جواد عزتی و نقش حذف شده «دودکش»
جواد عزتی این روزها همراه سیامک صفری، فرزین صابونی، بهاره رهنما، نمایش «پسران آفتاب» را در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه برده اند. نمایشنامه ای از نیل سایمون که حال و هوای کمدی دارد. علاوه بر اینکه در چند قسمت آخر «دودکش» در نقش یک روحانی ظاهر شده است.
روزنامه تماشا: جواد عزتی این روزها همراه سیامک صفری، فرزین صابونی، بهاره رهنما، نمایش «پسران آفتاب» را در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه برده اند. نمایشنامه ای از نیل سایمون که حال و هوای کمدی دارد. علاوه بر اینکه در چند قسمت آخر «دودکش» در نقش یک روحانی ظاهر شده است. این گفتگو به بهانه نمایش «پسران آفتاب» است اما خب از آنجایی که در نظرسنجی روزنامه تماشا سریال دودکش با 47 درصد برنده شد، از حال و هوای «دودکش» و نقشش پرسیدیم. در این نظرسنجی سریال «خروس» با 34 درصد در مقام دوم، «مادرانه» با 17 درصد سوم و «ممکن است برای شما هم اتفاق بیفتد» با 2 درصد چهارم شده است.
از «پسران آفتاب» و همکاری با سیامک صفری بگویید؟
- «پسران آفتاب» نوشته نیل سایمون است من از قبل با این نمایشنامه نویس آشنایی داشتم و چند نمایشنامه از او خوانده بودم، حتی یکی از آنها را بازی کرده بودم. خیلی دوست داشتم که دوباره یک کار از نیل سایمون روی صحنه داشته باشم. از طرفی دیگر، ده پانزده سال می شود که با سیامک صفری دوست هستم اما هیچ وقت تئاتر کار نکرده بودیم. در دو فیلم با هم همبازی بودیم، اما در تئاتر هیچ وقت با هم همبازی نبودیم. از پانزده سال پیش تا همین حالا. سر یک فیلمی بودیم که سیامک آمد و گفت حالا دیگر وقتش است که با هم تئاتر کار کنیم.
سر چه فیلمی؟
- ما دو فیلم با هم کار کردیم، یکی از آنها «وقت بزرگ شدن» به کارگردانی ژرژ هاشمی زاده دیگری «پیش خواهد آمد» به کارگردانی بهروز شعیبی بود. صحنه آخر «وقت بزرگ شدن» را می گرفتیم که سیامک آمد و گفت حالا دیگر وقتش است یک کار با هم روی صحنه ببریم.
از تجربه های اجرا می گویید؟
- ما سال های سال است که با هم دوست هستیم. من، فرزین صابونی، بهاره رهنما و سیامک صفری که کارگردان کار هم هست. در خیلی از تمرین ها ما فقط می نشستیم و حرف می زدیم. تمرین نمی کردیم و می گفتیم که روی صحنه همه چیز درست می شود. خب همین اتفاق هم افتاد. درست است که یک سر و شکل اساسی در نظر داشتیم، اما خیلی از اتفاقات در اجرای اصلی بود و نهایی شد. در طول اجرا خیلی اتفاق ها افتاد. در اجرا ما دست به سر و روی کار کشیدیم و اینطور که می بینید شد.
سر این کار چقدر به متن وفادار بودید، کار یا دیالوگ های فی البداهه چقدر دخیل بود؟
- اگر نمایشنامه های نیل سایمون را خوانده باشید می دانید که نوع نوشتن نیل سایمون اینطور است که تو به عنوان بازیگر لزومی ندارد چیزی به متن اضافه کنی. چون کاملا هم موقعیت ها را می شناسد و هم نوع کمدی آن به روز است و شما احتیاجی نیست که آن را به روزش کنید. این درست است که هر کسی در نمایش یک چیزهایی به کار اضافه کند اما وفاداری ما به متن نسبت به کارهای دیگر خیلی زیاد بود.
کاراکتری که از نمایشنامه حذف شد، چه کسی بود؟
- خب نمایشنامه که چاپ شده اش است. کسانی که آن را می خوانند می دانند که ما یک صحنه کامل را حذف کردیم. برای اینکه نوع کمدی آن طوری نبود که ما در ایران بتوانیم آن را اجرا کنیم. به غیر از بهاره رهنما، یک پرستار دیگر هم در این نمایش حضور داشت. صحنه ای که پرستار دوم در نمایش حضور داشت را به طور کامل حذف کردیم چرا که به نوع کار در ایران نمی خورد.
