اتووود کلاسیک ـ پارک لافایت ـ میس ون دروهه
| اتووود کلاسیک ـ پارک لافایت ـ میس ون دروهه |
|
| مـنـــــــبـع : www.archdaily.com |
|
| http://www.etoood.com/Images/News/La...3261763112.jpg |
|
پارک لافایت، واقع در لبه شرقی مرکز شهر دیترویت، بزرگ ترین مجموعه ساختمان های طراحی میس ون دروهه در دنیا را تشکیل می دهد . این مجموعه 31.56 هکتاری، در سال 1959، کمی بعد از عمارت کرون و ساختمان سیگرام تکمیل شد . پروژه به اندازه ی دیگر پروژه های همزمان میس شناخته شده نیست، در حالی که منتقدان بسیاری بر این باورند که شایستگی بازشناسی بیشتری را داشته است . قرار داد توسعه این طراحی، یکی از اولین نمونه های احیای شهری بود که همسایگی پر تکاپویی را بعد از بیش از 50 ازساختش به جا گذاشته است .پارک لافایت، تلاش مشترکِ میس ون دروهه، طراح منظر، آلفرد کالدوِل و طراح، لودیک هیلبِرسِیمِر بود . سرمایه گذار پروژه، هِرب گرینوالد، پیش از این در پروژه آپارتمان های لیک شور درایو 860 و 880 واحدی با میس همکاری کرده بود . در حقیقت پارک لافایت، همان معماریِ خاصِ میس ون دورهه، به همراه اِلمان های رسمی سازه ای و پَنل های صفحات شیشه ای است ولی این سادگی بیش از حدِ بنا را پیکر بندی ساختمان ها و مناظر اطراف خلق می کنند .از بسیاری جهات، پارک لافایت، ایده آل مدرنیسم " برج های در پارک " را به عینیت رساند . این برج های 22 طبقه با فرم های مسکونی خرد تر و فضای سبز 5 هکتاری پیرامونی اش به نام پلایسِنس تعریف می شود . با وجودی که، این واحد همسایگی به مرکز شهر نزدیک است، در غالب اجتماعی مجزا در بافت شهری حضور دارد . این منطقه احساس امنیت و آرامش را در شهری آشکار می کند که خطرناک ترین شهر در ایالات متحده آمریکا محسوب می شود . ارزش ملکی و قیمت مسکونی ها نسبتا بالا مانده است . ممکن است این موضوع، نتیجه ی طراحی ترکیبی پارک لافایت باشد . چشم انداز، طراحی شهری و معماری پارک همزمان از ماهیت آن آغاز شده و ادامه یافته بود .پارک لافایت، گستره متنوعی از گونه های مسکونی، شامل ساختمان های آپارتمانی سه طبقه، 162 خانه شهری و 24 خانه حیاط دار تشکیل می شود . در گوشه شمال غربی این پروژه، پاویونی قرار دارد که آپارتمان های یک، دو و سه خوابه ی اجاره ای را فراهم می کند . در گوشه جنوب شرقی، برج های شرقی و غربی لافایت، تا کناره های یک گاراژ یک طبقه ادامه می یابند که در سطح زیرین مجموعه تعریف می شوند .ساختمان های شخصی، با ویژگی های تکرار شونده ی زیبایی شناسی معماری میس، گره می خورد . ستون های فلزی یا جرز پنجره ها در فضای خارجی ساختمان نمایان هستند و تمام ارتفاع این نما را نشان می دهند . با کاربرد صفحات شیشه ای پنجره ها، طبقات تا سقف مجموعه در ساختمان های پاویون، خانه شهری و خانه های حیاط دار ادامه پیدا می کنند و کمی آنسوتر، در بالای این طبقه در برج های شرقی و غربی آغاز می شود .خانه های شهری یک شکل بوده و تیرهای دو طبقه به شکلی عمودی و موازی با هم چیده شدند . با نگاهی از بالا به سایت، این آرایش فضایی به شکلی استوار و منظم به نظر می رسد . با این حال، در داخل گروه خانه های شهری و حیاط دار، این هندسه ی راست گوشه با حضور چشم اندازهای سبز و مسدود مجموعه ملایم تر شده است . فضاهای بازی، چمنزارهای اشتراکی مجموعه و پارکینگ های بسیاری میان فضای درونی این تیرها را پر می کنند که با این روش مقیاس نسبتا کوچکی، یک زمینه ی خصوصی مسکونی را برای هر خانه خلق می کند . وسعت این مجموعه تقریبا برای انسان از چمنزار های خانه های شهری، قابل درکی مستقیم و محسوس نیست و تنها با برج ها می توان از میان منطقه ی درخت ها آن را مشاهده کرد .میس آشپزخانه و فضای نشیمن را در طبقه اول هر خانه شهری قرار داد و اتاق خواب ها را در طبقه بالا حل کرد . در برخی موارد، طبقه بالایی یک واحد مسکونی تکرار دوباره طبقه زیرین است که همین فرصتی برای چیدمان متنوعی از اتاق های خواب را فراهم می کند . این صفحات شیشه ای در نمای پشتی و جلویی، اجازه ورود نور طبیعی وسیعی در طول روز را در اختیار مجموعه می گذارد . از آنجا که پارک لافایت همزمان با ساخت و ساز برزگراهی مختص ماشین های سواری ساخته شده بود بنابراین کاملا متناسب با جایگاه ماشین در ذهن طراحانش طراحی و اجرا شده بود . علاوه بر ارائه فضاهای پارکینگ بسیاری در میان خانه های شهری، تیم طراحی چندین فوت فضای پارکینگ را در سطوح زیرین مجموعه نیز قرار دادند و در نتیجه، ماشین ها تسلیمِ این چشم انداز و معماری می شوند .با این که، پارک لافایت در غالب نمونه موفقی از احیای شهری به حساب می آید ولی گسترش مجموعه دوگانگی رهیافت هایش را به نمایش می گذارد . این تلاش، با تخریب منطقه بِلَک باتم آغاز شد که بلوک های مسکونی کارگری، یک محله فقیر نشین را با یک شهردار ایجاد کرده بود . با این که پارک لافایت به منظور جای گیری ساکنانی با درآمد متوسط طراحی شده بود، بسیاری از ساکنان قبلی بِلَک باتم، به نزدیکی پروژه های خانه سازی بریوستِر داگلاس و جفریز نقل مکان کردند . در حالی که پارک لافایت به فراهم آوردن کیفیت های مسکونی مرغوبی ادامه می داد و این پروژه جای گیری ساکنان قبلی بِلَک باتم را در ذهن داشت ولی با این وجود در آخر ساکنانی قبلی، دیگر در این منطقه حضور نداشتند . |
|
|
|
