وضعیت ارتش شوروی در آغاز نبرد آلمان و شوروی (سال ۱۹۴۱)

وضعیت ارتش شوروی در آغاز نبرد آلمان و شوروی (سال ۱۹۴۱)

تاریخ رسمی جنگ جهانی دوم و موضوعات مربوط به آن، همواره تحت تاثیر تبلیغات فاتحان جنگ قرار داشته اند. کشورگشایی آلمان برای فتح جهان همواره جزء اصلی ادعای فاتحان جنگ بوده است. وب سایت تاریخ رایش قصد دارد با انتشار اینترنتی گزیده هایی از کتاب راز های جنگ جهانی دوم خوانندگان خود را با حقایقی روبرو کند که تا به حال در تاریخ نویسی رسمی به آن ها اشاره نشده است.

وضعیت ارتش سرخ در آغاز نبرد
از کتاب راز های جنگ جهانی دوم
حمید رضا نیک بخش

در باب وضعیت ارتش سرخ و قدرت نظامی اتحاد شوروی می توان به جمله ای از فیلیپ ماسون در کتاب «تاریخ ارتش آلمان» اشاره کرد که می گوید «اتحاد شوروی به یک کارخانه اسلحه سازی عظیم تبدیل شده بود.»
ریشاد تدور در مقاله ای تحت عنوان «برنامه های مخفی جنگی استالین» نوشته است:
در شوروی یک قانون افزایش ساعات کار در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۰ تصویب شد که بر اساس آن ساعات کار از هفت به هشت ساعت در هفت روز هفته افزایش یافت. کارگران کارخانه که دیر می آمدند یا تنبلی می کردند با تنبیه انضباطی روبرو می شدند. اینها اقداماتی هستند که معمولاً در طول زمان جنگ مرسوم می گردند.

در درون اتحاد شوروی یک برنامه عظیم تولید تسلیحات در دست اقدام بود. در طول سال ۱۹۳۸، تولیدات تسلیحاتی شوروی تا ۳۹ درصد افزایش یافت. علاوه بر افزایش نیروی زرهی، بر توسعه توپخانه و هوانوردی تأکید شده بود. در سپتامبر ۱۹۳۹ کمیته دفاعی اتحاد شوروی قرارداد ساخت نه کارخانه تولید هواپیما و هفت کارخانه دیگر برای ساخت موتور های هواپیما را منعقد کرد. در سال ۱۹۴۰، تولید هواپیماهای جنگی مدرن شوروی نسبت به سال قبل تا ۷۰ درصد افزایش یافت. پیشرفت در تسلیحات نیروی زمینی نیز انجام می شد: بین ژانویه ۱۹۳۹ و ژوئن ۱۹۴۱، ارتش سرخ بیش از ۷۲٫۰۰۰ عراده توپخانه (شامل خمپاره انداز) و ۷٫۰۰۰ تانک جدید دریافت کرد. نیروی ارتش شوروی که در بهار ۱۹۳۸ حدود یک میلیون نفر بود، تا ژوئن ۱۹۴۱ به پنج میلیون افزایش یافت. در حالی که ارتش شوروی تا اواخر سال ۱۹۳۹ هیچ لشکر زرهی نداشت، تا سال ۱۹۴۱ دارای ۶۱ لشکر تانک بود.

میزان نیروهای ارتش سرخ در آن زمان به رقمی افسانه ای رسیده بود و بیش از پنج میلیون سرباز مسلح شوروی آمادگی لازم را برای فعالیت نظامی داشتند و اگر در آن زمان هر ارتشی به طور ناگهانی مورد تهاجم سراسری ارتش سرخ واقع می شد جداً از پای در می آمد. ریشارد تدور تعداد نیروهای آماده شوروی را در مرز های غربی آن کشور ۲٫۷ میلیون نفر ذکر نموده است که یک رقم بسیار بالا محسوب می شود. یواخیم هوفمان میزان تجهیزات ارتش شوروی را حدود ۲۴٫۰۰۰ تانک، ۲۳٫۰۰۰ هواپیما و ۱۴۸٫۰۰۰ توپ و خمپاره انداز دانسته است. میخایل ملتیوخوف در کتاب «فرصت از دست رفته استالین» تجهیزات ارتش سرخ را تنها در مرز های غربی آن کشور شامل ۵۹٫۷۸۷ توپ و خمپاره انداز، ۱۵٫۶۸۷ تانک و ۱۱٫۵۳۷ هواپیما دانسته است که همین رقم چند برابر میزان کل تجهیزات ارتش آلمان بود. [۲۶۹] ریشارد تدور نوشته است ۱٫۳۰۰ تانک شوروی به تنهایی از نوع تی-۳۴ (t34) و کا وی (kv) بودند. این تانک ها از بهترین تانک های زمان خود محسوب می شدند و بسیاری از تانک های آلمانی را به راحتی منهدم می کردند. شرفنبرگ در کتاب «هیتلر در جنگ: براستی چه رخ داد؟» نوشته است: «ارتش سرخ تا سال ۱۹۴۲ می توانست یک نیروی غول پیکر متشکل از ۳۲٫۰۰۰ تانک، یعنی ده برابر بیشتر از تانک های آلمانی داشته باشد.» مطابق کتاب «تاریخ مختصر رایش سوم» از ولفگانگ بنتس، نیروهای آلمانی جمعاً حدود سه میلیون نفر می شدند و ارتش شوروی حدود پنج میلیون نفر را شامل می شد. شرفنبرگ در کتاب «هیتلر در جنگ» نیروهای آلمانی و متحدانشان را جمعا شاملً ۱۵۸ لشکر، ۳٫۳۰۰ تانک، و ۲٫۵۰۰ هواپیما می داند که در همان ابتدای کار با ۲۴۰ لشکر، ۱۸٫۰۰۰ تانک و ۲۳٫۰۰۰ هواپیما و ۳۷٫۰۰۰ توپ شوروی روبرو شدند.

لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان) در نخستین روز عملیات اعلام نمود که ۱٫۴۸۹ هواپیما را نابود کرده است. هرمان گورینگ که ریاست لوفت وافه را برعهده داشت نتوانست چنین رقمی را باور کند و دستور داد که دوباره ارقام تلفات هوایی دشمن بررسی شود. در مرتبه دوم اعلام شد که ۲٫۰۰۰ هواپیمای شوروی نابود شده اند. طی سه روز اول آلمانی ها اعلام کردند که ۳٫۱۰۰ هواپیمای شوروی را نابود کرده اند. البته رقم واقعی بالاتر از اینها بود. مورخ روسی ویکتور کولیکوف طی بررسی های خود به این نتیجه رسید که ۳٫۹۲۲ هواپیمای شوروی در سه روز اول منهدم شدند. این رقم شگفت آور اثبات می کند که شوروی ها چه نیروی گسترده و عظیمی در مرز غربی خود تدارک دیده بودند. اگر استالین اهداف تدافعی داشت، آنقدر نادان نبود که چند هزار هواپیما را در مرز غربی خود بگذارد که در همان موج اول حمله دشمن نابود شوند. با این ارقام دیگر نمی توان هیچ گونه تردیدی در مورد اهداف تهاجمی استالین داشت.