محبت حسین علیه السلام در خمیر مایه موجودات
همه ما فقط به لطف پروردگار- هیچ عامل دیگرى را نمى شود پیدا کرد- قلبمان از عشق به أبى عبدالله علیه السلام موج مى زند، برادران، بزرگان و عالمان محترم اهل تسنن نقل مى کنند که پیغمبر صلى الله علیه و آله به عایشه فرمود:«انّ للحسین فى قلوب المؤمنین محبّةً مکنونةً» (1) ؛ اى عایشه! هر مؤمنى که آفریده مى شود خداوند متعال محبّت حسین مرا در گِل او خمیر مى کند.
همه مى دانیم که وجود مبارک حضرت سیدالشهدا علیه السلام چهره عظیمى در میان تمام موجودات عالم هستى دارد،
همه مى دانیم انبیا به ایشان متوسل شدند،
همه مى دانیم پیغمبر صلى الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام به ایشان متوسل شدند، وقتى که باران نمى بارید و خشکسالى بود، امیرالمؤمنین علیه السلام به ایشان مى فرمود: (2) دعا کن، نمى گفت برو نماز باران بخوان، چون مى دانست راه بین حسین و خدا میانبر است.
زینب کبرى علیهاالسلام مى فرماید: سى و هفت سالى که برادرم در عصر پدرم امیرالمؤمنین بود یکبار پدرم او را به یا حسین صدا نزد، هر وقت مى خواست او صدا کند، امیرالمؤمنین علیه السلام تمام قد از جا بلند مىشد، یک حالت ادب به خود مى گرفت و آرام مى گفت: «الىّ یا ابا عبدالله» نام او را نمى گفت.
بارک الله به مقبل اصفهانى (2) که قبرش در کاشان است. مى گوید:
بلند مرتبه شاهى ز صدر زین افتاد
اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد (3)
مقبل! هیچ اشتباهى نکردى، اگر در این جلسه بودید ما با قرآن و روایت ثابت مىکردیم که هیچ اشتباهى نکردید، بسیار درست گفتید.
مقام و عظمت امام حسین علیه السلام
این وجود مبارک که از رحمت، علم، لطف و از فیوضات خدا پر است، این وجود مبارک که پیغمبر صلى الله علیه و آله مى فرماید: آقاى تمام اولین و آخرین شهیدان مى باشند، آقاى همه شهیدان، شهداى کربلا هستند و آقاى شهداى کربلا حسین من است؛ یعنى شهیدى به آقایى أبى عبدالله در عالم نیست. همه مى دانیم کتاب با عظمت «کامل الزیارات» که بعضى از مراجع تقلید وقتى مى خواهند یک روایت از آن کتاب نقل کنند مى گویند ما سند و راوى نقل کننده را نمىخواهیم، همین که در این کتاب این روایت آمده ما به آن فتوا مى دهیم، در این کتاب امام صادق علیه السلام مى فرماید: پروردگار هر شب جمعه هفتاد بار حسین را زیارت مى کند. البته من نمى دانم زیارت خدا چگونه است؟ یعنى جلوه به قلب ایشان مى کند، همان چیزى که حضرت موسى علیه السلام در کوه طور خواست.چو تیر غمزه بندد سوى من ابرو کمان من غبار نیستى برخیزد از نام و نشان من
تواضع امام حسین علیه السلام (4)
این انسان سوار بر یک قاطر است، از یک محلى در مدینه رد مى شود، چهار پنج کارگر، نماز ظهر خود را خوانده و روى خاکهاى کوچه نشسته و یک پارچه پهن کرده بودند و یک مقدار نان خشک ریخته بودند و مى خواهند غذا بخورند. چشم یکى از آنها به أبى عبدالله علیه السلام افتاد، گفت: صبر کنید من بروم اگر امام حسین علیه السلام ناهار نخورده، او را دعوت کنم بیاید با ما ناهار بخورد.تا این را گفت، بقیه کارگرها گفتند، عقلت کم است، آسمان و زمین غلام حلقه به گوش حسین علیه السلام است، از او دعوت کنیم با ما ناهار بخورد؟! و روى خاکها بنشیند، گفت: رفقا شما حسین را نمى شناسید. بلند شد دوید و جلوى مرکب آمد، گفت: حسین جان غذا خورده اید؟ فرمود: نه.اولیاى خدا همیشه راست مى گویند به خدا، خانواده، به مردم و خود راست مىگویند، گفت: میل به غذا دارى، فرمود: بله، گفت: مى آیید با ما ناهار بخورید، فرمود: بله، از قاطر پیاده شدند، روى خاک نشستند، غذاى آنها که تمام شد، فرمود: من دعوت شما را اجابت کردم، حالا من اگر شما را دعوت کنم اجابت مى کنید. گفتند: یابن رسول الله، با کمال میل اطاعت مى کنیم،
بدین مژده گر دیده خواهى رواست کاین مژده آسایش جان ماست (5)
فرمود: فردا همه شما خانه ما دعوت هستید، یک غذاى خوبى پخت، بعد به قنبر فرمود: پول و لباس، به این بزرگواران بده، اینها میهمانان من هستند.
