اسباب‌بازی‌های دست و پا شکسته
اسباب‌بازی‌های دست و پا شکسته
كودكی كه اسباب بازی ندارد، زندگی ندارد.» تأمل و توجه به این نكته، بیان گر اهمیت اسباب بازی در زندگی و فرآیند رشد و پرورش خلاقیت و استعدادهای كودك می باشد.
اسباب بازی حتی می تواند رشد عاطفی، اجتماعی و جسمانی كودكان را تسریع بخشد اما بارها مشاهده شده كه كودكان به جای بازی با اسباب بازی، به شكستن و خراب كردن آن می پردازند که این عمل می تواند یك مشكل رفتاری و یادگیری برای آنان محسوب شود.
در این نوشته به عواملی كه موجب پیدایش این معضل در كودكان می شود، اشاره شده، امید كه با دقت در آن ها، تا حدی به كاهش این معضل کمک شود:
** مهم ترین عامل شكستن اسباب بازی توسط كودكان، «كنجكاوی» آنان می باشد. كودكانی كه از هوش طبیعی و بالاتری برخوردارند، به دلیل کنجکاوی، به بررسی چگونگی كار اسباب بازی ها -به خصوص اسباب بازی های صوتی، تصویری و حركتی- می پردازند و درپی آن، شروع به بازكردن یا شكستن و خراب نمودن آن ها می نمایند.
** «پرخاش گری» عامل دیگر تخریب و شكستن اسباب بازی هاست. كودكان پرخاش گر، اسباب بازی های شان را می شكنند تا شاید آرامش به سراغ شان بیاید. این گونه كودكان، مجسمه و عروسك های به شکل انسان و حیوانات را به طور كلی نابود می كنند، هم چنین اسباب بازی های قرمزرنگ را بیش از سایر رنگ ها مورد حمله و صدمه ی خود قرارمی دهند.
** «بیش فعالی» كودكان نیز بهانه ای برای از بین بردن اسباب بازی هاست. این گونه كودكان، از بازی با اسباب بازی ها، زود خسته شده و پس از خستگی، به شكستن آن ها می پردازند زیرا با این کار، احساس لذت بیش تری می کنند.
** عده ای از كودكان به دلیل كمبود محبت و عدم توجه كافی به آنان، شكستن اسباب بازی ها را راهی برای جلب توجه دانسته و از این روش می خواهند خلأ عاطفی خویش را پرنمایند. این گونه كودكان، بیش تر در خانواده های «طلاق» و «بگو و مگو» و «سالار بودن یكی از والدین» و... مشاهده می شوند.
** گاهی یادگیری و تقلید رفتارهای نامناسب والدین و مربیان-به خصوص همسالان- می تواند عامل شكستن اسباب بازی های كودكان باشد. والدین یا آموزگارانی كه در جروبحث های خویش به جای دفاع، به شكستن وسایل منزل یا مدرسه می پردازند (مكانیسم دفاعی جابه جایی)، فرزندان و شاگردان شان نیز این عمل را یادگرفته و در بازی خود، اسباب بازی های شان را می شكنند.
** «تبعیض» میان كودكان و دانش آموزان توسط والدین و مربیان موجب می شود كودكان به سراغ اسباب بازی رفته و در این حالت، وسایل بازی شان را نابود می كنند تا از این طریق، تشنگی محبت و خستگی تبعیض را جبران نمایند.
** بی توجهی و سهل انگاری والدین نسبت به نگه داری اسباب بازی ها توسط كودكان، می تواند عامل تقویت و تحریك كودكان به شكستن اسباب بازی ها باشد. آموزش مهارت نگه داریِ وسایل شخصی به كودكان و تذكر به آنان، موجب كاهش این رفتار می شود.
** «ترسناك» بودن برخی اسباب بازی ها نیز می تواند موجب شكستن آن ها توسط كودكان شود.** برخی اسباب بازی ها از ظرافت خاصی برخوردار بوده و با اندك فشار یا بازی زیادی، خراب می شوند یا می شكنند، بنابراین بهتر است اسباب بازی های ظریف و فانتزی را برای فرزندان سنین پایین انتخاب نكنید.
** چنان چه وسایل بازی با سن كودك مطابقت نداشته باشد، آن را بیهوده فرض كرده و به شكستن آن می پردازد. پس بهتر است در خرید اسباب بازی ها، دو عامل «توانایی» و «علاقه مندی» كودكان درنظر گرفته شود.
** چنان چه یك وسیله ی بازی برای دو یا چند فرزند تهیه شود، چیزی جز جروبحث و درنهایت، شكستن و خراب شدن اسباب بازی، نصیب والدین نمی گردد. شایسته است در حد امكان برای هریك از كودكان، اسباب بازی های جداگانه ای خریداری یا تهیه شود.
تبیان
