ناو تعمیراتی و پشتیبانی چابهار
مقدمه کلی :
USS Amphion AR-13 نام ابتدایی ناو چابهار A441 در زمان خدمت در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا است که در خلال جنگ جهانی دوم در کلاس کشتی فرماندهی با ماموریت پشتیبانی و تعمیراتی ساخته شد . اگر چه بنای این کشتی در سپتامبر 1944 گذاشته شد و در ماه می 1945 راه اندازی شد اما در واقع ، ژانویه 1946 بود که به طور کامل به خدمت گرفته شد . این کشتی در اکتبر 1971 پس از گذشت 25 سال در نیروی دریایی ایالات متحده بازنشسته شده و در 22 سپتامبر همان سال به مقصد خود یعنی شهر بندر عباس در ایران حرکت کرد و پس از گذشت 6 روز به این شهر رسید . چابهار تا سال ها با خدمه ی آمریکایی و پرسنل تحت آموزش ایرانی اداره میشده تا این که در 1 مارس 1977 بطور کامل تحویل خدمه ی ایرانی میشود .نام این کشتی به افتخار نام بندر چابهار در دریای عمان از Amphion به چابهار تغییر پیدا کرد و برای همیشه از لیست کشتی های نیروی دریایی ایالات متحده خط زده شد .
وظیفه :
ناو Amphion در اول وظیفه ی خود بمنظور ارائه ی خدمات تعمیرات اضطراری و دوره ای به دیگر کشتی ها ساخته شده است که برای این منظور به تجهیزات مناسبی اعم از واحد های تعمیرات ، تاسیسات و لوله کاری ، نجاری ، ورقات مسی و فلزی ، جوشکاری و برشکاری ، ریخته گری در کوتاه مدت و ... تجهیز شده است که قادر است تعمیر دقیق ترین آلات تا سنگین ترین آن ها را به همراه کادر مجرب خود بر عهده بگیرد . برای مثال نیروگاه مهندسی مدرن آن میتواند علاوه بر تامین برق مورد نیاز خود ، به تامین برق دیگر کشتی های لنگر انداخته ی تحت تعمیر خود بپردازد و یا کارخانه ی تقطیر او ، این اجازه را به آن میدهد که آب مورد نیاز خود و دیگر کشتی ها را تامین کند . این نوع ماموریت خاص سبب شد که فرمانده و سرپرست ناو از متخصصان رسته ناوبری انتخاب نشوند و یک مهندس بعنوان فرمانده ناو انجام وظیفه کند . شایان ذکر است ناوسروان مهندس زرگری اولین فرمانده ی ایرانی این کشتی افتخار خدمت در این ناو را داشتند .
اما نکته ی جالب توجه در مورد Amphion ، تسلیحات آن است ، این ناو به 2 توپ 130 م.م. یکی در سینه و دیگری در پاشنه و 8 توپ 40 م.م. و 22 توپ 20 م.م. مجهز شده بود که قدرت آتش سهمگینی را به این ناو ارائه میبخشید بطوری که علاوه بر انجام ماموریت های پشتیبانی و خدمات فنی دور از ساحل ، بخوبی میتوانست از پس عملیات های رزمی محوله نیز برآید .
تاریخچه :
ناو Amphion بدنبال تجزیه و انفصال در خلیج Chesapeake به ناوگان دریایی اقیانوس اطلس در نورفولک پیوست . برای نخستین دهه از خدمات خود عهده دار عملیات ویرجینیا در خارج از پایگاه نورفولک و نیوپورت رود آیلند شد و به ارائه خدمات تعمیراتی خود عمدتا در سواحل شرقی ایالات متحده آمریکا پرداخت . این ناو همچنین در برمودا برای شرکت در مناسبت ها مستقر شده و همچنین با حضور در بندر پایگاه های نیو فاندلند و کارائیب به بازدید از مکان هایی مانند سویداد تراجیلو، جمهوری دومینیکن، منطقه ی سان خوان، پورتوریکو و سنت توماس و همچنین جزایر ویرجین پرداخت . در طول تابستان 1957 و 1958 ناو پشتیبانی Amphion به ناوگان ششم ایالات متحده جهت امور سرویس و پشتیبانی و بازدید از بنادر در فرانسه، یونان، کرت، سیسیل و جزایر بالئارس ملحق شد . این ناو از سال 1960 در سواحل اقیانوس اطلس ایالات متحده اداره میشده و در سال 1965 جهت پشتیبانی از عملیات احتمالی نیروی دریایی در خارج از جمهوری دومینیکن شرکت نموده و در سال 1968 از بنادر اسکاتلند و انگلستان بازدید کرده است .
