به مهد کودک خوش آمدی!
طی 30 سال گذشته، تعداد کودکانی که به کودکستان یا مهدکودک می‌روند، افزایش یافته است. این روند عمدتا به علت افزایش چشمگیر مشارکت زنان در نیروی کار است. در حال حاضر، مادران 67 درصد از کودکان پیش دبستانی شاغل هستند و مادر چاره‌ای جز سپردن کودک خود به مهد کودک ندارد.
کودکان بین 2 تا 6 سال، در مقایسه با نوباوگان و کودکان نوپا، زمان بیشتری را دور از خانه و والدین سپری می‌کنند. طی 30 سال گذشته، تعداد کودکانی که به کودکستان یا مهدکودک می‌روند، افزایش یافته است. این روند عمدتا به علت افزایش چشمگیر مشارکت زنان در نیروی کار است. در حال حاضر، مادران 67 درصد از کودکان پیش دبستانی شاغل هستند و مادر چاره‌ای جز سپردن کودک خود به مهد کودک ندارد. در واقع مهدهایی که با هدف آموزش و نگهداری کودکان پا گرفته است این روزها نقش به سزایی در تربیت کودک دارند و عنصر مهمی در مسیر تربیت کودک محسوب می‌شوند.
ورود به مهدکودک مرحله بحرانی در رشد و تکامل کودک
آماده کردن کودکان برای ورود به مهد تنها مشکل و دردسر والدین نیست. برای یک ورود موفق خانواده، سیستم آموزشی مهد، معلم و جامعه همگی مسئول هستند. کودک ممکن است بعد از پشت سر گذاشتن تابستان برای ورود به مهد اضطراب داشته باشد. یا شایعات زیادی درباره معلمین شنیده باشد. درباره برنامه های مهد اطلاع کافی نداشته باشد. و شما نیز در این زمینه ها نگران هستید و می خواهید بدانید معلم او کیست با چه کسی همکلاس است و اینکه می خواهید بدانید چطور میتوانید به بهترین شیوه کودکتان را برای پذیرش تغییر و تحولات آماده کنید. اضطراب و نگرانی بچه ها را بپذیرید و او را به صحبت در آن زمینه ها تشویق کنید. آماده گوش کردن باشید. روی رشد جسمی فرزندتان توجه داشته باشید. هم کلاسیها و هم سرویسهای او را بشناسید. بچه ها در مهد چیزهای زیادی را از طریق مکاشفه و تصمیم گیری یاد می گیرند. عقاید و احساساتشان را بیان می کنند. برای یکدیگر داستان تعریف کرده و به داستانهای یکدیگر گوش می دهند. مفاهیم ریاضی را از طریق ساختن و ترکیب کردن ( خانه سازی و ... ) یاد می گیرند و ...
همکاری توأم والدین و مربیان مهد
بچه ها باید در مهد احساس امنیت کنند. برای بیشتر بچه ها ورود به مهد بمنزله رویارویی با مسائل مختلفی چون، رفت و آمد، مربیان و دوستان جدید، وضعیت ساختمانی مهد و رویارویی با پزشک و پرستار مهد، مدیر و منشی و سرایدار مهد میباشد. همکاری و مشارکت بین والدین و مربیان در پذیرفتن این تغییر و تحولات در کودک بسیار حائز اهمیت است.
با كودكانی كه به سختی از پدر و مادر جدا می شوند و علاقه‌ای به مهدكودك ندارند،چه باید كرد؟
با این كه رفتن كودك به مهد ضروری است و گذراندن این دوره خیلی با اهمیت است، ولی به زور و با فشار روانی كودك را به مهد فرستادن نه تنها تأثیر مثبتی ندارد بلكه اثرات منفی فراوانی نیز به جا می گذارد، بنابراین قبل از هر كاری زمینه جذب راحت تر فرزندشان را، بدون وارد آوردن فشار روانی، فراهم كنند.
البته برای این كار اقداماتی لازم است از جمله این كه:
**در مورد خصوصیات مهد كودك و كارهایی كه در آن انجام می شود با كودك صحبت كنند. برای این منظور می توان از قصه كمك گرفت، البته به طور غیر مستقیم. سپس علت بردن كودك را به مهد برای او توضیح دهند.
**قبل از آن كه كودك را به مهد ببرند برایش وسایلی نظیر مدادرنگی، مداد شمعی، ماژیك، كیف و... تهیه كنند و به این وسیله او را به مهد علاقه مند كنند.
