معرفی دختر یخی ایران زمین ، زهره عبدالله خانی

زهره عبدالله خانی، دختر یخی ایران زمین

مشکلات مانند صخره ای بر سر راه قرار می گیرند و کسی در این میان برنده است که با صعود از این صخره خود را به خدا نزدیکتر احساس کند. برای رسیدن به موفقیت باید مشقت های فراوانی را تحمل کرد و اگر هدف بزرگی در سر داشته باشی برای رسیدن به آن، همه صخره هایی را که در مسیر زندگی ات قرار می گیرند پشت سر خواهی گذاشت.

برای رسیدن به قله باید از صخره های بسیاری عبور کنی و لذت ایستادن بر قله، انگیزه ای است که دخترجوان ایرانی را به صعود از صخره های سنگی و یخی وا داشت. امروز او یکی از معدود نمایندگانورزش بانوان ایران در بازی های المپیک زمستانی 2014 سوشی روسیه است. او که بی صدا و خاموش پیش می رود، با نتایج قابل قبول خود در رقابت های قهرمانی یخ نوردی جهان در سال 2013 کره جنوبی و همچنین جام جهانی یخ نوردی سال 2013 روسیه، جواز حضور در بازی های المپیک زمستانی را کسب نمود. این نخستین بار است که یک یخ نورد به رقابت های المپیک راه یافته است و در این دوره از رقابت ها به صورت نمایشی حضور خواهد داشت تا ایران جایگاه خود را به عنوان یک رشته جذاب در المپیک تثبیت کند.
زهره عبدالله خانی دختر 28 ساله البرزی، دانش آموخته رشته هوانوردی و دانشجوی نمونه کشوری گروه صنعت، سال 1389با پشتکار زیاد و غلبه بر همه سختی ها، برای حضور در رقابت های جهانی و کسب سهمیه، توانست نام خود را در جمع مسافران بازی های المپیک زمستانی قرار دهد. او در تمرینات با جسارت و امید تلاش می کند و خستگی به خود راه نمی دهد. با هر اشتباه به دنبال جبران آن است و هر زمانی که حرکتی درست انجام می دهد سعی دارد آمادگی اش را برای انجام حرکت ها حفظ کند.

http://1doost.com/Files/Pictures/139...1387014342.jpg

زمانی که ساعت ها یخ نوردی می کند امید و انگیزه در چهره اش موج می زند و نشان می دهد به دنبال هدف بزرگی است؛ اهدافی که برای رسیدن به آن ها سال هاست مبارزه می کند. می گوید از یخ انرژیزیادی می گیرد و غلبه بر دیوار یخی و شکست دادن مشکلات هر بار بیشتر از گذشته برای او لذت بخش است. در گفت و گو با او از روزهایی که وارد ورزش صخره نوردی شد و مشکلات و لحظه های بیم و امید و حضور در بازی های المپیک زمستانی سخن گفتیم.
تنفس در هوای کوهستان

فرزند اول خانواده هستم. پدر و مادرم هردو کوهنورد هستند و در کودکی همیشه مرا همراه خودشان به کوهستان می بردند. نفس کشیدن در هوای کوهستان باعث شد تا کوه و صخره ها بخشی از زندگی ام شود. وقتی به قله صعود می کردیم و از آنجا به پایین نگاه می کردم غرور خاصی به من دست می داد. عاشق ارتفاع و اوج گرفتن بودم. احساس می کردم در آن بالا به آسمان نزدیکترم. درقله احساس می کردم همه دنیا زیر پای من است.
عبدالله خانی ادامه می دهد: از سال 82 همراه یکی از دوستانم عضو باشگاه سنگ نوردی شدیم. گرچه دوستم از ادامه راه باز ماند ولی من با علاقه زیادی که داشتم ادامه دادم. نبرد با صخره های سنگی هدفی بود که همیشه به آن فکر می کردم. این ورزش از جمله ورزش هایی است که در آن تمامی عضلات بدن درگیر است و علاوه بر آمادگی بدنی بالا، باید از آمادگی ذهنی مطلوب نیز برخوردار بود. صعود برای من همواره احساس خوشایندی به همراه دارد.
سال 84 وقتی از دیواره سقوط کردم

