راهنمای عکاسی با گوشی های هوشمند
قانون یک سوم، یک سوم نیست
قانون یک سوم چیست و از کجا آمده است؟ این قانون در واقع نسخه ساده شده مستطیل های طلایی است که نسبت طلایی نامیده می شوند. اگر نخواهیم خیلی فنی توضیح دهیم، باید بگوییم نسبت طلایی جایی است که نسبت مجموع اندازه ها به کمیت بزرگ تر (a) با نسبت کمیت بزرگ تر به نمونه کوچک تر برابر است. (a:b) حالا این کمیت ها و نسبت ها با عکس چه می کنند؟ وقتی یک کادر مستطیلی با نسبت طلایی می سازید، در واقع یک سوم آن را در نظر گرفته اید که در اصل یک سوم کادر نیست.
چرا باید از این نسبت طلایی استفاده کرد؟ مردم همیشه به دنبال یافتن موقعیت و کادربندی ای هستند که باعث زیبا شدن عکس هایشان شود و نسبت طلایی این امکان را به آنها می دهد.
با پرسپکتیو به عکس عمق ببخشید
عکس دو بعد بیشتر ندارد. پس چطور می توان عکس هایی گرفت که عمق را نشان دهند؟ چون عکس همیشه دوبعدی بوده و خواهد بود، ما باید از وسیله و روش هایی استفاده کنیم که به آن عمق و بُعد ببخشد. وقتی صحبت از پرسپکتیو به میان می آید منظور تصویری است که پیش زمینه، میان زمینه و پس زمینه دارد. سه مکانی که در سطح عکس کاملا مشخص هستند. این بخش ها همیشه در عکس ثابت هستند البته زمانی وجود دارند که از آنها در عکس استفاده کنید.
پرسپکتیو زمانی است که شما یک بخش از عکس را در قسمتی از زمینه سوژه اصلی قرار دهید و از دو بخش دیگر به عنوان کمک کننده به بیشتر دیده شدن سوژه اصلی بهره بگیرید.
با این ترفند باید نگاه بیننده را از یک نقطه به نقطه بعدی گاهی در یک ردیف و خط و گاهی در اطراف سوژه بکشانید.
وقتی از خطوط عکاسی می کنید به خاطر داشته باشیدخط های موازی باید موازی باقی بمانند یا با نقاط همگرا محو شوند. این کار باعث می شود تا نگاه بیننده به صورت خطی از موضوعی که در جلوی عکس قرار دارد تا به پشت و پس زمینه عکس هدایت شود.
خطوط هدایت کننده خطوطی در عکس هستند که مسیر یا خطی را مشخص می کنند، همانند ردیفی از درختان یا دستی که به موضوعی اشاره می کند. ما همچنین گرایش به تعقیب کردن نگاه سوژه داریم تا ببینیم سوژه به کجا نگاه می کند. این روش نیز نوعی خط هدایت کننده به شمار می رود.
کادربندی
عکاسی هنر کادربندی دنیا و ثبت یک لحظه خاص در خاطره است. اما آیا ما اصول کادربندی درست را می دانیم؟ همان قدر که به سوژه های داخل عکس توجه می کنیم باید به کادر اطراف آن نیز توجه داشته باشیم. کادر را می توان در دو حالت تنظیم کرد: عمودی (پرتره) و افقی (منظره). طرز قرارگیری کادر روی خطوط موجود در عکس تاکید و تاثیر بسیاری دارد. در کادربندی عمودی عکس، بیشترین تاکید روی خطوط عمودی است. کادر افقی نیز روی خطوط افقی تاکید دارد.
برای اینکه بدانید بهترین حالت برای کادربندی یک سوژه چیست، در هر دو حالت افقی و عمودی از آن عکس بگیرید و با مقایسه آنها می توانید به راحتی زیباترین گزینه را انتخاب کنید. دوربین گوشی هوشمند موبایل گزینه ای به نام نسبت تصویر دارد که از قبل اندازه کادر را برای عکس تنظیم می کند. اما باید میان نسبت تصویرهای ۲:۳، ۱۶:۹ و ۴:۳ و حتی ۱:۱ یکی را انتخاب کنید. نسبت تصویر در عکس بسیار مهم است زیرا روی تنظیم و ترکیب بندی عکس شما تاثیر بسیاری دارد. نسبت تصویر تعیین می کند چقدر کادر و چقدر فضا برای کنار گذاشتن دارید. به طور مثال، قانون یک سوم در نسبت تصویر ۱۶:۹ با قانون یک سوم در نسبت تصویر ۱:۱ بسیار با هم فرق دارند.
نمی توان گفت چه نسبت تصویری بهتر از دیگری است. سوژه ها و مناظر مختلف، نسبت تصویرهای متفاوتی نیز می طلبند. به طور مثال، کادر ۱:۱ برای عکاسی پرتره مناسب است در حالیکه ثبت پرتره با نسبت تصویر ۱۶:۹ نتیجه خیلی خوبی ندارد. شاید دوست داشته باشید کادر خود را به شکل مستطیل ببندید. همه این موارد را با تمرین بسیار متوجه خواهید شد. هر چه عکس های بیشتری در نسبت تصویرها و کادرهای متفاوت بگیرید، بهترین انتخاب ها را خواهید آموخت.
به غیر از موردی که با اسمارت فونی عکاسی می کنید که زوم نوری دارد، هرگز از زوم دیجیتال دوربین خود استفاده نکنید. این بزرگ نمایی به هیچ عنوان به شما کمک نمی کند. زوم دیجیتال برخلاف زوم نوری، عکس را کراپ می کند و جلو می آورد و این باعث کم شدن وضوح تصویر می شود. زوم دیجیتال دوربین موبایل ها همیشه باعث پایین آمدن کیفیت عکس می شود.