تاثیر تواضع بر جامعه
تواضع مهر، عبادت و رفاقت مى آورد. نیرو اضافه مى کند، اگر هفتاد میلیون اهل یک مملکت متواضع باشند، چه در جهت خدا و خلق، آن مملکت هیچ مشکلى نخواهد داشت. تمام مشکلات یک مملکت به خاطر سرپیچىها، طغیان، بى مهرى ها و در نهایت تکبّرها است. اگر همه تسلیم قانون خدا و کشور شوند، هیچ مشکلى نخواهیم داشت. دادگسترى ها به خاطر نداشتن ارباب رجوع بیکار مى شوند.از دولت بار مهمى کم مى شود. تمام کلانترى ها بیکار مى شوند، صبح همه دو صفحه رساله و یک قرائت قرآن مى خوانند و کار آنها تمام مى شود.
پی نوشت ها:(1)- الحق المبین فی معرفة المعصومین علیهم السلام، الشیخ علی الکورانی العاملی: 588؛ «والإمام الحسین علیه السلام له جاذبیة خاصة فی القلوب بمجرد ذکر اسمه: إن للحسین محبة مکنونة فی قلوب المؤمنین.»
(2)- بحار الأنوار: 44/ 187، باب 25، حدیث 25؛ «عُیُونُ الْمُعْجِزَاتِ، عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ علیه السلام قَالَ جَاءَ أَهْلُ الْکوفَةِ إِلَى عَلِیٍّ علیه السلام-/ فَشَکوْا إِلَیْهِ إِمْسَاک الْمَطَرِ وَ قَالُوا لَهُ اسْتَسْقِ لَنَا-/ فَقَالَ لِلْحُسَیْنِ علیه السلام قُمْ وَ اسْتَسْقِ فَقَامَ-/ وَ حَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ وَ صَلَّى عَلَى النَّبِیِّ-/ وَ قَالَ اللَّهُمَّ مُعْطِیَ الْخَیْرَاتِ وَ مُنْزِلَ الْبَرَکاتِ-/ أَرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْنَا مِدْرَاراً وَ اسْقِنَا غَیْثاً مِغْزَاراً-/ وَاسِعاً غَدَقاً مُجَلِّلًا سَحّاً سَفُوحاً-/ فِجَاجاً تُنَفِّسُ بِهِ الضَّعْفَ مِنْ عِبَادِک-/ وَ تُحْیِی بِهِ الْمَیِّتَ مِنْ بِلَادِک آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ-/ فَمَا فَرَغَ علیه السلام مِنْ دُعَائِهِ حَتَّى غَاثَ اللَّهُ تَعَالَى غَیْثاً بَغْتَةً-/ وَ أَقْبَلَ أَعْرَابِیٌّ مِنْ بَعْضِ نَوَاحِی الْکوفَةِ-/ فَقَالَ تَرَکتُ الْأَوْدِیَةَ وَ الآْکامَ یَمُوجُ بَعْضُهَا فِی بَعْض.»(2)- نامش آقا محمد شیخا معروف به میرزا مقبل مردى با کمال و با وجد و حال بوده و در عصر نادرى از ایران گریخته به هندوستان رفت و در گجرات نزد مؤمن خان ناظم آن دیار مىگذرانید و هم در آن سامان در سنه 1157 هجرى قمرى درگذشت طبع خوشى داشته. این شعر از اوست
(3)- مقبل اصفهانى.
(4)- وسائل الشیعة: 24/ 300، باب 28، حدیث 30603؛ «الْعَیَّاشِیُّ فِی تَفْسِیرِهِ عَنْ مَسْعَدَةَ قَالَ مَرَّ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ علیه السلام بِمَسَاکینَ قَدْ بَسَطُوا کسَاءً لَهُمْ فَأَلْقَوْا عَلَیْهِ کسَراً فَقَالُوا هَلُمَّ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَثَنَى (رِجْلَهُ وَ نَزَلَ) ثُمَّ تَلَا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْتَکبِرِینَ ثُمَّ قَالَ قَدْ أَجَبْتُکمْ فَأَجِیبُونِی قَالُوا نَعَمْ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ قَامُوا مَعَهُ حَتَّى أَتَوْا مَنْزِلَهُ فَقَالَ لِلرَّبَابِ أَخْرِجِی مَا کنْتِ تَدَّخِرِینَ.» بحار الأنوار: 46/ 55، باب 5، حدیث 2؛ «الکافى، هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَرَّ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمَا عَلَى الْمَجْذُومِینَ-/ وَهُوَ رَاکبٌ حِمَارَهُ وَ هُمْ یَتَغَدَّوْنَ-/ فَدَعَوْهُ إِلَى الْغَدَاءِ فَقَالَ-/ أَمَا إِنِّی لَوْ لَاأَنِّی صَائِمٌ لَفَعَلْتُ-/ فَلَمَّا صَارَ إِلَى مَنْزِلِهِ أَمَرَ بِطَعَامٍ فَصُنِعَ-/ وَ أَمَرَ أَنْ یَتَنَوَّقُوا.»
(5)- ابوالقاسم فردوسى.
منبع : سایت عرفان
