عملیات خفه، وابسته به نیم تاج
عملیات خفه، وابسته به نیم تاج
عملیات استرانگل(به پارسی عملیات خفه) عملیات ممانعت هوایی بود که در طول مبارزات ایتالیا در ج ج 2 با لشگر های پانزدهم و دوازدهم نیروی هوایی آمریکا برای بستن راه های ارتباطی-تدارکاتی آلمان به ایتالیا و در شمال رم انجام شد که از 24 مارس 1943 تا سقوط رم در بهار 1944 ادامه داشت.
هدف از آن جلوگیری از رسیدن وسایل ضروری به نیروهای آلمان در مرکز ایتالیا و وادار کردن آلمان به عقب نشینی بود. هدف استراتژیک این حمله هوایی برای از بین بردن و کاهش دادن نیاز به یک حمله زمینی در منطقه بود. هر چند هدف اولیه عقب نشینی دشمن بود اما عملیات زمینی نیم تاج مانع موفقیت این هدف شد.
دو خط ممانعتی اصلی در سراسر ایتالیا بود که از هیچ طریق قطار از دره یو به خط مقدم نمیرسید و برای رسیدن منابع به جنوب فلورانس باید آنها را با کامیون نقل مکان میکردند. در این عملیات بمب افکن های متوسط و جنگنده بمب افکن ها شرکت داشتند و در مقیاس بیش از 390 کیلومتر مربع از رم به پیزا و از پسکارا به ریمینی حرکت میکردند و جابجا میشدند.
عملیات استرانگل نام عملیات دیگری بود و آن عملیات راه آهن پیشگیرنده فرماندهی نیروی هوایی سازمان ملل متحد در 1951-1952 در طول جنگ کره بود.(آن عملیات را با این اشتباه نگیرید).
بمباران هوایی راه آهن نازی ها در سینا در عملیات استرانگل. دو خط متناوب از پیزا و جنوب فلورانس به رم، زمین های سینا توسط بمب افکن های مدیترانه ای نیروی هوایی متفقین بمباران شدند.
فاز نیم تاج
عملیات استرانگل برتری هوایی به دست آمده قبل از عملیات نیم تاج بود. در طول عملیات نیم تاج فرماندهان خطوط تدارکاتی را توقیف کردند و پشتیبانی هوایی نزدیکی را برای حفظ برتری هوایی ایجاد کردند. برخی از تغییرات در انتخاب هدف ثابت کرد که اثرات گسترده در دکترین نظامی ایجاد میکند: یک جدایی راه آهن و وصل آن به اهداف جاده ای، وجود سربازان بیشتر در منطقه نزدیک به خط دشمن، با هدف فلج کردن دشمن و حمل و نقل غیر قابل اعتماد و کاهش دسترسی به منابع محلی.
این تلاش ها مشکل ساز بودند اما به شدت دسترسی آلمان را به سوخت و مهمات تهی کردند. آلمانی ها مسیر های جایگزین را ایجاد کردند و نقاط آسیب دیده را به سرعت تعمیر کردند، به خصوص در شب و در آب و هوای بد که آمریکایی ها نمیتوانستند از بمب استفاده کنند. نیاز به تغذیه تسلیحات آلمان در عملیات استرانگل کم بود، بخاطر همین در برخی مواقع منابع را حفظ میکردند یا حتی آنها را افزایش میدادند.
سود اصلی متفقین از عملیات استرانگل ناخواسته بود، کاهش تحرکات نیروی نظامی آلمان. آلمانی ها بدون نیروی ذخیره در پشت خط مقدم بودند و بر تحرک تاکتیکی تکیه کرده بودند، به طوری که در انتقال نیروها به سرعت به نقاط مختلف ضعیف بودند. سه هفته پس از شروع مبارزات زمینی، آلمان در حال عقب نشینی بود.
تحلیل
در 1972 به گزارش موسسه مطالعه رند عملیات استرانگل نقطه عطف مهمی در توسعه دکترین ممنوع نظامی ایالات متحده بود. نتیجه گیری این گزارش این بود که هدف اصلی دست نیافتنی بود. ممنوعیت یک استراتژی نظامی نسبتا جدیدی در آن زمان بوجود آمد و فرماندهان آمریکایی نیز فاقد درک کافی از عرضه کردن های آلمان بود و تنها هدف اولیه پس از شکست نیز باقی ماند. بر اساس گزارش رند: این ماموریت مانند یک رمان بود و معامله خوبی بود و مثل یک انتخاباتی محسوب میشد. خوشبختانه برای موفقیت آن، فرماندهان و خلبانان در مسیر درست حرکت کردند.