10 ماه آسیب دیدگی زانوی راست داشتم و پزشک معالجم می گفت تا 2 سال نمی توانم صخره نوردی کنم، اما من مصمم تر از گذشته بودم با دیدن صخره و دیواره سنگی به چیزی جز این که دوباره از دیواره صخره ای صعود کنم فکر نمی کردم. بعد از 10ماه وقتی کمی بهتر شدم با انگیزه بیشتری سراغ صخره نوردی رفتم. هر اندازه ادامه مسیر سخت تر می شد مشتاق تر می شدم، از کودکی یاد گرفته بودم هیچ وقت تسلیم مشکلات نشوم. کسب مقام سومی در رقابت های دانشجویان کشور در اراک نخستین موفقیتی بود که پس از آسیب دیدگی به دست آوردم.
اتفاق سرنوشت ساز

مسیر زندگی ورزشی زهره عبدالله خانی بهار سال 89 تغییر کرد او گام در راهی گذاشت که امروز بر قله آن ایستاده است. این بار تصمیم گرفته بود از صخره های یخی صعود کند. بهار آن سال در یک دوره کارآموزی پیشرفته یخ نوردی در منطقه حسندر فشم شرکت کردم. همان دوره احساسی در من ایجاد شد. این حس که یخ نوردی برایم لذت بخش تر است. این کلاس آیتم های مختلفی داشت اما من هر بار پس از صعود از مربی می خواستم تا دوباره صعود کنم. برای نخستین بار تبر دست گرفتم و صعود پس از ضربه زدن با تبر و کرامپون (کفش یخ) روی یخ حس بی نظیری به من داد. پس از این اتفاق تمرکزم را روی یخ نوردی معطوف کردم و سنگ نوردی حالتی تمرینی و تفریحی برایم پیدا کرد.

http://1doost.com/Files/Pictures/139...1387014379.jpg

بهمن ماه همان سال در مسابقات قهرمانی یخ نوردی کشور شرکت کردم؛ در واقع نخستینمسابقه یخ نوردی ام بود. این مسابقات توسط فدراسیون کوهنوردی و صعود های ورزشی در مدرسه یخ نوردی میگون برگزار شد و من عنوان نایب قهرمانی کشور را در نخستین تجربه ام، به دست آوردم.
مسابقات یخ نوردی

رقابت های یخ نوردی در دو بخش برگزار می شود. نوع اول آن «سختی مسیر یا lead» است. در این نوع مسابقه مسیری که طراحی شده را باید صعود کنی و هر چه بتوانیم بالاتر برویم امتیاز بیشتری کسب می کنیم. نوع دیگر این رقابت ها بخش «سرعت» است که باید در کمترین زمان مسیری که در نظر گرفته شده را صعود کنیم. در ایران تنها سه ماه زمستان فضای تمرینی برای یخ نوردی در مدرسه یخ نوردی میگون وجود دارد سعی می کنیم از این زمان به بهترین شکل استفاده کنیم. در سایر فصول که یخ وجود ندارد روی صخره های سنگی تمرین با ابزار یخ نوردی روی سنگ یا دیواره های مصنوعی را انجام می دهم. اگر امکان یخ نوردی نباشد، شبیه سازی انجام می شود. این شبیه سازی به شکل درای تولینگ و با استفاده از ابزار یخ نوردی روی گیره های مصنوعی یا سنگ های طبیعی انجام می شود که از نظر بدنی و فنی آماده بمانم. سال گذشته نخستین دوره مسابقات درای تولینگ در طبیعت تحت قوانین جهانی در مدرسه یخ نوردی میگون برگزار شد که نایب قهرمان شدم.
حضور در عرصه جهانی

