درس حیای حضرت سکینه سلام الله علیها
بسم الله الرحمن الرحیم
سهل بن ساعد انصاری- از اصحاب پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم - در چگونگی ورود اهل بیت علیهم السلام به شام می گوید:
من قصد رفتن به بیت المقدّس را داشتم. چون نزدیک شام رسیدم، دیدم مردم، شهر را آذین بسته و به جشن و سرور پرداخته اند.
سؤال کردم: آیا برای شامیان عیدی هست که من اطلاع ندارم؟
پاسخ شنیدم: ای پیرمرد! از بیابان آمدی؟
گفتم: من سهل بن ساعدی هستم و رسول خدا را دیده ام.
گفتند: عجب است که آسمان، خون نمی بارد و زمین، اهلش را فرو نمی برد!
گفتم: مگر چه شده؟
گفتند: این، سر حسین است که از عراق هدیه آورده اند!
جلوتر رفتم، پرچم هایی دیدم که در بین آنها سری بر نیزه است. او شبیه ترین افراد به پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بود و پشت سر آن، بانوانی بر شترانی بی پوشش سوار بودند. نزدیک تر رفتم.
از نخستین زن پرسیدم: کیستی؟
فرمودند: من سکینه، دختر حسینم.
گفتم: من سهل ساعدی از اصحاب جدّت رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم هستم، اگر حاجتی داری برآورم!
فرمودند: به حامل سر بگو جلوتر رود تا مردم به تماشای آن بپردازند و چشمانشان به حرم پیامبر نیفتد!
سهل می گوید: من نزد آن نیزه دار رفتم و مبلغی به او دادم و گفتم: سر را جلوتر از زنان ببر. و او پذیرفت.
منبع