ناو Amphion نهایتا در 18 اوت 1971 برای آخرین بار در زیر پرچم ستاره و خطوط ایالات متحده ، نورفولک را ترک کرده و پس از دیدن از رسیف برزیل 29 تا 31 ماه اوت ، مومباسا کنیا 18 تا 22 سپتامبر ، این کشتی تعمیراتی در 28 سپتامبر به مقصد خود یعنی شهر بندر عباس در ایران رسیده و به خدمت نیروی دریایی ایران در آمد . نام این کشتی به افتخار نام بندر چابهار در دریای عمان از Amphion به چابهار تغییر پیدا کرد و برای همیشه از لیست کشتی های نیروی دریایی ایالات متحده خط زده شد . البته همان طور که ذکر شد چابهار تا سال ها با خدمه ی آمریکایی و پرسنل تحت آموزش ایرانی اداره میشده تا این که در 1 مارس 1977 این کشتی بطور کامل تحویل خدمه ی ایرانی میشود .
طبق گزارشات این کشتی تا سال 1985 در نیروی دریایی ایران فعال بوده است که نهایتا پس 25 سال خدمت در نیروی دریایی ایالات متحده و 15 سال خدمت فعال در نیروی دریایی ایران و تقریبا یک دهه بلا استفاده بودن ، نهایتا برای اوراق به پاکستان منتقل شده و به سرنوشتی همانند آنچه بر ناوشکن های ما گذشت ، دچار شد . نبود قطعات یدکی و خدمات پشتیبانی ، ضعف و وابستگی نیروی دریایی در آن دوره و مشکلات عدیده ی دیگر ، راهی جزء اوراق کردن این کشتی را پیش رو نگذاشت ، لذا از آن جایی که صنعت اوراق کردن مخصوصا اوراق کردن کشتی های فرسوده در پاکستان از صنایع فعال در این کشور محسوب میشود و همچنین بدلیل ضعف داخلی برای اوراق و یا استفاده ی مجدد از سازه ی این کشتی - مانند ببر و پلنگ - به پاکستان منتقل شد و به این سرنوشت تلخ دچار گردید .
در آمریکا:
نام: USS Amphion AR-13
سازنده: Tampa Shipbuilding Company
گذاشته شده: 20 سپتامبر 1944
راه اندازی: 15 ماه مه 1945
به کار گیری: 30 ژانویه 1946
سرنوشت: بازنشستگی از نیروی دریایی ایالات متحده و فروش به ایران در 1971 اکتبر 2
در ایران:
نام: چابهار
ورود: 1971 اکتبر 2
تحویل کامل: 1 مارس 1977
تسلیحات:
2 توپ 130 م.م.
8 توپ 40 م.م.
22 توپ 20 م.م.
Displacement: 17,600 long tons
Length: 492 ft =150 m
Beam: 69 ft 6 in = 21.18 m
Draft: 26 ft 6 in =8.08 m
Speed: 16.5 knots = 30.6 km/h; 19.0 mph
Complement: 921
پیشران:
دو بویلر D-TYPE Foster and Wheeler
یک گیرباکس دوگانه Westinghouse
یک توربین بخار on Westinghouse Curtiss design
تک شافته با قدرت 8500 اسب بخار
ظرفیت سوخت سنگین(مازوت): 16205 بشکه
ظرفیت سئوخت سبک(دیزل): 13757 بشکه
نیروگاه:
چهار توربو آلترناتور 750 کیلو وات ، 450 ولت جریان متناوب (AC)
چهار توربین 300 کیلو وات ، 240/120 ولت جریان مستقیم (DC)
پایان/ ...
نویسنده: امیر آزاد / انجمن ارتشی دات کام
مولف به رغم آنکه در گرداوری این اثر از پژوهش های عمیق در منابع اینترنتی و آرای استوار متخصصان اهل فن بهره برده ، حاصل کار خود را عاری از خطا و اشتباه و خلا احتمالی نمیداند و با فروتنی که لازمه ی هر کار علمی است ، دست نقادان اهل فن و متخصصان نکته سنج را فشره و ایشان را به نقد این اثر و ارائه ی رهنمود های راه گشایشان دعوت میکند .
با تشکر از جناب براتی ، کاربر elo میلیتاری ، انجمن گنج جنگ و جناب مجتبی عظیمی کیا که بنده را در گرداوری این اثر یاری نمودند .
- - - به روز رسانی شده - - -
ضمیمه مطلب:
نام آمفیون - فوریه 66 ترمینال بین المللی نورفلیک
در این تصویر به "ماوس ترپها " یا همون تله موشهای نصب شده روی طنابهای مورینگ توجه کنید . این قیف شکلها برای جلوگیری از تردد موشها از ساحل و بندر به کشتی هستند ، اما باور بفرمایید برخی موشها اینقدر باهوش هستند که روش گذشتن از این موانع رو یاد گرفتن و مثه یه کماندو از روشون میپرن در شناورها .
قدیم ترها هر چند یک بار مراسم و برنامه " موش کشون " داشتیم - شناورهای مثه سلمان که چوبی بودن دیگه نگو محل تاخت و تاز و جولان موشها بود .
توضیحات از محمد اقبالی میلیتاری