حضور در رقابت های قهرمانی آسیا نخستین گامی بود که بانوی یخ نورد ایران باید در آن قدم می گذاشت. رقابت های جهانی کره جنوبی فرصتی بود که نباید از دست می داد. رقابت های جهانی یخ نوردی 2013، که با حضور 96 یخ نورد از 22 کشور جهان 12 و 13 ژانویه در شهر چونگ سونگ کره جنوبی برگزار شد سطح بسیار خوبی داشت. در این رقابت ها تیم یخ نوردان زن ایتالیا، روسیه و کره جنوبی اول تا سوم شدند و تیم چهار نفره ما نیز در این رقابت ها 56 امتیاز کسب کرد و دهم شد. ما در این رقابت ها بالاتر از تیم های قدرتمندی چون امریکا، آلمان، چین، هلند، استرالیا و ایرلند قرار گرفتیم که به نظرم نتیجه خوبی بود.
خود من نیز در این رقابت ها در بخش سرعت در رتبه 21 و در سختی مسیر در رتبه 31 جهان ایستادم. برای نخستین تجربه ای که داشتم شرایط خوب بود. یخ نوردان روسیه به دلیل داشتن شرایط آب و هوایی و امکاناتی چون دیواره یخی جزو بهترین های این ورزش هستند. کره جنوبی نیز دیواره مصنوعی یخی برای ورزشکاران این رشته ایجاد کرده است و آن ها به راحتی تمرین می کنند اما ما در کشورمان فقط سه ماه از سال می توانیم روی دیواره یخی تمرین کنیم. بعد از این رقابت ها برای این که بتوانم رنکینگ جهانی خود را بهبود ببخشم در رقابت های جام جهانی یخ نوردی روسیه که اسفندماه سال گذشته (8 تا 10 مارس 2013 ) در شهر کی روف روسیه برگزار شد شرکت کردم و در بخش سرعت در رده 17 و در بخش سختی مسیر در جایگاه 21 جهان قرار گرفتم.

http://1doost.com/Files/Pictures/139...1387014399.jpg

جالب این که در رقابت های سرعت از 16 نفری که جلوتر از من قرار گرفتند 12 نفر از کشور روسیه میزبان مسابقات بودند. تیم دو نفره ایران متشکل از من و مسعود زینالی به سرپرستی عصمت گنجعلی پور در این رقابت جهانی حاضر شدیم و در رده تیمی در جایگاه «ششم جهان» و بالاتر از تیم های پر سابقه ای چون کانادا، سوئیس، آلمان، اسلوانی و امریکا ایستادیم. با توجه به این که در رنکینگ جهانی بین 30 نفر اول جهان بودم برای نخستین بار جواز حضور بازی های المپیک زمستانی که فوریه 2014 در شهر سوشی روسیه برگزار خواهد شد به دست آوردم. علی رغم عدم پوشش خبری مناسب از حضور ما در مسابقات جهانی در شبکه های داخلی ایران، صعود ما از شبکه های مختلف خارجی چند بار پخش شد.
برای آرزو باید جنگید

آرزوی بانوی یخ نورد ایران حضور در بازی های المپیک زمستانی 2018 است، وی می گوید: یاد گرفته ام برای رسیدن به آرزوهایم بجنگم، اگر با هزینه شخصی در رقابت های جهانی کره جنوبی و حمایت مالی دانشگاه جامع علمی کاربردی در جام جهانی یخ نوردی روسیه شرکت نمی کردم برای همیشه حسرت حضور در بازی های المپیک در دلم می ماند. معتقدم زنان ما می توانند در بسیاری از عرصه های ورزشی موفق باشند. هر وقت یکی از زنان کشورمان موفق به کسب مدال می شود از خوشحالی در پوست نمی گنجم. وقتی زهرا نعمتی بانوی کشورمان در رقابت های تیر و کمان پارالمپیک لندن با قدرت تمام کمان را کشیده و تیر را رها کرد و موفق به کسب مدال طلا شد، از خوشحالی اشک ریختم.

منبع : برترین ها