بهينه سازي سيستم گرمايش در سالن هاي مرغداري
بهينه سازي سيستم گرمايش در سالن هاي مرغداري
نصب و كاربرد اين وسايل تابع نكات ايمني و حفاظتي خاص است. يك منبع حرارتي مناسب و مطمئن بايد قادر به توليد گرماي يكنواخت و منطبق بر شرايط سالن باشد، به سادگي قابل راه اندازي باشد، نياز به مراقبت نداشته باشد، هزينه هاي آن زياد نباشد و براي كارگران و طيور خطرناك نباشد. از مادر هاي مصنوعي نفتي، گازي، برقي، لامپ هاي مادون قرمز، انواع بخاري ها، سيستم هاي مولد هواي گرم(هيتر) و دستگاه هاي حرارت مركزي(شوفا‍ژ) كه سوخت آنها ممكن است گازوئيل، نفت، گاز و برق باشد، جهت تأمين حرارت سالن استفاده مي شود.
بر حسب نوع و شرايط پرروش از مولدهاي حرارتي براي گرم كردن سالن استفاده مي شود. در پرورش بر روي بستر مي توان از مادرهاي مصنوعي و ساير روش هاي گرم كردن استفاده كرد. در حالي كه در پرورش در داخل قفس بيشتر از روش هاي گرم كردن مركزي استفاده مي شود، لازم است شرايط و نحوه گرم كردن سالن طوري تنظيم شود كه دماي سالن در طبقه هاي مختلف قفس يكسان باشد. معمولاً در سيستم هاي گرمايي براي تنظيم درجه حرارت از ترموستات استفاده مي شود. ظرفيت گرمايي دستگاه هاي گرم كننده را با واحدهاي Kcal و BTU تعيين مي كنند.
هم اكنون از دستگاه هاي حرارتي كه به صورت مستقل و مجزا از يكديگر هستند(بخاري) به علت مشكلات استفاده و هزينه هاي فراوان كمتر استفاده مي شود و در عوض به دليل سهولت و كارايي مناسب، بيشتر از سيستم هاي گرم كننده مركزي و يا هيتر هايي كه هواي گرم را به داخل سالن مي دمند، استفاده مي شود. در زمستان كه هواي كمتري براي تهويه، مورد نياز طيور است، براي كارايي بهتر منابع حرارتي لازم است دورترين هواكش ها به منبع حرارتي روشن شوند تا جريان هواي گرم بطور يكنواخت در سالن پخش شود.
روش هاي گرمايشي
روش گرمايش در مرغداري ها در حال حاضر بدليل استفاده از روش جابجايي هوا (Convection) تؤام با اتلاف بسيار زياد انرژي است. تعداد دفعات تهويه در مرغداري از ساير فضاهاي صنعتي بسيار بالاتر است لذا انرژي جذب شده به هوا در هيترهاي مورد استفاده قبل از تبادل حرارتي با محيط سالن،از طريق اگزوزفن هاي خروج هوا، به خارج از سالن هدايت مي شود و اين يعني اتلاف پول و سوختي كه با دشواري تهيه شده است، خيسي و رطوبت بيش از حد كف و عدم يكنواختي گرما در سطح كل سالن از مشكلات ديگر سيستم هاي متداول غيرتابشي است.
در سيستم گرمايش از طريق جابجايي هواي گرم، حرارت بيشتر در زير سقف متمركز مي گردد و سطوح نزديكتر به كف و محل استقرار پرندگان از دماي مناسب برخوردار نخواهد بود و اتلاف انرژي از طريق سقف بسيار زياد است. ولي در سيستم تابشي از طريق امواج مادون قرمز منقل مي شود، لذا امكان جهت دادن به مسير گرمايش وجود داشته و حرارت بيشتر در فضاي نزديك به كف و ساير مكان هاي مورد نياز متمركز مي گردد
بيش از 20 سال تجربيات كشورهاي اروپايي نشان داده است كه راه حل اين معضل استفاده از دستگاه هاي گرمايش تابشي است، اين دستگاه ها در زير سقف سالن هاي مرغداري نصب مي شود و گرما را از طريق تابش امواج مادون قرمز(Infrared) به طرف كف سالن و بدن جوجه ها هدايت مي كند، تبادل حرارت عمدتاً از طريق تابش يا Radiation صورت مي گيرد و اتلاف انرژي از طريق هوا بسيار جزيي مي باشد.
در اين روش، كف سالن گرم و رطوبت آن تقليل يافته و انتقال آلودگي به جوجه ها كاهش مي يابد ضمن اينكه پراكندگي گرد و غبار در داخل سالن نيز به حداقل مي رسد. براي جلوگيري از كاهش اكسيژن در داخل سالن، دستگاه، هواي مورد نياز مشعل را توسط لوله اي از خارج سالن دريافت مي كند و لذا در غلظت اكسيژن داخل سالن تغييري ايجاد نمي شود، علير غم سوخت نسبتاً كامل اين دستگاه ها، گازهاي حاصل از احتراق به خارج از سالن هدايت مي گردد.
مزاياي دستگاه هاي گرم كننده تابشي در مرغداري ها
· تأمين گرمايش مطلوب و راحت در تمام سطح سالن
· مصرف كم سوخت (كمتر از 50% نسبت به ساير دستگاه ها )
· مصرف جزيي برق ( هر دستگاه 1/0 كيلو وات در ساعت)
· تقليل انتقال آلودگي و عدم چرخاندن غير ضروري هوا
· توزيع يكنواخت تر و امكان كنترل درجه حرارت
· جلوگيري از ازدحام پرنده ها و كاهش امراض و تلفات
· گرم و خشكي كف سالن
· بالا بودن سوخت و ساز جوجه ها
· امكان شستشو و ضد عفوني دستگاه در هر دوره
· امكان تأمين دماي 32 درجه سانتيگراد در روزهاي اول جوجه ريزي
· گرمايش سالن هاي پرورش بوقلمون و شترمرغ نيز با دستگاه هاي گرمايشي تابشي يه نحوه مطلوب تأمين مي گردد
http://www.teyor.blogfa.com/
