استرس و خطر بيشتر سکته مغزي
محققان University of Pittsburgh در ايالات متحده آمريکا، در جديدترين يافته‌هاي خود به اين نتيجه رسيده‌اند که سطح بالاي استرس مي‌تواند خود به تنهايي خطر بروز سکته مغزي را بيشتر کند و اين، مستقل از ديگر عوامل خطر، شامل افسردگي است. بنابراين با توجه به اينکه استرس، يک تجربه قابل اصلاح است و به شدت نيز ميان جمعيت عمومي شيوع دارد، به نظر مي‌رسد ارزيابي و درمان آن نقش مهمي در بهبود وضعيت سلامت قلبي‌عروقي داشته باشد. همه افراد به نوعي درگير مساله استرس هستند، اما وقتي سطح آن افزايش يابد يا مزمن شود، ممکن است در سال‌هاي باقيمانده از عمر روي سيستم عروقي تاثيرات نامطلوبي بگذارد. در اين مطالعه، محققان 6 هزار و 19 فرد 25 تا 74 ساله را از قسمت نخست مطالعه National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES) انتخاب کردند. در ابتداي مطالعه، با افراد داوطلب مصاحبه شده و از آنها تست‌هاي خوني و آزمايشات پزشکي به عمل آمده و همچنين يک پرسشنامه سايکولوژيک در مورد تعيين سطح استرس و افسردگي گرفته شد. سپس افراد براي مدت 16 سال پيگيري شدند و در اين مدت وقوع هرگونه حادثه‌اي در ارتباط با آنها ثبت مي‌شد. طي اين مدت پيگيري، 419 مورد بروز سکته مغزي تشخيص داده شد که با آناليز بيشتر، مشخص شد هرچه افراد در ابتداي مطالعه با استرس بيشتري دست و پنجه نرم مي‌کردند، احتمال بروز سکته مغزي هم در آنها بيشتر بوده است. اين نتيجه‌گيري مستقل از ديگر عوامل خطر بيولوژيکي و رفتاري مرتبط بوده است. به عبارت ديگر، افزايش هر يک انحراف معيار در سطح استرس، نسبت خطر را 14/1 برابر کرده است. همچنين افرادي که در بالاترين صدک نشانه‌هاي استرس قرار داشتند، نسبت به افرادي که در پايين‌ترين صدک بودند، 33 درصد بيشتر به سکته مغزي مبتلا شده بودند. محققان در ابتدا اظهار داشتند که علت اين رابطه شايد در رفتارهاي ضعيف سلامت ميان افراد با استرس بالا مانند سيگار کشيدن و فعاليت کم فيزيکي نهفته باشد که ميان افراد مضطرب بيشتر ديده مي‌شود. اما پس از حذف اثرات عواملي مانند سن، جنس، ميزان تحصيلات، نژاد، فشار خون سيستوليک، فشار خون دياستوليک، دارودرماني براي پرفشاري خون، کلسترول، ديابت، شاخص توده بدني، مصرف الکل، فعاليت فيزيک و سيگار کشيدن، باز هم اين رابطه باقي مانده، پس شايد علت آن افزايش فعاليت محور hypothalamic-pituitary-adrenal و سيستم سمپاتيک باشد که خطر سکته مغزي را بالا مي‌برد. استرس همچنين آستانه را براي آريتمي کم کرده يا تغييرپذيري ضربان قلب را کاهش مي‌دهد و به اين ترتيب در ايجاد بيماري‌هاي کارديوواسکولار دخيل است.
