روز ولنتاین یا سپندارمذگان !!؟!
چند سالی است حوالی 25 بهمن ( 14 فوریه ) که می شود ، هیاهو و هیجان را در خیابانها می بینیم . مغازه ها از اجناس کادویی لوکس و فانتزی غلغله
می شود همه جا اسم valentine به گوش می خورد . خوب است بدانیم که در قرن سوم میلادی که مطابق می شود با اوایل امپراتوری ساسانی در
ایران در روم باستان فرمانروایی بوده است به نام کلودیوس دوم . کلودیوس عقاید عجیبی داشته است از جمله این که سربازی خوب خواهد جنگید که
مجرد باشد . از این رو ازدواج را برای سربازان امپراتوری دوم غدقن می کند . کلودیوس به قدری بی رحم و فرمانش به اندازه ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج سربازان را نداشت .
اما کشیشی به نام ولنتیوس ( ولنتاین ) مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می کرد . کلودیوس دوم از این جریان با خبر می شود و دستور می دهد که ولنتیوس را به زندان بیندازند و سر انجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق ، با قلبی عاشق اعدام می شود . بنابر این او را به عنوان فدایی راه عشق می دانند و از آن زمان نهاد و سمبلی می شود برای عشق !
اما کمتر کسی است که بداند در ایران باستان ، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد ، که از بیست قرن پیش از میلاد ، روزی موسوم به روز عشق بوده است . !
جالب است که بدانید این روز در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با 29 بهمن ، یعنی تنها 4 روز پس از ولنتاین فرنگی ! این روز " سپندارمذگان " یا " اسفندارمذگان " نام داشته است فلسفه بزرگداشت این روز به عنوان " روز عشق " به این صورت بوده که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند ، روزهای ماه نیز یک اسم داشتند . به عنوان مثال روز اول " روز اهورمزدا " ، روز دوم " روز بهمن ( سلامت و اندیشه ) " که نخستین صفت خداوند است . روز سوم اردیبهشت یعنی ( بهترین راستی و پاکی ) که باز از صفت خداوند است . روز چهارم شهریور یعنی " شاهی و فرمانروایی آرمانی " که خاص خداوند است و روز پنجم " سپندارمذ " بوده است .
سپندارمذ لقب ملی زمین است . یعنی گستراننده ، مقدس ، فروتن . زمین نماد عشق است چون با فروتنی ، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد . زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد . به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به عنوان نماد عشق می پنداشتند . در هر ماه ، یک بار ، نام روز و ماه یکی می شده است که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن می شد جشنی ترتیب می دادند .
روز پنجمین هر ماه اسفندارمذ نام داشت که در ماه دوازدهم سال که ان هم اسفندارمذ نام داشت ، جشنی با همین عنوان می گرفتند .
سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می کردند . در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می دادند . مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده به آنها هدیه می دادند . ملت ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است ، به مناسبت های گونان جشن می گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می گذرانده اند . این جشن ها نشان دهنده فرهنگ ، نحوه زندگی ، خلق و خوی ، فلسفه حیات و کلا جهان بینی ایرانیان باستان است . از آنجایی که ما با فرهنگ باستانی خود کمتر آشناییم شکوه و زیبایی این فرهنگ با ما بیگانه شده است .
شاید هنوز دیر نشده باشد که روز عشق را از 25 بهمن ( valentine ) به 29 بهمن ( سپندارمذگان ایرانیان باستان ) منتقل کنیم...