**از یك ماه قبل خواب او را تنظیم كنند تا به هم خوردن زمان خواب كودك سبب بی علاقگی او به مهد نشود.
**با كودك در انتخاب مهد كودك مورد نظر مشورت كنند، البته این در مورد كودكان بیش از سه سال صدق می كند.
** با كودك در مورد علت انتخابش بحث و گفتگو كنند و در صورت اختلاف نظر علت را توضیح دهند.
** برای آشنایی با مربی و مسۆولان مهد كودك وقت كافی در نظر بگیرند تا كودك با محیط و كاركنان آنجا به خوبی آشنا شود و با آنها ارتباط دوستانه برقرار كند، در نهایت در محیط احساس امنیت كند.
**پس از ثبت نام و طی مراحل اولیه و در روزهای نخست بیشتر از دو تا سه ساعت كودك را در مهد كودك تنها نگذارند.
** روزهای اول كودك را وقتی كه خودش از خواب بیدار شد و روحیه خوبی داشت به مهد ببرند، زیرا كودكان بیشتر صبحها بعد از خواب احساس ناامنی می كنند. همچنین كم خوابی خود عامل مۆثری در عدم پذیرش مهد از سوی كودك است.
**توسط كودكان به خصوص سه تا چهار ساله برای مربی یا مدیر مهد كودك پیغام بفرستند و نامه نگاری كنند و از آنها نیز بخواهند همین كار را بكنند تا كودك فعال شده و پل ارتباطی بین آنها و مربیان باشد، به این ترتیب زمینه علاقه مندی و رشد اجتماعی كودك فراهم می شود.
**كودكانی كه در خانواده شدیداً مورد توجه هستند و همه خواسته هایشان برآورده می شود، مهد كودك را سخت تر می پذیرند و میل دارند همه توجه مربی به آنها باشد، در صورتی كه مربی نمی تواند توجه خود را فقط به چنین كودكانی معطوف كند، بلكه باید محبتش را بین تمام كودكان تقسیم كند.
به طور طبیعی این اختلاف میان دو محیط خانه و مهد برای كودك ناراحتیهایی به همراه خواهد داشت كه به ناچار باید آنها را پذیرفت، زیرا شروع زندگی اجتماعی بدون برخورد با دیگران میسر نیست. بنابراین پدر و مادر و سایر اطرافیان نظیر مادربزرگ و پدربزرگ ضمن این كه باید در بهبود اوضاع بكوشند با كودك ارتباط خوب و معقولی برقرار كنند و با تكرار رفتارهای درست و گفتار سنجیده موقعیت موجود را برای كودك روشن كنند.
** والدین برای آشنایی و انس كودك با محیط و دوستانش می توانند در روزهای اول با هماهنگی مدیریت مهد، ساعتهایی را در آنجا بمانند ولی در محیط آموزشی "كلاس" وارد نشوند و اجازه دهند كودك اعتماد به نفس خود را تقویت كند.
** در صورت نیاز به استفاده از سرویس رفت و آمد، طوری برنامه ریزی كنند تا فرزندشان به سرویس عادت كند. برای این منظور حداقل یكی دو بار به همراه او با سرویس رفت و آمد كنند.
**به كودكشان اجازه دهند مسایل درونی خود را برای آنها بازگو كند تا از این طریق از احساسات درونی اش كه ممكن است بر اثر تغییر محیط در او به وجود آمده باشد، آگاه شوند.
**با دادن جایزه، تشویق و تقویت رفتارهای مثبت كودك، او را به محیط مهد كودك علاقه مند كنند. این كار حداقل در روزهای اول سبب ایجاد انگیزه بیشتر برای حضور او در مهد می شود.
** كودك از این كه مبادا والدین برای نبردنش به خانه مراجعه كنند، بسیار نگران است، از این رو هفته اول سعی كنند كودكشان جزو اولین نفراتی باشد كه مهد را ترك می كند.
** در روزهای اول اندكی بیش از حد معمول در كیف یا ساك كودك خوراكی بگذارند تا نگران گرسنه ماندن نباشد و در صورت تمایل بتواند به دوستان تازه اش نیز تعارف كند و به این وسیله زمینه برقراری ارتباط اجتماعی او با دیگر بچه ها مهیا شود.
** استفاده صحیح از دستشویی را به او بیاموزند. همین طور او را متقاعد كنند كه اگر به دستشویی نیاز داشت به راحتی می تواند از خدمه مهد كودك كمك بخواهد، او را مطمئن كنند كه دیگران هم مانند آنها این كار را برای او انجام می دهند.
** در روزهای اول حتماً صبحانه كودك را به طور كامل به او بدهند تا از انرژی كافی برخوردار باشد و نیازی نباشد كه مربی در غذا خوردن به كودك تأكید كند.
تبیان
