نخستین مدرک مستند از مار دهن‌گشاد میمون‌خوار!
محققان برزیلی موفق شدند تا برای نخستین بار، مدرک مستندی از کشته شدن و خورده شدن میمونی از خانواده میمون‌های آتلید را توسط یک مار بوا ثبت کنند.
محمود حاج‌زمان: دوستان میمون پر سر و صدایی که آن را در عکس می‌بینید، دیگر صدای جیغ‌های وی را نخواهند شنید؛ چرا که ماهیچه‌های منقبض شونده یک مار بوا مشغول قورت دادن آن هستند. این عکس که در جنگل‌های آمازون برزیل گرفته شده است، نخستین مدرک ثبت شده‌ای است که کشتن و خوردن میمونی از خانواده میمون‌های آتلید را توسط یک مار نشان می‌دهد.اندکی پیش از ظهر این میمون بخت برگشته از گروهش جدا شد و پا روی درختی گذاشت که بوای 2 متری بین شاخه‌های آن پنهان شده بود. اریکا پاتریشیا کوئینتینو، محقق دانشگاه ریو گرانده دوسول برزیل که این عکس را گرفته است؛ نخست صدای مضطرب میمون محکوم به فنا را شنید، و سپس متوجه حمله مار بوا شد. مار بوا طعمه خود را از سمت سر مورد حمله قرار داد، و سپس خودش را دو دور اطراف بدن میمون پیچید. اگرچه میمون ماده دیگری که در همان نزدیکی بود جیغی کشید و برای ترساندن بوا با دستان خود به سوی مار حمله کرد، اما بوا حتی ذره‌ای هم از جای خود تکان نخورد. در نهایت میمون دوم عقب نشست و از فاصله‌ای ایمن به تماشای سرنوشت هولناک رفیق خود نشست. (برای دیدن عکس در ابعاد بزرگ اینجا کلیک کنید).
به گفته محققان، میمون احتمالا طی 5 دقیقه مرده است. با این وجود، بوا چنبره خود را باز نکرد و 15 دقیقه بعد در حالی‌که با دم خود از شاخه‌ای آویزان شده بود، خوردن میمون را شروع کرد. با منقبض و منبسط کردن ماهیچه‌های خود به مدت 76 دقیقه، بوا به تدریج تمام طعمه خود را بلعید. سپس به همان نقطه‌ای بازگشت که از آنجا به میمون حمله کرده بود.
دو روز بعد، مار بوا مجددا روی همان درخت مشاهده شد؛ رفتاری معمول برای مارهای بوا که اغلب به مدت یک ماه در یک نقطه باقی می‌مانند. در مناطقی مانند آمازون که پوشش جنگل حالتی تکه تکه دارد، این استراتژی به طرز شگفت‌انگیزی موثر است؛ چرا که میمون‌ها تمایل دارند تا مسیرهای مشابهی را به دفعات استفاده کنند. با جنگل‌زدایی هر چه بیشتر آمازون توسط فعالیت‌های انسانی، احتمالا ما به طور ناخواسته عرصه‌های شکار تازه‌تری را برای بواهای شکارچی میمون‌ها ایجاد می‌کنیم.
