یادی از زوج شاعر در سالگرد کوچ‌شان
چهاردهم آذرماه سال‌روز درگذشت غلامرضا بروسان و الهام اسلامی، زوج شاعر، است.
غلامرضا بروسان 25 آذرماه 1352 در مشهد به دنیا آمد. این شاعر فرزند یکی از شهیدان هشت سال دفاع مقدس بود که یک مجموعه مرثیه در قالب آزاد برای پدرش سروده است.
از بروسان مجموعه‌های شعر «احتمال پرنده را گیج می‌کند» و «یک بسته سیگار در تبعید» منتشر شده و دومین مجموعه شعرش، عنوان برگزیده جایزه شعر خبرنگاران را در نخستین دوره برایش به ارمغان آورد. مجموعه شعر «مرثیه برای درختی که به پهلو افتاده است» او نیز به عنوان برگزیده دومین دوره جایزه شعر نیما معرفی شد. از بروسان همچنین گزیده‌ای از شعر مشهد به نام «به سوی رودخانه استوک»، «عصاره سوما»، گزیده‌ای از ریگ ودا (قدیمی‌ترین کتاب مقدس موجود هندوها) و «مرا ببخش خیابان بلندم»، گزیده شعر شمس لنگرودی، منتشر شده است.
الهام اسلامی هم متولد سال 1362 بود. از او مجموعه شعر «دنیا چشم از ما برنمی‌دارد» منتشر شده است که به‌عنوان نامزد دومین دوره جایزه شعر زنان (خورشید) و همچنین نامزد سومین دوره جایزه کتاب سال شعر جوان معرفی شده بود.
به‌تازگی نیز مجموعه شعرهای به‌جامانده از الهام اسلامی و غلامرضا بروسان، دو سال پس از درگذشت این زوج شاعر منتشر شده است. «در آب‌ها دری باز شد» مجموعه شعرهای غلامرضا بروسان است. این کتاب در دو بخش تدوین شده است؛ «پرستویی در سکوت فرو رفت تا کمر» مرثیه‌های او برای پدرش است، بخش دوم هم که «گل‌هایی به شدت بی‌اسم» نام دارد، شعرهای آزاد او را در بر می‌گیرد. مجموعه شعر «تو درخت لیمو من درخت سپیده‌دم» نیز شامل آخرین شعرهای الهام اسلامی است که به‌تازگی منتشر شده است.
غلامرضا بروسان به همراه همسرش الهام اسلامی و دخترشان لیلا 14 آذرماه سال 1390 بر اثر تصادف رانندگی از دنیا رفتند. پس از آن تصادف مرگ‌بار، پیکر غلامرضا بروسان در بهشت رضای مشهد و پیکر الهام اسلامی نیز در محمودآباد به خاک سپرده شد.
محمدعلی بهمنی درباره شعرهای بروسان و اسلامی می‌گوید: غلامرضا بروسان و همسرش الهام اسلامی از جنس صداهای کاشف در ادبیات هستند. ما هنگامی باید نگران جریان شعر معاصر باشیم که صداهای جدید در شعر وجود نداشته باشند. امروز متأسفانه شاهد آن هستیم که صداهای جوان در شعر ما دیده نمی‌شوند و این به آن دلیل است که ما هنوز درگیر نام‌ها هستیم.
این شاعر پیشکسوت با بیان این مطلب که رضا بروسان و الهام اسلامی در شعر صدایی درون‌نگر محسوب می‌شوند، ادامه می‌دهد: ما هرگاه به یاد صداهای جوان در شعر می‌افتیم، دریغ نبود این دو عزیز را می‌خوریم و از آن گذشته هرگاه یاد شعر خوب می‌افتیم، دریغ نبود این دو عزیز را خواهیم خورد. امیدواریم دیگر شاهد وقایع تلخ این‌چنینی در شعرمان نباشیم و حنجره‌های رسا را از دست ندهیم.
منبع:
ایسنا
