برای مردی که حساسیت سپهری و تکنیک گلشیری را داشت
چهارم شهریورماه سال‌روز درگذشت بیژن نجدی است؛ خالق مجموعه داستان «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند» و به قول یک منتقد، شاعری با حساسیت سهراب سپهری، نویسنده‌ای با تکنیک هوشنگ گلشیری و هنرمندی که مقلد هیچ‌کس نبود.
بیژن نجدی 24 آبان‌ماه 1320 در خاش، از توابع سیستان و بلوچستان، به دنیا آمد. او دانش‌آموخته ریاضیات بود و با مدرک کارشناسی ارشد این رشته، به تدریس در دبیرستان‌های لاهیجان پرداخت.
مجموعه‌های داستان «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند»، «دوباره از همان خیابان‌ها» و «داستان‌های ناتمام» و همچنین مجموعه‌های شعر «خواهران این تابستان» و دفتری از گزیده ادبیات معاصر نیستان، از جمله آثار این شاعر و نویسنده‌ی فقید هستند. او در سال 74 برای «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند»، جایزه قلم زرین دریافت کرد.
نجدی در چهارمین روز شهریورماه 1376 در سن 56سالگی بر اثر عوارض ناشی از بیماری سرطان درگذشت. پیکر این شاعر در شیخان‌بر لاهیجان به خاک سپرده شد.
حمید عبداللهیان، مدرس دانشگاه و نویسنده کتاب «نویسنده‌ای که با یوزپلنگان دوید»، درباره بیژن نجدی می‌گوید: نجدی مانند بهرام صادقی و هوشنگ گلشیری از داستان‌نویسانی بود که با شعر آغاز کرد و در عین حال، شاعری را در کنار نویسندگی ادامه داد. او شاعری است با حساسیت سهراب سپهری و نویسنده‌ای با تکنیک هوشنگ گلشیری و از سویی، هنرمندی است که روی پای خود ایستاده و مقلد نبوده است. پیش از نجدی، کسانی دیگر تلاش کرده بودند داستان‌های شاعرانه بنویسند؛ اما هیچ‌کس نتوانست توفیق او را به دست آورد.
منبع: ایسنا
