مراقبت تسکینی از بیمار سرطانی
1. مراقبت تسکینی چیست؟
مراقبت تسکینی مراقبتی است که برای بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی بیمارانی صورت می‌گیرد که به بیماری خطرناک یا تهدیدکننده جان، مانند سرطان، دچار می‌باشند. هدف از درمان تسکینی این است که در زودترین زمان ممکن علائم و عوارض جانبی بیماری و درمان آن، و همچنین مسائل روانی و اجتماعی و معنوی مرتبط با بیماری، پیشگیری یا درمان شود. هدف از مراقبت تسکینی درمان بیماری نمی‌باشد. مراقبت تسکینی را مراقبت رفاهی، مراقبت حمایتی، و مدیریت علائم هم می‌نامند.
2. در چه هنگامی‌از مراقبت تسکینی در مورد بیماران سرطانی استفاده می‌شود؟
در تمام طول مدت بیماری شخص مبتلا به سرطان، از مراقبت تسکینی استفاده می‌شود. این مراقبت باید در زمان تشخیص بیماری آغاز شود و در طول مدت درمان، مراقبت پیگیرانه، و تا پایان عمر شخص بیمار ادامه یابد.
3. چه کسانی مراقبت تسکینی را ارائه می‌دهند؟
گرچه هر شخص شاغل در حرفه پزشکی می‌تواند با پرداختن به عوارض جانبی و مسائل احساسی سرطان مراقبت تسکینی را ارائه دهد، فعالیت برخی از افراد دست‌اندرکار این حرفه بر مراقبت تسکینی متمرکز است. متخصص درمان تسکینی شخصی حرفه‌ای و دست‌اندرکار امور بهداشتی است که در درمان علائم بیماری، عوارض جانبی، و مشکلات احساسی مربوط به بیماران سرطانی تخصص دارد. هدف از این درمان این است که بیمار سرطانی از بهترین کیفیت زندگی ممکن برخوردار شود.
در اغلب موارد، متخصصان مراقبت تسکینی به صورت بخشی از یک گروه چند رشته‌ای برای هماهنگ نمودن مراقبت ارائه شده عمل می‌کنند. امکان دارد این گروه متخصصان مراقبت تسکینی شامل پزشکان، پرستاران، متخصصان تغذیه، داروسازان، و مددکاران اجتماعی باشد. در بسیاری از این گروه‌ها، روانشناسان یا روحانیان شاغل در بیمارستان هم شرکت دارند. ممکن است متخصصان مراقبت تسکینی درباره مدیریت درد و علائم دیگر هم توصیه‌هایی را به پزشکان مراقبت‌های اولیه (اصلی) ارائه دهند.
4. اگر شخصی مراقبت تسکینی را بپذیرد، آیا این به معنی آن است که سرطان او درمان نخواهد شد؟
خیر. مراقبت تسکینی علاوه بر درمان سرطان ارائه می‌شود. اما، هنگامی‌که بیمار به مرحله‌ای می‌رسد که درمان برای نابودی سرطان دیگر توجیه‌پذیر نمی‌باشد، مراقبت تسکینی به‌صورت کانون کل مراقبت از او در می‌آید و این مراقبت تسکینی همچنان به عمل می‌آید تا علائم بیماری و مشکلات احساسی سرطان کاهش یابد. ارائه‌دهندگان مراقبت تسکینی می‌توانند کمک کنند گذر به مرحله مراقبت از بیمار در مرحله پایانی عمر او آسان‌تر صورت گیرد.
5. مراقبت تسکینی چه تفاوتی با مراقبت از بیماران مراحل انتهایی دارد؟
گرچه مراقبت از بیماران مراحل انتهایی از همان اصول رفاهی و حمایتی مراقبت تسکینی برخوردار است، اما مراقبت تسکینی در مراحل ابتدایی‌تری از فرآیند بیماری عرضه می‌شود. همان‌طور که در بالا گفته شد، در هنگامی‌که بیمار از مراقبت تسکینی برخوردار می‌شود، درمان سرطان او ادامه می‌یابد و ارزیابی می‌شود. مراقبت از بیماران مراحل انتهایی یکی از شکل‌های مراقبت تسکینی است و در مورد شخص بیماری استفاده می‌شود که دیگر نمی‌توان بیماری او را با درمان کنترل نمود. در مورد بیماران مراحل انتهایی، تأکید بر درمان آنها نبوده بلکه بر مراقب از آنها تأکید می‌شود. هنگامی‌که تشخیص می‌دهند شخص بیمار به مرحله انتهایی بیماری رسیده (که معمولاً به‌عنوان مرحله‌ای تعریف می‌شود که در آن انتظار عمر 6 ماه یا کمتر می‌باشد) و به پایان عمر خود نزدیک شده است، شاید او واجد شرایط برخورداری از مراقبت از بیماران مراحل انتهایی بشود.
