دعای بیست و دوم صحیفه سجادیه

دعاى آن حضرت است به هنگام سختى و مشقت و بسته شدن كارها.

بار خدايا،مرا در اصلاح خويش به كارى فرمان داده‏اى كه خود به‏ گزاردن آن تواناتر از من هستى و قدرت تو بر آن و بر من از قدرت من‏ بيش است.پس مرا به كارى بر انگيز كه تو را از من خشنود مى‏ گرداند و خشنودى خود از من بخواه،بدان هنگام كه از عافيت بر خوردار باشم.
بار خدايا،مرا طاقت رنج نيست و مرا ياراى شكيبايى در بلا نيست و مرا توان درويشى نيست .پس روزى من از من دريغ مدار و مرا به ديگر آفريدگانت وامگذار و تو خود نياز من برآر و تو خود كفاف من بر عهده‏ دار.

بار خدايا،در من بنگر و همه كارهاى من زير نظر دار،كه اگر مرا به‏ خود واگذارى،از گزاردن هر كار ناتوانم و زمام مصلحت خويش از كف‏ بدهم.و اگر كار من به آفريدگان خود واگذارى،بر من روى ترش كنند و اگر مرا به پناه خويشاوندانم فرستى،محرومم دارند و اگر دهند،اندك‏ دهند و بى‏مقدار و بسى بر من منت نهند و مرا مذمت كنند.

بار خدايا،به فضل خود توانگرم گردان و به عظمت خود مرتبتى‏ بزرگم ده و به توانگرى خود گشاده دستى‏ام عطا كن و از هر چه تو راست‏ به من بخش تا بى‏ نياز گردم.

بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا از حسد برهان و از گناهان در امان دار و از حرامها پرهيز ده و مرا بر ارتكاب معاصى‏ گستاخ مفرماى و ميل و خواهشم را به ساحت خود معطوف دار و چنان‏ كن كه به هر چه از تو مى‏رسد خرسند باشم.اى خداوند،در هر چه مرا روزى كرده‏اى و در هر چه بخشيده‏اى و در هر چه نعمت كه ارزانى‏ام‏ داشته‏اى بركت ده و چنان كن كه در هر حالت كه هستم،در حفظ تو باشم‏ و در حراست تو باشم و مستور از چشم بدخواهان باشم و دور از تطاول‏ دشمنان باشم و در پناه تو باشم و در زينهار تو باشم.

بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا توفيق اداى آن ده‏ كه مرا بر آن ملزم ساخته‏اى و در راه طاعت خويش يا خدمت به خلق بر عهده من گذاشته‏اى،هر چند تنم از گزاردن آن ناتوان باشد و نيرويم به‏ سستى گرايد و توانم بدان پايه نرسد و مال و دارايى‏ام از آن قاصر آيد، خواه به يادش داشته باشم يا از يادش برده باشم.

اى پروردگار من،آن وظيفه‏ اى است كه تو بر من مقرر داشته‏ اى و من از آن غفلت ورزيده‏ ام .آن را تو خود،از جانب من،از عطاى جزيلت‏ و نعمت كثيرت ادا فرما،كه تو بس توانگر و بخشنده‏اى،آن سان كه‏ چيزى از آن بر ذمه من نماند تا موجب آن شود كه از حسنات من بكاهى‏ يا در روز ديدار بر سيئات من بيفزايى.

بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و روزى من چنان‏ قرار ده كه شوق عمل در راه تو توشه روز باز پسينم باشد،آن سان كه‏ صدق آن در دل خود نيك احساس كنم و آن سان كه دل بر كندن از دنيا بر رغبت من غالب آيد و با اشتياق تمام به انجام حسنات پردازم و از روى‏ بيم و هراس از سيئات در امان مانم.بار خدايا،بر من فروغى تابناك‏ افكن كه در پرتو آن در ميان مردم راه بسپرم و در تاريكيها راه خود بيابم و در روشنايى آن از دام هر شك و شبهه برهم.

بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و وحشت از اندوه‏ عذاب و شوق ثواب موعود را بر من ارزانى دار،تا لذت چيزى را كه تو را براى حصول آن مى‏خوانم و اندوه چيزى را كه از وصول آن به تو پناه‏ مى‏برم،دريابم.

بار خدايا،تو مى‏دانى كه دنيا و آخرت مرا چه چيز به صلاح مى‏آورد، پس به مهربانى حوايج من بر آور.

بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و بدان هنگام كه‏ در سپاسگزارى در برابر نعمتهاى تو كه در آسودگى و سختى و تندرستى‏ و بيمارى به من عطا كرده‏اى قصور ورزم،تو حقيقت را روزى من ساز تا در حالت بيم و آسودگى و خشنودى و خشم و زيان و سود،روحانيت‏ خشنودى و آرامش جان خود را در انجام وظايفم نسبت به تو نيك‏ احساس كنم.

بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و سينه مرا از حسد خالى گردان،آن سان كه بر هيچ يك از بندگان تو كه در حق آنان احسان‏ كرده‏اى رشك نبرم،و تا به جايى رسم كه چون بنگرم كه به يكى از بندگانت در دين و دنيا و تندرستى و پرهيزگارى و توانگرى و آسودگى‏ نعمتى داده‏اى،من نيز براى خود از تو آرزوى برتر از آن كنم،اى خداى‏ يكتاى بى‏همتا.

بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا در اين جهان و آن‏ جهان،چه خشنود باشم چه خشمگين،از خطاها دور دار و از لغزشها بر كنار،آن سان كه در برابر آنچه موجب خشنودى يا خشم است بر يك‏ حال باشم و در كار فرمانبردارى تو باشم و در حق دوستان و دشمنان تو رضايت تو را بر خشنودى و خشم خود ترجيح دهم،تا دشمن من از جور من در امان ماند و دوست من از توجه و هواى نفسم نوميد گردد.

بار خدايا،مرا از كسانى قرار ده كه تو را از روى اخلاص مى‏ خوانند به هنگام آسودگى،آن سان كه درماندگانت از روى اخلاص مى‏ خوانند به هنگام درماندگى.انك حميد مجيد.