دژ اشکانی نخل ابراهیمی، نشانه اقتدار ملی ایرانیان
دژ اشکانی نخل ابراهیمی، نشانه اقتدار ملی ایرانیان
کاوش‌های باستان‌شناسی در محوطه باستانی نخل ابراهیمی منجر به کشف دژی متعلق به دوره اشکانی شد که به گفته باستان شناسان در دهمین کنگره باستان شناسی کشور، این دژ نشان اقتدار ملی ایرانیان بر خلیج فارس بوده است.کاوش‌های باستان‌شناسی در محوطه باستانی نخل ابراهیمی منجر به کشف دژی متعلق به دوره اشکانی شد که به گفته باستان شناسان در دهمین کنگره باستان شناسی کشور، این دژ نشان اقتدار ملی ایرانیان بر خلیج فارس بوده است.
“سیامک سرلک”، سرپرست هیات کاوش محوطه باستانی نخل ابراهیمی (مغ بریمی) در دهمین کنگره باستان شناسی کشور که در بندرعباس برگزار می‌شود در این باره گفت: «مدت‌هاست که تلاش زیادی برای جعل نام خلیج فارس می شود که می تواند ابعاد گسترده ای از نظر سیاسی و اقتصادی و فرهنگی داشته باشد. کاوش های نخل ابراهیمی گواهی بر اقتدار ملی ایرانیان در خلیج فارس است.»
وی در ادامه گفت: «اسناد زیادی برای نشان دادن حاکمیت ایرانیان در خلیج فارس وجود دارد که بر همین اساس طرج کاوش محوطه نخل ابراهیمی در سال ۱۳۸۶ به همت پژوهشکده باستان شناسی و مسئولان استان هرمزگان به انجام رسید.» سرلک گفت: «ما در این طرح پژوهشی به دنبال توالی فرهنگ ها از دوران پیش از تاریخی تا دوره های متمادی بودیم. پیش از این به همت دکتر آذرنوش طرح بررسی و شناسایی منطقه میناب به انجام رسید و سپس به همت دکتر فاضلی محوطه نخل ابراهیمی برای کاوش انتخاب شد.» به گفته سرلک این محوطه باستانی دارای دو بخش استقراری و گورستانی است که گورستان آن طی یک دهه اخیر به شدت غارت شده است. اما در بخش استقراری آن یک دژ عظیم مدفون مانده که هسته اصلی محوطه را تشکیل می دهد. البته بخش هایی از این محوطه استقراری نیز توسط دریاچه میگو از بین رفته است. وسعت بقایای دژ یک و نیم هکتار است و شواهد باستان شناسی نشان می دهد که محوطه نخل ابراهیمی در بازرگانی خلیج فارس نقش نظارتی کامل داشته است. سرلک درباره اتفاقات رخ داده در محوطه گفت: «به رغم حراست و فعالت مسئولان یگان پاسدار استان، به دلیل وسعت زیاد استان و کمبود امکانات لازم از قبیل امکانات مالی و نیروی کافی، عده ای سعی در تخریب عمدی شواهد و مدارک مستند نام خلیج فارس در حاشیه این دریای بزرگ می‌شوند.» به علت نبود عوارض زمین شناختی، بادهای موسمی باعث آشکار شدن قبور می شوند که همین امر نیز سبب شده است تا غارت گران اموال فرهنگی، دست به غارت این قبور بزنند. سرلک گفت: «نخستین اقدام انجام گرفته انجام مطالعات آرکئوژئوفیزیک منطقه بود. ۳ هکتار از محوطه به این شکل توسط مهندس بابک امین پور بررسی و پلان مستطیل شکل دژ آشکار شد.» با انجام مطالعات باستان شناسی آثار دژ مشخص شد. این دژ در جبهه شمالی ۱۶۰ متر و در جبهه غربی ۱۴۰ متر وسعت دارد. از ملات خشت و در ساخت آن استفاده شده است. خشت ها به صورت تکنیک قفل و بست، راست و خفته به هم متصل شده اند. از درون این دژ اشیاء منقول بدست آمد که شامل مهرهای عقیق و گردنبند می شود. سرلک گفت: «این دژ بر اساس مطالعات دقیق و آزمایشات تاریخ گذاری، به حدود۲۱۰۰ سال قبل باز می گردد و به این ترتیب متعلق به دوره اشکانی است.» به گفته سرلک در حالی که بیشتر تدفین ها به شدت تخریب شده اند اما هیات با استفاده از مطالعات آرکئوژئوفیزیک موفق به شناسایی ۷ تدفین شد. این تدفین ها خمره ای هستند و انواع مختلف دارند اما غیر از یک تدفین که با نیم خمره ای مسدود شده بود، بقیه تدفین ها به صورت درباز بودند. وی از کشف یک تدفین که به همراه حیوان قربانی انجام شده بود خبر داد و آن را یکی از تدفین های ویژه این فصل کاوش دانست. همچنین هیات باستان شناسی موفق به کشف ۴ گونه سفال اصلی شدند که عبارتند از سفال خاکستری، سیاه، نخودی و لعاب دار.
