مبارک باد روز زن و زمین (روز فداكاری) در ایران باستان به بانوان انجمن

از هزاران سال پیش در ایرانزمین پنجم اسفند (سپندارمذ) روز زمین بود و مراسم آن برگزار می شد. ایرانیان از عهد باستان همه تلاش خود را بكار می بردند تا زمین (محیط زیست) آلوده نشود. از آنجا كه زمین مادر و زاینده محصولات و هستی بخش است و ایرانیان باستان زنان را نیز دارای همین خصلتهای خوب تشخیص داده بودند بعدا روز زمین به «روز زن و زمین» تبدیل شد و «روز فداكاریها» قرار گرفت. برگزاری مراسم و گرفتن جشن به مناسبت این روز، قدمت تمدن ایرانیان را ثابت و جهانیان را نسبت به آن وادار به تعظیم و احترام می کند. پس از ساسانیان، برگزاری مراسم این روز ملی هم كمرنگ شد، ولی آن گروه از پارسیان که در پی حمله عرب جلای وطن کردند و ایرانیان زرتشتی نسبت به آن وفادار مانده اند كه به نظر می رسد به تدریج دوباره دارد رونق می گیرد. «جمشیدنوشروان مهتا» نخستین شهردار کراچی که یک پارسی بود تلاش بسیار کرد که پنجم اسفند در شبه قاره هند روز «زن و زمین» شود. در آن زمان هندوستان متعلق به انگلستان بود و «هندوستان انگلیس» نام داشت. جمشیدنوشروان که به میهن نیاکان (ایرانزمین) عشق می ورزید این تلاش خودرا از سال 1918 آغاز کرده بود. وی که 12 سال شهردار کراچی (در آن زمان یک شهر هندوستان در ایالت سند) بود و مدارس و بناهای متعدد در آنجا ساخت و به یادگار گذاشت و پیشاهنگی پسران را به وجود آورد یکم آگوست 1952 در 66 سالگی درگذشت. مورخان تاریخ قرون قدیم و وسطا «زن ایرانی»را نمونه نجابت، وفاداری، شرافت، اخلاق، فداكاری، گذشت و مهربانی اعلام کرده اند كه این خصلت همچنان حفظ شده است. در تاریخ ملل دیگر به موارد متعدد از بی وفایی همسران دولتمردان و سیاستمداران معروف اشاره شده است كه تاریخ باشكوه ایران عاری از این ناپاكیهاست كه افتخاری است بزرگ و نشانه تمدن ایرانی.
http://i41.tinypic.com/2urt2q1.jpg