یاجوج وماجوج و ارتباط آن با مهدویت

در دو سوره قرآن مجید، از یأجوج و مأجوج سخن به میان آمده است: یکی در آیات ۹۲ تا ۹۸ سوره «کهف» و دیگر در آیه ۹۶ سوره «انبیاء».

آیات قرآن به خوبی گواهی می دهد که این دو نام، متعلق به دو قبیله وحشی خونخوار بوده است که مزاحمت شدیدی برای ساکنان اطراف مرکز سکونت خود داشتند. در تورات در کتاب «حزقیل» (فصل ۳۸ و فصل ۳۹) و در کتاب رؤیای «یوحنا» (فصل ۲۰) از آنها به عنوان «گوگ» و «مأگوگ» یاد شده است که معرّب آن یأجوج و مأجوج است.

به گفته مفسر بزرگ، علامه طباطبایی در المیزان از مجموع گفته های تورات استفاده می شود که مأجوج یا یأجوج و مأجوج، گروه یا گروه های بزرگی بودند که در دور دست ترین نقطه شمال آسیا زندگی می کردند، آنان مردمی جنگجو و غارتگر بودند. [۱] .


برخی معتقدند: این دو کلمه عبری است؛ ولی در اصل از زبان یونانی به عبری منتقل شده است و در زبان یونانی «گاگ» و «ماگاگ» تلفظ می شده که در سایر لغات اروپایی نیز به همین صورت انتقال یافته است.

دلایل فراوانی از تاریخ در دست است که در منطقه شمال شرقی زمین، در نواحی مغولستان در زمان های گذشته گویی چشمه جوشانی از انسان وجود داشته است.
مردم این منطقه به سرعت زاد و ولد می کردند و پس از کثرت و فزونی به سمت شرق، یا جنوب سرازیر می شدند و همچون سیل روانی این سرزمین ها را زیر پوشش خود قرار می دادند، و تدریجاً در آنجا ساکن می گشتند.

برای حرکت سیل آسای این اقوام، دوران های مختلفی در تاریخ ذکر شده است. یکی از آنها دوران هجوم این قبایل وحشی در قرن چهارم میلادی تحت زمامداری «آتیلا» بود که تمدن امپراتوری روم را از میان بردند.

آخرین دوران هجوم آنها، در قرن دوازدهم میلادی به سرپرستی چنگیزخان صورت گرفت که بر ممالک اسلامی و عربی، هجوم آوردند و بسیاری از شهرها از جمله بغداد را ویران کردند.

در عصر کورش نیز هجومی از ناحیه آنها اتفاق افتاد که در حدود پانصد سال قبل از میلاد بود؛ ولی در این تاریخ، حکومت متحد ماد و فارس به وجود آمد و اوضاع تغییر کرد و آسیای غربی از حملات این قبایل آسوده شد.

به این ترتیب به نظر می رسد که یأجوج و مأجوج از همین قبایل وحشی بوده اند که مردم قفقاز به هنگام سفر کورش به آن منطقه، تقاضای جلوگیری از آنها را کردند و او نیز اقدام به کشیدن سدّ معروف ذوالقرنین نمود.» [۲] .

امّا ارتباط اینها با «مهدویت» از روایاتی به دست می آید که از آنها به عنوان یکی از «اشراط الساعة» یاد شده است. [۳] .

البته برخی درباره اینکه حقیقت وجودی آنها چگونه است، خواسته اند با استفاده از روایات در انسان بودن آنها تردید کنند! [۴] .
از دیدگاه اینان برخی روایات آنها را از بنی آدم ندانسته اند. [۵] .

در روایاتی چند پراکنده شدن یأجوج و مأجوج بر روی زمین، در کنار خروج دجّال و نزول حضرت عیسی علیه السلام ذکر شده است. [۶] بنابراین می توان این احتمال را مطرح کرد که این رخداد در عصر ظهور حضرت مهدی علیه السلام و یا در آستانه قیامت رخ خواهد داد. [۷] .

همچنین ممکن است گفته شود: مقصود از پراکنده شدن یأجوج و مأجوج، افراد شرور با ویژگی خاصّ نیست؛ بلکه می تواند این حقیقت در هر گروهی باشد که در مقابل حق در آخِرُالزّمان می ایستند و اقدام به شرارت می کنند.

پاورقی
[۱] المیزان، ج ۱۳، ص ۴۱۱٫
[۲] تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۵۵۲ – ۵۵۱٫
[۳] الخصال، ج ۲، ص ۴۴۹ و۴۴۶ و۴۳۱؛ همچنین ر.ک: الدرالمنثور، ج ۳، ص ۵۹، ج ۴، ص ۲۵٫
[۴] ر.ک: بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۱۸۷٫
[۵] همان، ج ۵۴، ص ۳۳۴٫
[۶] ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۶۶٫
[۷] ر.ک: کمال الدین، ج ۲، ص ۳۹۹٫

منبع : يأجوج و مأجوج - پرتال پایگاه تخصصی تبیان مهدویت