علت پشیمانی افراد از انتخاب های خود

موضوع بحث : علت پشیمانی افراد از انتخاب های خود

باسلام خدمت تمامی کاربران


تمامی افراد با احساسات خود آشنایی دارند ، یعنی به طور کلی می دانند که چه زمانی و چه چیزهایی آنها را شاد و یا غمگین می سازد .و همین باعث می شود که در


انتخاب ها و انجام اعمال به احساسات خود توجه کنند و از عواقب بعضی امور هراسان شوند .



سوالی که در اینجا پیش می آید این است که :


اگر مردم در پیش بینی چگونگی احساس خود در آینده تا این اندازه خوب عمل می کنند ، پس چرا بسیاری از آنها در نهایت از انتخاب های نامناسب خود پشیمان می شوند ؟





**توجـــه :

این مطلب در شماره بعدی مجله علمی " رویش ذهن " به طور کامل توضیح داده خواهد شد ، ولی مایلیم نظر شما دوستان عزیز را در این خصوص بدانیم .







باتشکر از همراهی شما دوستان عزیز ...... منتظر نظرات ارزشمند شما هستیم [golrooz]

ممنون از کاربر گرامی نارون1 بابت این راه اندازی این بحث

اتکای تنها به احساسات در تصمیم گیری ها مثل رابطه میزان هیزم ذخیره شده برای یک شب و یک شب سرد میمونه

وقتی یه شخص یه میزان محدودی هیزم برای گرم کردن خودش تو یه شب سرد داره

اگه خیلی رو احساسات اتکا بشه و آتش اینقدر زیاد بشه هم طرف رو می سوزونه و هم هیزم ها زود تموم میشه

اگه اصلاً رو احساسات اتکا نشه و آتش کم سو نگه داشته بشه نه طرف رو گرم می کنه و در نهایت هیزم اضافه میاد

اگه اصولی رو احساسات اتکا بشه و آتش متعادل نگه داشته بشه هم گرم می کنه و هم هیزم ها مصرف میشه

احساسات یه امر زودگذر یا میان گذره که تنها استارتی است برای شروع کار و به مرور زمان کم کم از شدت اولیه اش کاسته میشه و اتکای تنها به احساسات، ندامت رو ممکنه در پی داشته باشه.

گاهی وقتا آدم بین عقل و احساسش میمونه و دقیقا نمیدونه به کدوم سمت بره ولی معمولا با احساسش تصمیم میگیره شاید به همین دلیله که بعد از مدتی که این احساساتش فروکش کرد تازه میفهمه اشتباه کرده یا نه شایدم اصلا یه وقتایی با عقلش تصمیم میگیره ولی تغییر شرایط در آینده باعث میشه که از انتخابش پشیمون بشه...مثلا یه مثال ساده یه فردی که یه رشته تحصیلیو انتخاب میکنم به میل و علاقه خودش و براساس تواناییش ولی بعد از اتمام دوره تحصیل به خاطر نبود شرایط کاری مناسب ممکنه از تصمیمی که گرفته حتی پشیمون بشه...البته من فکر میکنم کسانی که از ابتدای انتخابشون همه جوانبو در نظر میگیرن و قدرت تصمیم گیری بالایی دارن خیلی کمتر دچار حالت پشیمونی در آینده میشن ولی خیلی چیزا تو ایجاد این پشیمونی موثرن حتی ممکنه حرفای اطرافیان هم رو آدم تاثیرگذار باشه...

اگه احساسی عمل کنیم و از روی منطق تصمیم نگیریم ممکنه از کار یا تصمیم خودمون پشیمون بشیم.هرچند من تصمیم های خودم رو از روی احساسات می گیرم نه منطق

پشیمانی .....


برای شروع هر کاری ا ز انجام هدفی را مد نظر داریم و انگیزه سبب می شود تا با انرژی خاصی رو به جلو برویم .اما همیشه میان ان چیزی که تصور می کنیم و در واقعیت وجود دارد تفاوت شگرفی وجود دارد. شرایط خود فرد و محیط می تواند دت به دست هم بدهند تا فرد را از پیشروی بازدارند با یا ادامه بدهد . افراد در مواجهه با مانع یا ان را دور می زنند و راهی پیدا می کنند یا بر می گردند یا به نحوی دیگر از ان عبور می کنند. تجربیات فرد نیز نی تواند نقش به سزایی در گذراین چالش ها داشته باشد .
میتوان گفت پشیمانی همان بازگشت ا مسیر است .

