طراحی شبکه نوری روی تراشه مقیاس پذیر با کاهش نقش تراکنش‌های الکتریکی
شبکه نوری روی تراشه مقیاس پذیر با کاهش نقش تراکنش‌های الکتریکی طراحی شد.
به گزارش سرویس علم و فن آوری پایگاه اطلاع رسانی صبا به نقل از باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران"ایسکانیوز" با افزایش روز افزون تعداد هسته های محاسباتی بر روی یک تراشه، یک زیرساخت ارتباطی با پهنای باند بالا و توان‌مصرفی پایین، بی تردید مهم ترین نیاز پردازشگرهای چند هسته ای نسل بعدی می‌باشد. امروزه بخش عمده‌ای از توان‌مصرفی در معماری‌های چندپردازنده‌ای با کارایی بالا به اتصالات روی تراشه تعلق دارد. بر همین اساس، کاهش توان‌مصرفی با حفظ کارایی بالا در این معماری‌ها یکی از مسایل مورد توجه می‌باشد. شبکه های نوری بر روی تراشه دارای این پتانسیل ها برای جایگزینی سیم‌های الکتریکی و حل مشکل گلوگاه ارتباطی در مدارت مجتمع هستند.
در سال های اخیر مسیریاب ها و معماری های متعددی با رویکردهای متفاوت، نسبت به نیازهای موجود طراحی شده است که هر یک مزایا و معایبی را به همراه دارند.
ساختار ارائه شده در [Briere_07]، مشکل مقیاس‌پذیری داشته و در [Shacham_08] تأخیر شبکه به دلیل رزرو الکتریکی المان‌‌های نوری افزایش می‌یابد. در ساختار دیگری مشکل مقیاس‌پذیری تا حد زیادی حل شده و تأخیر ناشی از رزرو الکتریکی مسیر نسبت به موارد قبلی، به مقدار قابل توجهی کاهش یافته است. آنچه در این پروژه مد نظر است، کاهش توان مصرفی از طریق کاهش عناصر اولیه سوئیچینگ و استفاده از قابلیت‌های تکنیک نوری است، که آن را از سایر فن آوری های موجود متمایز می کند. سپس با ارائه معماری ترکیبی و سلسه مراتبی به حل برخی مشکلات موجود در ساختارهای کنونی کمک وگامی مؤثر در جهت پیشبرد تکنولوژی نوری برداشته شده است.
برای ارزیابی طرح پیشنهادی، ابتدا یک شبیه‌ساز ONoC با توجه به ساختار پیشنهادی در سطح رفتاری پیاده‌سازی کرده و سپس آن را از نظر توان‌مصرفی و تأخیر با ساختارهای قبلی در فناوری nmا22 مقایسه کرده اند.
با کاهش عناصر اولیه سوئیچینگ، توان‌مصرفی مسیریاب پایه حداقل50% نسبت به ساختارهای موجود مشابه کاهش یافته است. همچنین در شبکه‌ی نهایی ارائه شده در این پروژه، متوسط توان‌مصرفی یک بسته به mWا115 کاهش یافته است، که نسبت به سایر شبکه‌های موجود بسیار قابل ملاحظه است.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه صنعتی شریف، این طرح در دانشکده مهندسی کامپیوتر دانشگاه و توسط دانشجوی کارشناسی ارشد این دانشکده هدی آقایی و با همکاری دکتر شاهین حسابی عضو هیات علمی این دانشکده انجام شده است.