دومین کار شما است که بعد از اجرای نمایش مسعود رایگان روی صحنه می رود؟
- کلا؟!! من هفده سال است که کار تئاتر می کنم، تمام عمر من تئاتر کار کردم.
چرا پس نمایش ها به اجرا نمی رسند؟
- من تقریبا در تمام سالن های تئاتر شهر اجرا کردم و بعد از کار مسعود رایگان، چند کار دیگر هم انجام دادم، یک کار در جشنواره اجرا رفت. یکی دو کار هم زمان بازبینی رد شد و به اجرا نرسید. اما خب من سالی یک یا دو کار انجام می دهم. هفده سال است که تند تند کار می کردم. در 10 سال اول کار تصویر کمتر می کردم و بیشتر روی صحنه بودم.
دلیل این اتفاق چیست، رسانه هایی که اهمیت کمتری به تئاتر می دهند؟
- رسانه که جای خودش را دارد، اما فکر می کنم که یک کمی هم نشأت گرفته از استقبال مردم است. این واقعیت را نمی توان فراموش کرد؛ رسانه زمانی سراغ یک موضوعی می رود که مخاطب آن را ببیند و مطمئن باشد که مخاطبش آنقدر زیاد است که آن موضوع دیده شود. شاید بتوان اینطور گفت که مردم ما با تئاتر قهر کرده اند اما از طرف دیگر ما هم کم فرهنگ سازی کردیم. شایدنیمی از مردم فکر می کنند که تئاتر همان نمایش هایی است که سی سال پیش می دیدند اما خب واقعیت اینطور است که جنس تئاتر تغییر کرده است و خیلی از آنها این را نمی دانند. تصورشان از تئاتر یا نمایش های روحوضی یا نمایش های روحوضی یا نمایش های سنگینی همچون شکسپیر و ... مردم با تئاتر قهر هستند، اگر با تئاتر آشنا شوند، مخاطب بیشتر خواهد شد و رسانه ها هم بالطبع بیشتر سراغ آن می روند.
از حضور ستاره ها گفتید و موضع شما نسبت به این اتفاق مثبت است؟
- بله من خدا را شکر می کنم که به عنوان یک تئاتری این حرف را می زنم. هفده سال است که تئاتر کار می کنم و شاید 10 سال است که وارد سینما و تلویزیون شده ام. خانه اول من تئاتر است. به عنوان یک تئاتری می گویم که اتفاق خوبی است. ما اگر کلی و خیلی دور به این اتفاق نگاه کنیم، اتفاق خوبی می افتد چرا که مردم ما کم کم دارند به تئاتر جذب می شوند. به همین خاطر معدود کارهایی که به نمایش درمی آید یکسری تماشاچی ثابت دارد که بعد از این به تئاتر علاقمند شده است و من کاملا موافق این اتفاق هستم.
چرا یکسری از دوستان مخالف این ماجرا هستند؟
- من در جریان هیچکدام از دعواهای این دو طرف نیستم اما خیلی از مخالفت ها تعجب کردم، چرا که ذاتا اتفاقی در حال افتادن بود، اتفاق مثبتی بود و ما در حال منفی بافی بودیم، فکر می کردیم که چه چیز منفی می تواند در موردش وجود داشته باشد و می گفتیم اما اتفاقا در واقع چیزی که ما در عمل می دیدیم تماما مثبت بود.
آیا موافق این جمله هستید که مخاطبان واقعی تئاتر، تنها در تئاتر شهر نمایش می بینند و کسانی که به سالن های دیگر می روند تماشاگران اصلی تئاتر نیستند؟
- نه، من به طور کامل با این جمله مخالفم. من دست دوستان ستاره سینما که زمان می گذارند و تئاتر کار می کنند را می بوسم و اینکه دمشان گرم. آنها به تئاتر کمک می کنند حالا هر نیتی که دارند مهم نیست، می خواهد این نیت کسب اعتبار یا مالی باشد و یا اصلا تجربه شخصی باشد؛ هر نیتی که دارند، مهم این است که آنها در حال کمک به بدنه تئاتر هستند.
شما هم در سینما کار کردید، هم تلویزیون و هم تئاتر، کدام مدیوم را ترجیح می دهید؟
- نمی توان تفاوت بین آنها گذاشت. هر کدام یک تکنیک مخصوص خودشان را دارند. حتی تلویزیونایران. اصلا نمی توان گفت که کدام سخت است و کدام یک آسان. هر کدام تکنیک خودش را دارد؛ شما نمی توانید بگویید که مکانیکی ماشین پژو سخت تر است یا پیکان؟ هر کدام تکنیک و اجزای خودش را دارد. کار کردن در هر کدام لذت خودش را دارد. خیلی ها هستندکه هر چیزی که جلوی دستشان آمد را تعمیر می کنند و همانطور لذت می برند. اینطور نیست که یک کدام از اینها را ترجیح دهم. خیلی موقع ها هست که سینما را به تئاتر ترجیح می دهم، گاهی اوقات تئاتر را به سینما. زمانی هم هر دوی آنها را به تلویزیون، فرقی ندارد برای من.