سلام.

ممنون از خانوم نارون و بقیه دوستان.


خب باید بگم من هم با نظر اکثر دوستان موافقم...
احساسات وقتی از حد خودش فراتر بره و به مغز و به قولی به منطق آدم غلبه کنه باعث میشه کنترل خواسته ها از دست فرد در بره و شاید اصلا در اون لحظه چیزی رو بخواد که در حالت عادی و بدون غلبه احساسات اونو نمی خواسته!!!!

و کنار اومدن با احساساتی که شاید خود فرد می دونه که بیش از حده ولی نمی خواد باورش کنه کار سختیه!!

در این جور مواقع حضور فرد آگاهی که بتونه از بیرون کنترل نسبی روی احساسات شخص داشته باشه خیلی خوبه!!
ولی مشکلی که هست گاهی باعث پافشاری فرد در دستیابی به اون مسئله خاص میشه پس باید اون شخصی که می خواد کنترل کنه بدونه و بلد باشه چطوری فرد رو از صرافت خواستن چیزی که شاید اصلا نعقول هم نیست بندازه!!

ممنون.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نارون1

اگر مردم در پیش بینی چگونگی احساس خود در آینده تا این اندازه خوب عمل می کنند ، پس چرا بسیاری از آنها در نهایت از انتخاب های نامناسب خود پشیمان می شوند ؟

سوالی که در اینجا پیش می آید این است که :

---

پیش بینی احساسات ناشی از باور های اشتباهی ست که ما از آینده داریم و در ضمیر ناخوداگاه مان وجود دارد

برای مثال فردی در هنگام انجام عمل یا قبل از آن شکست خود را تصور می کند این فرد ممکن است در ضمیر ناخودآگاهش این باور لانه کرده باشد که من نمی توانم ، من مثل دیگران مهارت ندارم

نکته ی مهم این است که باید در حال زندگی کرد و آینده را واگذار کنیم به آینده

این پیش بینی کاری ست اشتباه و خود پیش بینی هم عملا همیشه به وقوع نمی پیوندد چرا که با واقعیت ها مطابقت ندارد اما می تواند فعالیت اون فرد را مختل کنه و باعث بشه اون عمل به بهترین شکل صورت نگیره

پشیمان بود از عملی هم میتونه به خاطر دو دلیل باشه

1- در اینده به طور منطقی متوجه کاستی ها و خطای در ایده های گذشته می شویم

2- فرد علاوه بر آنکه یاد نگرفته است در حال زندگی کند غصه ی آینده را در گذشته می خورد و پشیمانی گذشته را در آینده( که توسط آن دسته صورت می گیرد که احساس خود را در آینده پیش بینی می کرده اند)

من فکر میکنم اولا این که انتخاب بر اساس احساس تصمیم میگیرن و منطق رو زیاد دخیل نمیکنن
و این که بعدا یک موقعیتی میبینن که از تصمیمی که گرفتن پشیمون میشن
مثلااون شرایط براشون سختو غیر قابل تحمل بشه یا ببینن که اگه اون موقعیت رو انتخاب نمیکردن موقعیت بهتر هم بود که انتخاب کنن وعجله کردن

با سلام و تشکر از نارون 1.

فکر میکنم وقتی ما به انتخابی دست میزنیم بنا به دلایل مختلف ممکنه اون چیزی که ما در انتظارش هستیم رخ نده. حال چه با عقل انتخاب کرده باشیم چه احساس. و همین باعث پشیمونی میشه.

با تشکر از نارون عزیز

پشیمونی مرحله ای است که چیزی را از دست داده ایم و بدست آوردن دوباره آن سخت و گاهی محال است.یعنی غیر قابل جبران خواهد بود.

نادانی در تصمیم گیری، عجله کردن،مشاوره نگرفتن،مداخله بیجا در مسائلی که ربطی به شخص ندارد،..... از عواملی هستند که پشیمونی به بار میاره.

در هر صورت وقتی تو این مرحله قرار میگیریم خطرناکترین حالت اینست که زندگی را یا بخشی از زندگی مرتبط با پشیمونی را متوقف کنیم.

بهترین حالت اگر جای جبران دارد حتما جبران کنیم و اگر غیر از این است حتما راه چاره بیندیشیم،که هیچ مشکلی بدون راه حل نخواهد بود.