این بیماران به دوزخ می روند!

در این باره حضرت محمد (ص) می فرمایند: هر کس یک شبانه روز بیمار گردد و نزد عیادت کنندگان شکوه نکند، خداوند متعال او را در روز قیامت با خلیل خویش، حضرت ابراهیم (ع) محشور می گرداند تا به مانند برقی پُر درخشش از پل صراط عبور نماید، و همچنین در جایی دیگر بیان می دارند: بر هر بنده ای در هنگام بیماری، دو فرشته گمارده می شود. آنان چون شخص بیمار را می بینند می گویند: پروردگارا؛ فلان بنده ی تو دچار بیماری شده است؛(و البته خداوند به تمام امور آگاهی دارد)، پس خداوند به فرشتگان می فرماید: بنگرید که آن بنده ی بیمار من چه می گوید. اگر شکیبایی کند و پاداش خویش را از من بخواهد، و در این بیماری امید خیر داشته باشد، آن بنده را به بارگاه خود می رسانم.
سپس خداوند می فرماید: اینک من شما را گواه می گیرم که چنانچه بیماری او را بر طرف نمایم، برایش خونی و گوشتی بهتر از گوشت گذشته اش جایگزین می سازم و او را می آمرزم؛ و اگر جان او را در هنگام این بیماری بگیرم، او را راهی بهشت می نمایم. اما اگر بنده ام در هنگام بیماری بی تابی نماید و ناشکیبا باشد؛ چنانچه بیماری او را برطرف نمایم، بر او گوشتی بدتر از گوشتش و خونی بدتر از خونش جایگزین خواهم نمود و او را به گناهش کیفر می دهم و چنانچه او را کیفر دهم، راهی دوزخش می نمایم.

منابع:
1- من لایحضره الفقیه، ج4: 16.
2- مکارم الاخلاق، ج2: 316.
3- دانشنامه احادیث پزشکی، ج1: 171.