مي‌گويند:« ديگر گدايي هم فايده‌اي ندارد»؛ فوتبال فارس اسير يك شعار؛ "چو فردا رسد فکر فردا کنيم"!
علي سعيدلو، معاون رئيس‌جمهور و رئيس سازمان تربيت بدني در سفر سال گذشته هيات دولت به شيراز در جمع خبرنگاران گفت: "از برق و فجر حمايت مي‌کنيم." امروز فجر به ليگ پايين‌تر سقوط کرده و برق در صعود ناکام مانده؛ امروز که تيم فوتسال صدرا به سرنوشت مرصاد دچار شده و به استان همجوار واگذار شده است، بيش از هر زمان ديگري آن جمله معاون رئيس جمهور در گوش‌مان تکرار مي‌شود؛ "از برق و فجر حمايت مي‌کنيم."
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) ـ منطقه فارس، سئوال بي‌جواب مانده اين است که چرا مسئولان و مديران استان فارس نتوانستند با سرمايه‌گذاري بر همين جمله کوتاه علي سعيدلو، اقدام به جذب اعتبارهاي لازم براي فوتبال و فوتسال فارس کنند؟
اگر متوليان امر در همان زمان محکم همين يک جمله طلايي را چسبيده بودند، امروز حال و احوال فوتبال اين استان به چنين وضعي دچار نمي‌شد. هرچند اين افراد طي ماه‌هاي گذشته که روزگار سختي بر فوتبال و فوتسال فارس گذشت، خود را زياد آفتابي نکردند و هر يک به بهانه‌اي از انظار دور شدند اما به طور يقين هواداران فوتبالِ فارس، فراموش نخواهند کرد که در زمان مديريت و صدارت چه کساني حق داشتن تيم در ليگ برتر را از دست دادند.
افرادي که حرف موثر معاون رئيس جمهور را رها کردند تا تنها در آرشيو روزنامه ها بايگاني شود، حتي اکنون که سرنوشت باشگاه‌هاي فارس مشخص شده است، نيز حاضر نيستند پا پيش بگذارند و براي فصل آينده و برگرداندن آب رفته به جوي، اقدام کنند. اکنون فوتبال و فوتسال شيراز با سقوط سپاسي و واگذاري صدرا به کما رفته است؛ رئيس هيات فوتبال بي‌پرده ادعا مي‌کند که "ديگر گدايي نيز فايده ندارد"؛ سرنوشت تيم ها نامعلوم است و خطر انحلال و واگذاري معدود تيمهاي باقيمانده را تهديد مي کند؛ نهادهاي مختلف ضمن متهم کردن يکديگر، وظيفه حمايت از ورزش فارس را به ديگري پاس مي‌دهند؛ بازيکنان شاخص يکي پس از ديگري سر از تيم هاي شهرهاي دور و نزديک در مي‌آورند تا آسمان فوتبال و فوتسال فارس کم‌فروغ‌تر از قبل شود و... در اين ميان تنها هواداران هستند که در حسرت شور سکوهاي حافظيه مي‌سوزند و غصه مي‌خورند که فوتبالِ ليگ برتري، براي‌شان به کالايي دور از دسترس تبديل شده است.
سياوش اکبرپور، مهدي رجب‌زاده، مهرزاد معدنچي، غلامرضا رضايي، اميدرضا روانخواه، محمد منصوري، فرشيد طالبي، عليرضا عباسفرد، مهدي و مجتبي شيري، مجتبي زارع، داريوش يزداني، فريد عابدي و ...؛ اين نام ها از جمله گران‌ترين بازيکنان ليگ برتر هستند. بازيکناني که بر سر نقل و انتقال‌شان مديران و واسطه‌ها و رسانه‌ها جنجال زيادي به پا مي‌کنند. نقطه مشترک همه اين بازيکنان محل شروع فوتبال‌شان است؛ شيراز.
به اين نام‌ها امين متوسل‌زاده، ميرهاني هاشمي، خليل صالح‌آزاد، محسن نيساني و ديگر بازيکناني که امسال از برق و فجر جدا مي‌شوند را بيافزاييد.
آيا با اين بازيکنان نمي‌توان يک تيم مدعي و مقتدر در سطح ليگ برتر ساخت؟ قطعا چنين امکاني وجود دارد اما چرا هر يک از بازيکنان با پيراهن ساير تيمهاي غيرشيرازي به ميدان مي‌روند؟ پاسخ در بي‌برنامگي و روزمرگي سيستم مديريتي فوتبال فارس است. راه حل خروج فوتبال فارس از بن بست و رکود کنوني، مثلثي است متشکل از "يک اتاق فکر" و "يک برنامه بلندمدت استراتژيک" و "يک تيم مديريتي باتجربه و توانمند". در چنين حالتي است که مي‌توان اميدوار بود به سطح فوتبال اصفهان و شايد تبريز برسيم و به جاي مشاهده بازيکنان شيرازي در قاب تلويزيون، آنها را در مستطيل سبز حافظيه و در پيراهن باشگاه‌هاي شيرازي ببينيم.
متاسفانه امروز فوتبال شيراز از داشتن هر سه ضلع اين مثلث محروم است؛ متوليان امر چه در باشگاه‌ها و چه در هيات فوتبال، درها را بسته و پنبه‌ها را محکم در گوش‌ها فرو کرده‌اند که مبادا نظري و ايده تازه‌اي وارد نشود. از نظر برنامه نيز مجموعه فوتبال فارس، به شدت اسير روزمرگي و شعار "چو فردا رسد فکر فردا کنيم" است. اکثر مديران و متوليان فوتبال فارس نيز پس از رسيدن به مسئوليت‌ها کنوني‌شان فرصت ابراز وجود و کسب تجربه به دست آورده‌اند و طي 10 سال گذشته، کمتر چهره شاخص و باتجربه‌اي در قامت يک مدير به بدنه فوتبال و فوتسال فارس افزوده شده است.
ایسنا
