فرهنگ اسکیت بورد: یک ورزش مخاطره آمیز به صعود سرخپوستان آمریکایی کمک می کند

فرهنگ اسکیت بورد: یک ورزش مخاطره آمیز به صعود سرخپوستان آمریکایی کمک می کند

ورزشکاران می گویند، این ورزش شجاعت، پایداری و اخلاق نیرومند کار را ترویج می کند




واشنگتن- ممکن است اسکیت بورد که نشان خطر پذیری و بی باکی جوانان است، راه غیر محتملی به سوی بلوغ و مسئولیت به نظر رسد. ولی بنا بر آنچه که در یک نمایشگاه جدید در موزۀ ملی سرخپوستان آمریکایی (NMAI) وابسته به مؤسسۀ اسمیتسونین عرضه شده، از آنجا که این ورزش - یکی از محبوب ترین ورزش ها در قلمروهای اختصاص یافته به سرخپوستان در سراسر آمریکا - نظم و اتکاء به نفس و پشتکار را تقویت می کند، برای بسیاری از ورزشکاران بومی یک تجربۀ تحول افرین به شمار می رود.
"پرش و پایداری: فرهنگ اسکیت بورد درمیان سرخپوستان آمریکا"، نمایشگاهی که تا 13 سپتامبر 2009 دایر است، نشاط و خلاقیت فرهنگ اسکیت بورد سرخپوستان آمریکایی را به نمایش می گذارد، و در همان حال روند تکاملی این ورزش را پیگیری و بر دستاوردهای اسکیت بورد سوارهای قبیله ای تاکید می کند. بتسی گوردون، مدیر برنامۀ موزۀ ملی سرخپوستان آمریکایی برای نمایشگاه پرش و پایداری، اخیراً در مصاحبه ای با America.gov توضیح داد که ورزش اسکیت بورد اهمیت "شجاعت، قوت و پایداری" را اثبات و"انتقال ارزش های فرهنگی سرخپوستان را توسط یک رسانۀ مدرن آسان می کند." این ورزش همچنین موجب ایجاد یک سبک محبوب موسیقی، هنر و طرح های گرافیک، عکاسی، فیلم سازی، و کارآفرینی ویژۀ خود شده است که در حوزۀ رفت و آمد اسکیت بورد سوارهای جوان داخل و خارج از قلمروهای اختصاص یافته به سرخپوستان رایج است.
ورزش اسکیت بورد سواری دارای ریشه هایی در فرهنگ سرخپوستان است و شاخه ای از موج سواری، ورزشی که توسط اهالی بومی هاوایی اختراع شد محسوب می شود. موج سواری در اواخر سال های دهۀ 1950 و اوایل سال های دهۀ 1960 توسط فیلم هایی مانند Gidget (1959) و تابستان بی پایان (1966)- و گروه های موسیقی مانند Beach Boys (سفر موج سواری، 1966) از جزیرۀ هاوایی به قارۀ آمریکا راه یافت و موقعیت خود را به عنوان اصلی ترین سرگرمی نوجوانان کالیفرنیایی تحکیم کرد. نمایشگاه "پرش و پایداری" بازدیدکنندگان را از این امر مطلع می سازد که اسکیت بورد مدرن وجود خود را مدیون نوآورانی است که تختۀ موج سواری را تغییر دادند، کوچک ترش ساختند و به آن چرخ اضافه کردند. بنا بر توضیحات این نمایشگاه، "نفوذ موج سواری در فرهنگ نوجوانان آمریکایی، زمینۀ کمال مطلوبی برای اسکیت بورد سواری فراهم ساخت،" ورزشی که نوجوانانی را که به آب دسترسی نداشتند قادر ساخت که حتی اگر هزاران کیلومترهم دورتر از نزدیک ترین ساحل می زیستند، با سوار شدن بر یک تخته چوب با باریکه ای از فایبرگلاس یکه تازی کنند.
گوردون زمانی به درجۀ شیوع و نفوذ این ورزش در جوامع سرخپوستان آمریکایی پی برد که مشغول کار روی طرح دیگری برای موزۀ ملی سرخپوستان آمریکایی بود. این طرح سبب آشنایی او با داستین کرگ ( کوه سفید آپاچی/ ناواهو) فیلم ساز شد. داستین که از اسکیت سواری خود و دوستانش در دوران نوجوانی فیلم برداری کرده بود، علاقۀ گوردون را به این ورزش برانگیخت و اندکی بعد گوردون حضور در مسابقات اسکیت بورد سواری میان قبیله ها آشنایی با اسکیت بورد سوارها را آغاز کرد، گوردون گفت، این ورزشکاران " علاقۀ شدید و اخلاق حرفه ای باورنکردنی" را برای ورزش خود به ارمغان آوردند. طبق مشاهده او، "شما بارها به زمین می افتید، ولی دوباره بر می خیزید و پشتکار به خرج می دهید."

