنظیم کنید ، در نمای ورود داده اگر کاربر ستون این فیلد را خالی گذارد و ان سطر را پر کند هنگامی که می خواهد سراغ رکورد بعد برود پیغام خطا مبنی بر اینکه این فیلد نمی تواند خالی باشد می دهد و تا زمانی که مقدار ندهید به شما اجازه ورود داده نمی دهد.
• Length Allow Zero:

مشخص مي‌كند كه آيا متني به طول صفر در فيلد قابل قبول است يا خير.

شناسایی اصول کار با شاخص ها

شناسایی اصول کار با رابطه ها ، فیلدهای کلیدی و ایندکسها (شاخص ها)

دلیل استفاده از ارتباطات بین جداول این است که از ورود داده های تکراری بی مورد و شلوغی بانک اطلاعاتی جلوگیری شود.لذا هر بخش از اطلاعات مرتبط را در یک جدول سازماندهی مینماییم.به طور مثال بانک اطلاعاتی کارنامه دانش آموزی را در نظر بگیرید حداقل 2 جدول ، یکی مشخصات دانش اموز و دیگری مشخصات دروس لازم است برای اینکه مشخص شود هر دانش اموزی چه دروسی دارد باید بین این دو جدول ارتباط برقرار کرد.در برقراری ارتباط باید فیلدی انتخاب شود که نماینده برقراری این ارتباط شود پس باید این فیلد شاخص باشد،یعنی Index گذاری شود.همچنین این فیلد باید کلید اصلی شود (primary key).

کلید اصلی:

کلید اصلی ،داده های شما را با مشخص کردن رکوردها به صورت یکتا سازماندهی می کند.کلید اصلی فیلد خاصی از آن جدول است.

پس می توان نتیجه گرفت که فیلدی که کلید اصلی میشود خاصیت یکتایی و منحصر بفرد بودن دارد و تکرار پذیر نیست.بنابراین بدانید فیلد هایی باید به عنوان کلید اصلی انتخاب شود که یکتا باشد مانند کد دانش اموز در جدول مشخصات دانش اموز ،کد محصول،کد سفارش،کد مشتری و غیره....فیلدی مثل نام ،نام خانوادگی نمی توانند کلید اصلی شود زیر نامها و نام خانوادگی های مشابه وجود دارد پس نمی تواند یکتا باشد .بنابراین فیلدهایی که به صورت کد هستند برای این منظور کاربرد دارند.