معرفی برج تهران

برج تهران – Tehran Tower

پروژه برج تهران با هدف استفاده از ایجاد تراکم عمودی به منظور جلوگیری از گسترش افقی در منطقه‌ای مسکونی خاص، طراحی و به مرحله اجرا گذاشته شده و این سیاست با توجه به گسترش بی‌رویه افقی شهر تهران به عنوان سیاست اصولی طراحی برج اتخاذ شده است.
موقعیت برج در تلاقی بزرگراه‌های اصلی و مهم شهر تهران، دسترسی مناسبی برای ساکنین به نقاط مختلف را فراهم کرده است. به لحاظ تأمین حداکثر نما و نور با توجه به محدودیت زمین انتخاب طرحی شکسته که در قالب حجمی پایدار هم از نظر استیک (زیبایی شناسی) و هم از نظر پایداری سازه‌ای مناسب باشد، معماری را بسمت انتخاب سطح مقطع ستاره سه‌پر رهنمون نمود.
ایجاد وحدت بصری لازم در نما و در نظر گرفتن مسائلی نظیر فشار باد و شرایط اقلیمی از نظر تابش آفتاب و همچنین سرعت در اجرا استفاده از مدول‌های تیپ شده و پیش ساخته را در طراحی نما مطرح نمود. به لحاظ ایجاد جذابیت بصری تنها در پایه برج در ارتفاعی که بیشتر برای ناظر مستقر در پایین‌دست قابل دید است، با ایجاد یک رواق (کلوناد) دایره‌ای شکل که ارتباط دهنده بخش‌های مختلف ورودی و محوطه و تأسیسات رفاهی و خدماتی است، جذابیت و تنوع بخشی لازم معماری در نظر گرفته شده است.
جهت رفاه ساکنین و استفاده از سیستم‌های بهینه مدیریتی، سیستم تأسیساتی ساختمان مجهز به کنترل‌های هوشمند است.