گوردون گفت: افراد جوان تر اسکیت بورد را انتخاب می کنند، "چون سرگرم کننده و چالش انگیز است. به نظر من بیشتر اسکیت بورد سوارها اهمیتی برای ریشه های این ورزش قائل نیستند، ولی برخی از ورزشکاران مسن تر- از جمله کرگ، که شرکت "اسب جنگی چهار چرخه" را بنیان گذاشت- بر این باورند که این ورزش می تواند وسیله ای برای کمک به قراری ارتباط میان کودکان و میراث قبیله ایشان باشد. شرکت متعلق به کرگ از یک تیم اسکیت بورد هم نام، حمایت به عمل می آورد. این تیم که متشکل از ورزشکاران جوان است، با به تن کردن لباس های سنتی پیشاهنگ های قرن نوزدهم قبیلۀ آپاچی بر هویت خود تاکید می کند. نمایشگاه ملی سرخپوستان آمریکا می گوید، وقتی اسکیت بورد سوارهای تیم "اسب جنگی چهار چرخه" که طرح های قبیله ای را روی اسکیت بوردهای خود نقاشی کرده اند، در هوا می پرند، "با اتکاء به افتخار بومی بودن خود پرواز می کنند."
نمایشگاه "پرش و پایداری"، همچنین چهره هایی از اسکیت بورد سوارهای دیگری را که به کارآفرینانی تبدیل شده اند و ماموریت مشابهی را پیگیری می کنند، به نمایش می گذارد. تاد هاردر، از دودمان کریک، بنیانگذار اسکیت های بومی است. تخته های اسکیت این شرکت با واژگانی به زبان های قبیله ای تزئین شده اند. از هاردر چنین نقل قول شده است: "اگر بتوانم حتی اندکی دانش با دیگران در میان بگذارم، به کودکان یک یا دو واژه به زبان مادریشان بیاموزم؛ در آن صورت کار خود را انجام داده ام."جیم مورفی، از دودمان لنی لناپ، شرکتی را به نام اسکیت بوردهای زانوی مجروح تاسیس کرد؛ او همراه با هاردر نخستین سازمان غیر انتفاعی سرخپوستان آمریکایی را به نام خرد تشکیل دادندکه به "ترویج قوۀ خلاقه، ایجاد شجاعت، امکان پذیر و تسهیل کردن هویت و افتخار فرهنگی، ترویج فعالیت های مسالمت آمیز و بهداشت جسمی از طریق ورزش اسکیت بورد" اختصاص دارد.
دیدارکنندگان از موزۀ ملی سرخپوستان آمریکایی مطالبی را دربارۀ ورزشکاران جوان نیز می آموزند. برایان چاپو، ناواهوی بیست ساله، و برادران لرما – اوگوستین ده ساله و آرماندµ هفت ساله که به تیم آگوآ کالینته از سرخپوستان کاهوئیلا تعلق دارند، میان برترین رقابت کنندگان در گروه های سنی خود هستند. چاپو که به طور نیمه وقت به طور حرفه ای در مسابقات شرکت می کند در حال حاضر توسط هفت شرکت پشتیبانی می شود؛ او در سطح ملی رقابت می کند و در رویدادهای سرخپوستان آمریکایی نیز شرکت می جوید. اوگوستین لرما که آرزو دارد روزی در مسابقات X-Games شرکت کند، به مدرسۀ اسکیت بورد Kids That Rip در مسا، ایالت آریزونا می رود. بنا به اظهار نمایشگاه پرش و پایداری"این مدرسه نخستین مدرسه در ایالات متحده است که برنامه های درسی سنتی را با تعلیمات اسکیت بورد در هم می آمیزد."
گوردون گفت، دختر ها هم به ورزش اسکیت بورد می پردازند، ولی "تعداد آنها چندان زیاد نیست. با توجه به این که این ورزش خطرناک تر و مسلتزم توانایی های جسمی بیشتری شد، میزان شرکت دخترها کمتر است. ولی من کار چندین دختر سرخپوست را در البوکورکی (ایالت نیو مکزیکو) که اسکیت بورد سواری می کنند پیگیری کرده ام و امیدوارم که آنها را زمانی به موزۀ ملی سرخپوستان آمریکایی بیاورم."
در حالیکه بیشتر ورزشکاران جوان قبیله ای هرگز در سطح حرفه ای رقابت نخواهند کرد، مشارکت آنها در فرهنگ اسکیت بورد سرخپوستان آمریکایی، آنها را در معرض فعالیت های مرتبط گوناگونی می گذارد که می توانند نهایتاً به مهارت های قابل عرضه در بازار دست یابند. گوردون گفت: "ورزش اسکیت بورد سواری فضلیت هایی را می آموزد که در گذشته ریشه دارند، ولی در زمان حال نیز بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. این ورزش دریچه ای را نیز به سوی دنیای هنر، فیلم، کارآفرینی باز می کند" که سرخپوستان جوان آمریکایی و جوامعشان را پایدار نگه می دارد. گوردون افزود، قبایل اصولاً به حمایت از بلند پروازیهای اسکیت بورد سواران جوان گرایش دارند و برخی از قبیله ها برای فرزندانشان پارک های اسکیت بورد سواری می سازند."
نمایشگاه "پرش و پایداری" که در 12 ژوئن افتتاح شد، 28 شئ و 45 تصویر، از جمله عکس های کمیاب بایگانی، تخته های اسکیت بورد که توسط شرکت های سرخپوستان آمریکایی ساخته و تولید شده اند، هنرمندان معاصر، و فیلم هایی از اسکیت بورد بازهای سرخپوست را در حال عمل در بر می گیرد.
اطلاعات بیشتر در تارنمای موزۀ ملی سرخپوستان آمریکایی در دسترس است.