- - - به روز رسانی شده - - -
به سوژه نزدیک شوید
بیشتر دوربین های گوشی های موبایل لنزهای واید با طول ۲۰ میلی متر دارند. به این معنا که شما زاویه گسترده تری برای عکاسی دارید. البته این مساله فقط در عکاسی از منظره مناسب است و در عکاسی پرتره باعث خراب شدن چهره می شود. البته اگر دوست دارید باریک تر دیده شوید لنز واید این کار را برایتان آسان می کند، البته اگر از بالا به به پایین عکاسی کنید. اما اگر تمایل دارید عکس های طبیعی و نرمال داشته باشید، بهتر است به سوژه نزدیک شوید. پرسپکتیو نزدیک باعث می شود تا کمتر اشکالات لنز واید در چهره هویدا شود.
درک کردن قانون سه گانه
دوربین برخی از گوشی های تلفن همراه فقط در حالت خودکار عکاسی می کنند اما برخی از آنها به کاربر امکان تنظیم میزان نوردهی، سرعت شاتر و حساسیت نوری (ISO) را نیز می دهند. لازم نیست همیشه این موارد را تنظیم کنید اما تنظیم این سه ویژگی که مثلت نوردهی نامیده می شوند، یکی از کلیدهای موفقیت در عکاسی است.
تنظیم دیافراگم
تنظیم دیافراگم دوربین به این معنا است که تا چه اندازه دهانه لنز باز شود. هر چه شماره f لنز کوچک تر باشد (مثلا f/۲) لنز بیشتر باز می شود و نور بیشتری وارد می شود. عدد بزرگ تر f همچون f/۸ نشان دهنده کمتر باز شدن لنز است و در نتیجه نور کمتری نیز وارد آن می شود.
میزان نوردهی همچنین تعیین کننده عمق دید نیز هست.به این معنا که مشخص می کند تا چه فاصله ای منظره موردنظر شما واضح و شفاف باقی می ماند. هرچه اندازه f لنز کوچک تر باشد، پشت زمینه عکس تارتر خواهد بود. اما اگر این عدد بزرگ باشد، پس زمینه عکس نیز در دایره فوکوس جای می گیرند. از آنجا که دوربین گوشی های موبایل حسگرهای کوچکی دارند، دیافراگم بزرگ تر خیلی باعث تار شدن پس زمینه نمی شود.
محدودیت ها را قبول کنید
لازم نیست همیشه درگیر این مساله باشید که دوربین گوشی های موبایل تنظیمات بسیار محدودی دارند و همچون دوربین عکاسی دیجیتال قابلیت تنظیم نوردهی یا حساسیت نوری را ندارد. دوربین موبایل نیز مزیت های خودش را دارد. دوربین موبایل همیشه همراه کاربر است و به واسطه نرم افزارها و اپلیکیشن های موجود خیلی آسان تر می توان عکس های آن را ویرایش کرد. فقط کافی است نرم افزارهای عکاسی را روی گوشی خود دانلود و نصب کنید.
سرعت شاتر
همان طور که تنظیم دیافراگم مشخص می کند لنز تا چه اندازه باید باز بشود، سرعت شاتر نیز تعیین می کند لنز تا چه زمانی باز بماند تا عکس دلخواه ثبت شود. سرعت شاتر در دوربین با عدد کسری نمایش داده می شود. به طور مثال، تنظیم سرعت شاتر روی عدد ۱/۵۰ یعنی شاتر به اندازه پنجاهم یک ثانیه پشت سر هم باز خواهد ماند. یا مثلا عدد ۱/۲۵ یعنی لنز به مدت بیست و پنجم ثانیه باز است.
حساسیت نوری (ISO)
در دوربین های دیجیتال، ISO به معنای حساسیت لنز دوربین به نور است. هر چه میزان ISO بالاتر باشد، نور بیشتری در عکس ثبت خواهد شد و برای آن نیز باید شاتر در سرعت های بالا تنظیم شود. به این مفهوم که در محیط های کم نور می توان حساسیت نوری را در بالاترین حد و سرعت شاتر را زیاد کرد تا عکس ها بدون نویز و تارشدگی ثبت شوند.
البته باید بدانید هر چه ISO در عدد بالاتری تنظیم شود، نویز عکس نیز به مراتب بیشتر می شود. به همین دلیل است که عکس هایی که در محیط های تاریک و کم نور گرفته می شوند همیشه بی کیفیت هستند. عدد کوچک تر دیافراگم به این معنا است که لنز عریض تر باز می شود و می توانید با سرعت شاتر بالاتری عکاسی کنید. در این حالت نیازی به سه پایه نیست و خیلی سریع می توانید از منظره موردنظر عکاسی کنید. همچنین عمق دید سطحی تری هم خواهید داشت و پس زمینه سوژه تارتر دیده خواهد شد.
برای اینکه پس زمینه عکس نیز واضح باقی بماند، باید با دیافراگم بزرگ تر عکاسی کنید که باعث می شود لنز کمتر باز شود و نور کمتری وارد شود. در این حالت باید سرعت شاتر نیز کمتر باشد. اگر لنز زمان طولانی تر باز باشد، کوچک ترین حرکت در کادر باعث تار شدن آن می شود.
برای اینکه پس زمینه عکس واضح باقی بماند و سرعت شاتر نیز بالا باشد، می توانید میزان ISO دوربین را افزایش دهید تا حساسیت دوربین به نور بیشتر شود. اما اگر این میزان خیلی زیاد باشد، نویزهای عکس هم بیشتر خواهند شد.
منبع:http://www.persianpersia.com/artandc...ntid=1&catid=6