6. مراقبت تسکینی در چه محلی به بیماران سرطانی ارائه می‌شود؟
در مراکز و بیمارستان‌های سرطان، در اغلب موارد افرادی به‌عنوان متخصصان مراقبت تسکینی فعالیت دارند. همچنین امکان دارد در این مکان‌ها یک گروه مراقبت تسکینی وجود داشته باشد که نیاز‌های بیمار و خانواده او را زیر نظر می‌گیرد و به این نیاز‌ها رسیدگی می‌کند. همچنین ممکن است در مراکز سرطان برنامه‌ها یا کلینیک‌هایی وجود داشته باشد که در آنها به مسائل خاص مراقبت تسکینی، مانند ادم لنفاوی (Lymphedema)، مدیریت درد، عملکرد جنسی، یا مسائل روانی – اجتماعی می‌پردازند.
امکان دارد بیمار در منزل خود تحت‌نظارت پزشک یا از طریق مراقبت از بیماران مراحل انتهایی، یا در تأسیساتی که مراقبت دراز مدت را ارائه می‌دهند هم از مراقبت تسکینی برخوردار شود.
7. چگونه بیمار می‌تواند مکانی را پیدا کند که مراقبت تسکینی را ارائه می‌دهد؟
بیماران باید از پزشکان خود نام متخصصان مراقبت تسکینی و مدیریت علائم را بپرسند که محل زندگی بیماران در ناحیه فعالیت آنها واقع است.
8. در مراقبت تسکینی به چه مسائلی می‌پردازند؟
ممکن است مراقبت تسکینی دامنه گسترده‌ای از مسائل را شامل شود و نیاز‌های خاص هر شخص بیمار را در برنامه مراقبت تسکینی او منظور کنند. امکان دارد در افراد مختلف اثرات بدنی و احساسی سرطان و درمان آن متفاوت باشد. به‌عنوان مثال، ممکن است تفاوت در سن، زمینه فرهنگی، یا سیستم‌های حمایتی باعث شود نیاز‌های مرتبط با درمان تسکینی بسیار متفاوت باشد.
در مراقبت جامع تسکینی، مسائل زیر در مورد تمام بیماران در نظر گرفته می‌شود:
- مسائل بدنی. علائم رایج بدنی شامل درد، خستگی شدید، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، تنگی نفس، و بی‌خوابی است. با استفاده از دارو یا با به‌کارگیری روش‌های دیگر، مانند درمان با تغذیه و فیزیوتراپی یا شیوه‌های تنفس عمیق، می‌توان بسیاری از این علائم را تسکین داد. همچنین می‌توان از شیمی‌درمانی، پرتودرمانی، یا جراحی برای کوچک کردن تومور‌هایی استفاده نمود که باعث ایجاد درد و مشکلات دیگر می‌شوند.
- مسائل احساسی و مقابله با بیماری. متخصصان درمان تسکینی می‌توانند منابعی را تأمین کنند تا به بیماران و خانواده‌های آنها کمک شود با احساساتی مقابله نمایند که با تشخیص و درمان سرطان به‌وجود می‌آیند. افسردگی، اضطراب، و ترس تنها تعداد معدودی از نگرانی‌هایی هستند که می‌توان از طریق کاربرد درمان تسکینی با آنها مقابله نمود. امکان دارد کارشناسان بیماران را راهنمایی نمایند، استفاده از گروه‌های حمایتی را توصیه کنند، جلسات خانوادگی برگزار نمایند، یا بیماران را به متخصصان بهداشت روان ارجاع دهند.
