یک گام را ده گام بر میداشت. گر چه نابینا بود، اما بوی یار او را بیناتر از هر بینندهای کرده بود. آنجا که دیدگان دل به نور بصیرت آگاه میشود، چشم عقل بیناتر از هر بینندهایراه را به او نشان میدهد. چه زیباست حکایت دلدادهای که یار خویش را باز ميیابد. چه نیکو منظره‌ای است وصال در پس هجران و چه خوش است نوای بلبلی که کنار گل سرخ خویش نغمه‌سرایی آغاز ميکند. «السلام علیک یا ابا عبدالله... السلام عليكم ايها الارواح التي حلّت بفناء قبرالحسين(ع)»...
این اولین سلام بر حضرت امام حسین(ع) و شهدای کربلا بود که دلدادهای از محبان اهل بیت عصمت و طهارت -علیهم السلام- بر زبان جاری کرد. کسی که هم از صحابهی رسول خدا(ص) بود و هم به دیدار پنجمین پیشوای دین، امام محمد باقر(ع) نائل شد. پیری توانا و برنا، نابینایی روشندل و دل روشن، صحابهی جلیل القدر رسول خدا(ص)، جابربن عبدالله انصاری.
جابربن عبدالله انصاری، صحابه‌ای والا مقام در میان اصحاب رسول خدا(ص) و عاشقی دل داده در میان خیل عشّاق سیّد الشّهدا(ع) است. برای فخر و مباهات او همین مدال افتخار کافی است که وي، نخستین زائر قبر امام حسین -علیه السّلام- در چهلمین روز شهادت شهدای کربلا است.
زیارتی که علوّ مرتبه‌اش تا بدان جا اوج گرفته که زیارت کنندهاش همچون زائر عرش خدای لم یزال است.
جابربن عبدالله در روز بيستم صفر سال 61 هجري(اربعين امام حسين -علیه السلام-) با چشمان نابینا به همراه عطيه کوفی وارد كربلا شدند. اين حادثه تصادفي و اتفاقي نبود. بلكه خبر شهادت امام(ع) و يارانش در تمام شهرها به خصوص در مدينه منتشر شده بود و جابر که از علاقهمندان خاص اهل بيت عصمت و طهارت بود، براي زيارت سيدالشهدا(ع) به كربلا آمد.
جابر جهت زيارت قبر سيدالشهدا(ع) اول به فرات رفت و بعد از غسل و معطر ساختن، خود را به قبر امام(ع) رساند و به عطیه کوفی گفت که دستش را بر روي قبر امام(ع) بگذارد. وقتي دستش به قبر مطهر سالار شهيدان رسيد، بيهوش شد و روي قبر سيدالشهدا(ع) افتاد. پس از آن که به هوش آمد سه بار گفت: يا حسين... . سپس گفت: احبيب لايجيب حبيبه(آيا دوست جواب دوست خود را نميدهد؟)...! و بعد گفت: چگونه مرا پاسخ دهي در حالی که سر از بدن مطهرت جدا گشته است...؟!
در این هنگام، جابر شروع به زیارت سیّدالشّهدا(ع) و زمزمه با مولای خویش نمود: السلام عليكم ايّها الارواح التي حلت بفناء قبرالحسين(ع) و انا اخت بِرحله اشهدُ انكم اقمتم الصَّلوة و اتَيتم الزكوة و امرتم بالمَعروف و نهيتم عن المنكر و جاهدتم الملحدين و عبدتم الله حتي تَكون اليقين... .
در بیان این که جابربن عبدالله انصاری اولین زائر امام حسین(ع) است، روایات بسیاری بر جای مانده است. محدث قمي مينويسد: اول كسي كه امام حسين(ع) را زيارت نمود، جابربن عبداله انصاري بود. علامه شهيد مرتضي مطهري نیز ميفرمايد: جابر اولين زائر امام حسين(ع) بود لذا سنّت زيارت اربعين امام(ع) را جابر پايهگذاري كرد. مرحوم «عبدالوهاب سعادت یار» نیز این رویداد را به نظم در آورده است. چند بیتی به صورت گلچین از این نظم در ذیل میآید:
جابر انصاری آن پیر هدی
بُد ز اصحاب رسول مجتبی
کرد چندین سال درک خدمتش
کسب دانش مینمود از حضرتش
گفت پیغمبر به جابر این چنین
درک خواهی کرد امام پنجمین
چون رسیدی نزد آن عالی مقام
از زبان من بر او بنما سلام
بعد از آن فرمود آن عالی جناب
با بیانی خوشتر از در خوشاب
کشته گردد نور چشمانم حسین
در زمین کربلا با شور و شین
زائر قبر حسین اندر مثل
زائر عرش خدای لم یزل
در نظر بودش حدیث زائرین
تا که وارد شد به روز اربعین
در چنین روزی همان مرد خدا
گشت وارد در زمین کربلا
عوفی کوفی عطیه نام بود
همره آن مرد نیکو نام بود
زان که عاری بود از نور بصر
شد دلیلش در ره و در رهگذر
تا رسیدی بر سر قبر حسین(ع)
صیحه زد گفتا حبیبی یا حسین!
بعد از آن فرمود بر قبرش سلام
اولین زائر شدی بر خاص و عام
بار الها کن نصیب حاضرین
کربلا باشیم روز اربیعن
جابر بن عبداله انصاري داراي فضایل زیادی است. از جملهی آنها عبارتند از:
1- حامل سلام رسول اكرم(ص) به امام محمد باقر(ع)
2- مؤسس سنّت زيارت اربعين امام حسين(ع)
3- زيارت كردن لوح محفوظ آسماني كه نزد حضرت زهرا(س) بود.
4- شركت در بسياري از غزوات پيامبر اكرم(ص) و جنگ صفين.
پدرش، عبداله انصاري نیز از حاضرين جنگ بدر و احد بوده و در احد به شهادت رسيده است.
سرانجام جابر در سال 78 قمری و در سن نود سالگي در حالي كه نابينا بود، در مدينه وفات كرد.
منبع: سايت آستان قدس رضوی
http://rozatoshohada.ir/