چه کسی اولین تفنگ را اختراع کرد؟

اسلحه برای بیش از هزاران سال است که وجود دارد و بر جنگ و جامعه در کل تاثیر گذاشته اند. اسلحه ها اکثرا توسط کارشناسان فنی به عنوان راهبردی در میدان نبرد ساخته می شدند که روش مواجهه نیروهای نظامی با یکدیگر را تغییر می داد و عصری از نبرد را با هزینه ای کمتر برانگیخت. http://www.sanat.me/wp-content/uploads/gun.jpg

از چین شروع شد جایی که باروت اولین بار آنجا کشف شد. در قرن نهم میلادی کیمیاگران زغال سنگ، نیترات پتاسیم و سولفور را در پودری به نام هو یائو ترکیب می کردند که برای درمان عفونت های پوستی استفاده می شد. نیروهای نظامی سریع پی بردند که می توانند از قدرت آن برای ساختن بمب ، معادن و سلاح های دیگر استفاده می شدند. باروتدر قرن سیزدهم میلادی بود که به اروپا منتقل شد که احتمالا از طریق مسیر تجارت جاده ابریشم در آسیای مرکزی بوده است. ملت های رقیب دستورالعمل های باروت را تغییر دادند که منجر به این شد که بعد از قرن ها به ترکیبی بهینه برسند که تقریبا ۷۵ درصد نیترات پتاسیم، ۱۵ درصد زغال سنگ و ۱۰ درصد سولفور بوده است.
تاریخدانان نوعا نیز به نیزه آتشین چینی اشاره می کنند که در قرن دهم اختراع شده بود که از لوله های فلزی یا از برگ بامبو شعله هایی ساخته شده بود که بر روی اهداف پرتاب می شدند. توپ ها از دیگر اختراعاتی هستند که در ایتالیا در حدود سال ۱۳۲۰ ظاهر شدند چون ملت های اروپایی جنگ های بسیاری را انجام می دادند و شکل جنگ ها تغییر کردند. تا قرن شانزدهم، اسلحه گرم اروپایی ها پیشرفته تر و بسیار کشنده تر می شود که در نقطه مقابل آن چیزی بود که در شرق اتفاق می افتاد.گرچه توپ ها در میدان نبرد پیشرفت می کردند نیروی نظامی پیرو سنت قدیم در مقابل تغییر اسلحه ها و دیگر فناوری های جدید ارائه شده مقاومت می کردند. آنها دلایل عملی برای اجتناب از اسلحه داشتند. باروت گران بود، کاربر احتمالا خودش در موقع هدف گیری آسیب می دید و اسلحه ها برای نشانه گیری دقیق نبودند که کار آنها را بیهوده می کرد.در قرن پانزدهم اختراع چخماق تفنگ مکانیسم آتش تفنگ را ایجاد کرد که منجر به ساخت اولین اسلحه قابل اعتماد شد. اولین تفنگ شمخال فرانسوی بود که اسلحه گرمی با لوله تفنگ کوتاهی بود که بر روی شانه قرار می گرفت و به اندازه کافی برای اینکه توسط یک نفر حمل شود کوتاه بود. بند باروت خیس در انتها می سوخت تا اینکه با یک کفه پودر برخورد می کرد که نیم اونس گلوله به سمت دشمن شلیک می شد. هنوز آنها اسلحه های سنگینی داشتند که می توانستند تنها هر دو دقیقه یکبار شلیک کنند. حتی با پیشرفته ترین تفنگ ها، کمان ها در بسیاری از میدان های نبرد برای قرن ها دوام آورند.تفنگ ها به آهستگی جایگزین شدند چون آنها اقتصادی تر بودند به جای اینکه کشنده تر باشند. یک فرد باید تمام زندگی خود را برای اینکه به شمشیرزن یا کمانداری کاملا ماهر شود وقف می کرد اما هفته ها یا ماههای کمی آموزش لازم بود که سربازی آموزش ندیده مهارتی را در تیراندازی به دست آورد که وی را زبردست کند.