از نقش روحانی در دودکش بگویید؟ برای بارت دوم است که نقش یک روحانی را بازی می کنید؟ یک بار در فیلم «طلا و مس» و حالا هم در سریال «دودکش».
- این دو نفر دو کاراکتر مجزا بودند. درست است که در دو روحانی هستند اما دو نفر کاملا متفاوت هستند. در «دودکش» محمد حسین لطیفی لطف داشت و دست مرا باز گذاشته بود. ما خیلی درگیر این بودیم که من چه نقشی را بازی کنم. قرار بود من یک کاراکتر دیگر را بازی کنم با مشورت برزو نیک نژاد و لطیفی به این نتیجه رسیدیم که آن را حذف کنیم و این نقش به سریال اضافه شود. برزو نیک نژاد عقیده داشت که بهتر است کاراکتری به این جمعت اضافه شود که از جنس خودشان باشد. آن نقش اول حذف شد و از آنجایی که من دوست داشتم در این سریال بازی کنم، ترجیحم این بود که این نقش را بازی کنم.
از کارهای بعدی تان بگویید؟
- فعلا که در حال اجرا و نمایش «پسران آفتاب» هستیم. اجرای ما در سالن اصلی که به پایان برسد، در یک سالن دیگر دوباره اجرا خواهیم داشت. با همین گروه نمایش بعدی را شروع خواهیم کرد که هنوز نامش مشخص نیست. در دو کار سینمایی قرارداد دارم. یکی از آنها کاری است به نام «شیار 143» به کارگردانی نرگس آبیار که این روزها با بازی مریلا زارعی در کرمان در حال فیلمبرداری است. با سعید سهیلی هم برای بازی در فیلم بعدی آن «کلاشینکف» قرارداد بسته ام که در مرحله پیش تولید قرار گرفته است. در این فیلم به همراه جمشید هاشم پور، ابوالفضل پورعرب، ساعد، سهیلی و رضا عطاران همبازی هستم و احتمالا در کار جدید شهاب حسینی بازی خواهم کردم. علاوه بر اینها قراردادی دارم برای سریالی به کارگردانی کمال تبریزی که چند وقتی بود کار به دلیل مشکلات مالی خوابیده بود. قرار است به زودی کار جلو برود. این تمام کارهایی است که بعد از این قرار است انجام دهم.
برای آشتی مردم با تئاتر باید چه کرد؟
- ما به هر بهانه ای این کار را انجام می دهیم. تبلیغ برای مردم که بیایندو کارها را ببینند. من سال های سال تئاتر خیابانی کار می کردم، خیلی زیاد، باید اینطور بگویم که تمام پارک های تهران و تمام فرهنگسراهای تهران اجرا رفتم و تئاتر را در دل مردم بردیم بدون اینکه آنها انتخابی برای دیدن نمایش داشته باشند، تئاتر را به آنها نشان دادیم. خیلی از این کارها کردیم. کارهایی از این دست را زیاد می توان انجام داد اما مهمتر از آن حضور ستاره های سینماست که وارد تئاتر شدند و به نظرم به تئاتر لطف می کنند و همین باعث می شود مردمی که سال هاست تئاتر ندیده اند بیایند و نمایش ببینند. خیلی ها را دیده بودم که تا به حال هیچ نمایشی ندیده بودند اما به خاطر وجود یک ستاره آمده و نمایش دیده و تازه با تئاتر آشنا شده بودند. ما به هر بهانه ای این کار را انجام می دهیم و سعی می کنیم که این اتفاق بیفتد و مردم با تئاتر آشتی کنند. الان مخاطبانی داریم که در تمامس الن ها نمایش می بینند و نمی توانیم بگوییم که خیلی افتضاح است. درست است که سالن های نمایش زیادی نداریم اما در عین حال هم تعداد سالن های حرفه ای که در مورد تئاتر داریم خوب فروش دارند و اجراهای خوبی دارند. فکر می کنم نمایش هایی که الان انجام می شود خوب است و شاید به خاطر این است که تئاتری ها دستشان به دهنشان می رسد. درست است که هنوز به حقشان نرسیده اند اما باز هم نسبتا خوب است و اگر تعداد سالن های حرفه ای هم بیشتر شود، با رشد تعداد مخاطب تئاتر روبرو خواهیم بود.