9. آیا عضو خانواده شخص بیمار می‌تواند از درمان تسکینی برخوردار شود؟
- بله. اعضای خانواده بخشی مهم از مراقبت تسکینی هستند و، مانند شخص بیمار، تعدادی نیاز متغیر دارند. اعضای خانواده معمولاً زیر بار مسئولیت‌های اضافی که بر دوششان قرار می‌گیرد از پا در می‌آیند. برای بسیاری از آنها مشکل است از فامیل بیمار خود مراقبت نمایند و در عین حال تلاش نمایند دیگر تعهدات خود، مانند کار و مراقبت از دیگر اعضای خانواده، را برآورده سازند. امکان دارد مسائل دیگر باعث افزایش تنش یا استرس آنها شود، از جمله عدم اطمینان در مورد نحوه کمک به عزیزشان که دچار بیماری شده است، ناکافی بودن حمایت اجتماعی، و احساساتی مانند نگرانی و ترس. ممکن است این چالش‌ها سلامتی خود اعضای خانواده شخص بیمار را به خطر اندازد. با درمان تسکینی می‌توان به خانواده و دوستان شخص بیمار کمک نمود با این مسائل مقابله نمایند، و حمایت لازم را از آنها به عمل آورد.
10. درمان تسکینی در مرحله پایانی زندگی چگونه ارائه می‌شود؟
گذر از درمان بیماری به مراقبت از بیمار در مرحله پایانی عمر او، بخشی مهم از مراقبت تسکینی را تشکیل می‌دهد. گروه مراقبت تسکینی می‌توانند به بیماران و عزیزان آنها کمک کنند خود را آماده تغییرات فیزیکی بنمایند که امکان دارد نزدیک به پایان عمر اتفاق افتد، و به مدیریت علائم این مرحله از مراقبت بپردازند. این گروه همچنین می‌توانند به بیماران کمک کنند با افکار و مسائل احساسی که به‌وجود می‌آید مقابله نمایند، مانند نگرانی درباره ترک عزیزانشان، افکارشان در مورد میراث و روابطی که با دیگران دارند، یا به پایان رسیدن عمرشان. علاوه بر آن، امکان دارد با درمان تسکینی بتوان از نظر احساسی و در ارتباط با مسائل دیگر از اعضای خانواده و عزیزان شخص بیمار حمایت نمود، مانند اینکه چه هنگام باید از ادامه دادن به درمان بیمار منصرف شد، مشاوره در ارتباط با غصه و اندوه بازماندگان، و انتقال بیمار به مرکز مراقبت از بیماران مراحل انتهایی.
11. بیماران درباره درمان تسکینی چه می‌گویند، یا چگونه تصمیم می‌گیرند و به چه چیزی احتیاج دارند ؟
بیماران و عزیزان آنها باید درباره درمان تسکینی از پزشک پرسش کنند و، علاوه بر صحبت در مورد نیازخود به تسکین علائم و حمایت احساسی، باید بررسی نمایند به چه مقدار اطلاعات نیاز دارند. بیماران مختلف مایلند در باره تشخیص بیماری و درباره مراقبتی که لازم دارند چیز‌های متفاوتی را بدانند. بیماران باید به پزشک خود بگویند چه چیزهایی را می‌خواهند بدانند، چه مقدار اطلاعات نیاز دارند، و چه هنگام می‌خواهند این اطلاعات را دریافت نمایند.
12. چه کسی هزینه درمان تسکینی را می‌پردازد؟
اگر بیمار فاقد بیمه درمانی باشد، یا از میزان پوشش بیمه درمانی خود مطمئن نباشد، باید در این باره با یک مدد کار اجتماعی یا با مشاور مالی بیمارستان صحبت کند.
13. آیا در تحقیقات نشان داده‌اند که درمان تسکینی مفید است؟
بله. در تحقیقات مشخص شده است درمان تسکینی و اجزای متعدد آن برای سلامتی و خوشی و آسایش بیمار و خانواده او مفید است. در تعدادی از بررسی‌هایی که در سال‌های اخیر صورت گرفته مشخص شده است در بیمارانی که علائم بیماری آنها را کنترل می‌کنند، و این بیماران می‌توانند نیاز‌های احساسی خود را اظهار نمایند، مراقبت پزشکی موفق‌تر عمل می‌کند و کیفیت زندگی این بیماران و علائم فیزیکی آنها بهبود می‌یابد.
منبع
